børn sum lýða foreldrum

Efesusbrævið 6:1 Efesusbrævið

Tit børn! Aktið foreldur tykkara í Harranum, tí tað er rætt!

8

Efesusbrævið 6:2 Efesusbrævið

„Ær faðir tín og móður tína“ – hetta er jú fyrsta boðið við lyfti: –

8

Efesusbrævið 6:3 Efesusbrævið

„fyri at tær kann gangast væl, og tú kanst liva leingi í landinum!“

8

Efesusbrævið 6:4 Efesusbrævið

Og tit fedrar! Eggið ikki børn tykkara til vreiði, nei, fostrið tey upp í tykt og áminning Harrans!

8

Kolossibrævið 3:20 Kolossibrævið

Tit børn! Aktið foreldur tykkara í øllum, tí tað líkar Harranum!

8

Matteus 15:4 Matteus

Gud gav jú hetta boð: „Ær faðir tín og móður tína!“ og: „Tann, ið bannar faðir ella móður, skal vissuliga doyggja.“

5

Onnur Mósebók 20:12 Onnur Mósebók

Ær faðir tín og móður tína, so tú kanst fáa langt lív í landinum, ið HARRIN Gud tín gevur tær!

4

Orðtøkini 1:8 Orðtøkini

Lurta eftir, sonur mín, táið faðir tín áminnir teg, og vraka ikki tað, ið móðir tín lærir teg!

4

Fimta Mósebók 21:18 Fimta Mósebók

Táið ein hevur ólátaðan og treiskan son, sum ikki vil akta faðir sín og móður sína, og sum, hóast tey tykta hann, ikki fæst at vera teimum lýðin,

3

Fimta Mósebók 21:19 Fimta Mósebók

skulu faðir og móðir hansara taka hann og fara við honum til hinar elstu í býi hansara, út til portrið har;

3

Fimta Mósebók 21:20 Fimta Mósebók

og tey skulu siga við hinar elstu í býnum: „Hesin sonur okkara er ólátaður og treiskur, hann vil ikki akta okkum, hann spillir burtur og drekkur!“

3

Fimta Mósebók 21:21 Fimta Mósebók

So skulu allir menninir í býi hansara steina hann til deyða. – Soleiðis skalt tú beina burt hitt illa frá tær, og alt Ísrael skal hoyra tað og óttast.

3

Orðtøkini 13:24 Orðtøkini

Tann, ið sparir koyrilin, hatar son sín, men tann, ið elskar hann, tyktar hann, meðan tíð er.

3

Orðtøkini 22:6 Orðtøkini

Lær hin unga leiðina, ið hann skal ganga! So víkur hann ikki av henni, heldur ikki, táið hann verður gamal.

3

Onnur Mósebók 21:15 Onnur Mósebók

Tann, ið slær faðir sín ella móður sína, skal lata lív.

2

Fimta Mósebók 5:16 Fimta Mósebók

Ær faðir tín og móður tína – soleiðis sum HARRIN Gud tín hevur álagt tær – so tú kanst fáa langt lív, og tær kann gangast væl í landinum, sum HARRIN Gud tín gevur tær!

2

Orðtøkini 13:1 Orðtøkini

Vísur sonur lurtar eftir revsing faðirs síns, men spottarin leggur ikki í, um hann verður deildur.

2

Orðtøkini 13:2 Orðtøkini

Av ávøksti muns síns nýtur maðurin gott, men hini trúleysu hungra eftir yvirgangi.

2

Orðtøkini 13:3 Orðtøkini

Tann, ið heldur vakt yvir munni sínum, varðar lív sítt, men tann, ið letur varrarnar langt sundur, honum verður tað til vanlukku.

2

Orðtøkini 13:4 Orðtøkini

Hin lati tráar – og fær einki, men sál hinna hugagóðu verður mett.

2

Orðtøkini 13:5 Orðtøkini

Hin rættvísi hatar lygitalu, men hin gudleysi ger tað, ið ilt og skammiligt er.

2

Orðtøkini 13:6 Orðtøkini

Rættvísi er honum vernd, sum livir ólastandi, men gudloysi fellir tann, ið ger synd.

2

Orðtøkini 13:7 Orðtøkini

Mangur letst ríkur og eigur tó púra einki, og mangur letst fátækur og eigur tó nógv.

2

Orðtøkini 13:8 Orðtøkini

Ríkidømi mansins er loysigjald fyri lív hansara, men hin fátæki fær ongar hóttur at hoyra.

2

Orðtøkini 13:9 Orðtøkini

Ljós rættvísra logar bjart, men lampa gudleysra sløknar.

2

Orðtøkini 13:10 Orðtøkini

Við hugmóði voldir ein einki uttan split, men vísdómur er hjá teimum, ið taka við ráðum.

2

Orðtøkini 13:11 Orðtøkini

Skjótfingin ríkdómur svinnur burt, men tann, ið savnar so við og við, nørir um góðs sítt.

2

Orðtøkini 13:12 Orðtøkini

At vænta leingi ger hjartað sjúkt, men uppfylt ynski er lívsins træ.

2

Orðtøkini 13:13 Orðtøkini

Tann, ið vanvirðir orðið, forkemur sær sjálvum, men tann, ið óttast boðið, fær løn.

2

Orðtøkini 13:14 Orðtøkini

Læra hins vísa er kelda lívsins; við henni sleppur ein undan snerrum deyðans.

2

Orðtøkini 13:15 Orðtøkini

Skilagott menniskja verður avhildið, men harður er vegur svikaranna.

2

Orðtøkini 13:16 Orðtøkini

Hvør tann, sum klókur er, fer fram við skili, men dárin breiðir út dárskap.

2

Orðtøkini 13:17 Orðtøkini

Gudleyst sendiboð fellur í vanlukku, men trúfastur boðberi er heilsubót.

2

Orðtøkini 13:18 Orðtøkini

Armóð og skomm fær tann, sum ikki vil vita av tykt, men tann, ið aktar eftir revsing, verður ærdur.

2

Orðtøkini 13:19 Orðtøkini

Uppfylt ynski er sálini søtt – men at víkja frá illum er dárum andstygd!

2

Orðtøkini 13:20 Orðtøkini

Kom saman við vís, og tú verður vísur! Men vini dára, honum gongst illa.

2

Orðtøkini 13:21 Orðtøkini

Vanlukka eltir syndarar, men rættvís verða lønt við góðum.

2

Orðtøkini 13:22 Orðtøkini

Hin góði letur barnabørnum arv eftir seg, men góðs syndarans er goymt hinum rættvísa.

2

Orðtøkini 13:23 Orðtøkini

Nýbrotið land fátækrafólks gevur nógva føði, men mangur verður ryktur burtur, tí hann ger ikki tað, ið rætt er.

2

Orðtøkini 13:25 Orðtøkini

Hin rættvísi etur, so hann verður mettur, men hini gudleysu ganga við tómum maga.

2

Orðtøkini 30:17 Orðtøkini

Tann, ið háðar faðir sín og ikki vil vita av at akta móður sína, eyga hansara skulu ravnarnir við løkin pikka út, og arnarungar skulu eta tað.

2

Kolossibrævið 3:21 Kolossibrævið

Tit fedrar! Eggið ikki børn tykkara til vreiði, so tey missa mótið!

2