brek

Seinna Sámuelsbók 9:6 Seinna Sámuelsbók

Táið so Mefiboset, sonur Jónatan, son Saul, kom inn til Dávid, kastaði hann seg niður á andlit sítt og boygdi seg. Dávid segði: „Mefiboset!“ Hann svaraði: „Ja, her er tænari tín!“

2

Seinna Sámuelsbók 9:7 Seinna Sámuelsbók

Dávid segði við hann: „Óttast ikki! Eg skal vísa tær miskunn fyri Jónatans, faðirs tíns, skuld og lata teg fáa aftur alla jørðina, ið faðir tín, Saul, átti; og tú skalt altíð eta við borð mítt.“

2

Seinna Sámuelsbók 9:8 Seinna Sámuelsbók

Tá kastaði hann seg niður og segði: „Hvat er tænari tín, at tú vendir tær til ein deyðan hund sum meg!“

2

Seinna Sámuelsbók 9:9 Seinna Sámuelsbók

Kongurin sendi so boð eftir Ziba, tænara Sauls, og segði við hann: „Alt tað, ið Saul og alt hús hansara hevur átt, havi eg givið syni harra tíns.

2

Seinna Sámuelsbók 9:10 Seinna Sámuelsbók

Tú skalt dýrka jørðina fyri hann, tú og synir og tænarar tínir, og heysta inn fyri hann, so at sonur harra tíns kann hava breyð at eta; men sjálvur skal Mefiboset, sonur harra tíns, altíð eta við borð mítt.“ – Ziba hevði fimtan synir og tjúgu tænarar.

2

Seinna Sámuelsbók 9:11 Seinna Sámuelsbók

Tá segði Ziba við kongin: „Tænari tín skal í einum og øllum gera, sum harri mín kongurin gevur tænara sínum boð um.“ „Men Mefiboset skal eta við borð mítt sum ein av sonum kongsins,“ [segði kongurin].

2

Seinna Sámuelsbók 9:12 Seinna Sámuelsbók

Mefiboset átti lítlan son, ið æt Mika. Og øll í húsi Ziba vóru tænarar Mefibosets.

2

Seinna Sámuelsbók 9:13 Seinna Sámuelsbók

Sjálvur búði Mefiboset í Jerusalem; tí hann át altíð við borð kongsins. Og hann var lamin í báðum fótum.

2

Matteus 9:1 Matteus

Hann fór nú í bátin og fór yvirum og kom til Sín egna bý.

2

Matteus 9:2 Matteus

Nú komu teir til Hansara við lamnum manni, sum lá í song. Táið Jesus sá trúgv teirra, segði Hann við hin lamna: „Ver hugreystur, sonurin! Syndir tínar eru tær fyrigivnar.“

2

Matteus 9:3 Matteus

Tá søgdu nakrir av hinum skriftlærdu við sær sjálvum: „Hesin spottar Gud!“

2

Matteus 9:4 Matteus

Við tað at Jesus nú sá hugsanir teirra, segði Hann: „Hví hugsa tit ilt í hjørtum tykkara?

2

Matteus 9:5 Matteus

Hvat er lættari, at siga: „Syndir tínar eru tær fyrigivnar!“ ella at siga: „Reis teg og gakk!“

2

Matteus 9:6 Matteus

Men fyri at tit skulu vita, at Menniskjasonurin hevur vald á jørðini at fyrigeva syndir“ – segði Hann við hin lamna: „Reis teg, tak song tína og far til hús!“

2

Matteus 9:7 Matteus

Tá reistist hann og fór til hús.

2

Matteus 9:8 Matteus

Táið fólkið sá hetta, óttaðust tey og prísaðu Gudi, sum hevði givið menniskjum slíkt vald.

2

Matteus 11:4 Matteus

Jesus svaraði teimum: „Farið og sigið Jóhannesi frá tí, sum tit hoyra og síggja:

2

Matteus 11:5 Matteus

Blind síggja, og lamin ganga; spitølsk verða reinsað, og deyv hoyra; deyð rísa upp, og evangeliið verður boðað fátækum –

2

Matteus 21:14 Matteus

Blind og lamin komu til Hansara í templinum, og Hann grøddi tey.

2

Lukas 5:17 Lukas

Nú var tað, ein dagin Hann lærdi; har sótu Farisearar og lóglærarar, sum komnir vóru úr hvørji bygd í Galilea og Judea og úr Jerusalem; og kraft Harrans til at grøða var hjá Honum.

2

Lukas 5:18 Lukas

Tá komu nakrir menn berandi við lamnum manni í song. Teir royndu at sleppa inn við honum og leggja hann framman fyri Hann.

2

Lukas 5:19 Lukas

Men við tað at teir ongan veg sóu at sleppa inn við honum fyri fólkinum, fóru teir upp á takið og sígdu bæði hann og songina niður millum taksteinarnar, beint framman fyri Jesus.

2

Lukas 5:20 Lukas

Táið Hann sá trúgv teirra, segði Hann: „Maður, syndir tínar eru tær fyrigivnar!“

2

Lukas 5:21 Lukas

Tá fóru hinir skriftlærdu og Fariseararnir at hugsa við sær sjálvum so: „Hvør er hesin, sum talar slík gudsspottandi orð? Hvør kann fyrigeva syndir uttan Gud eina!“

2

Lukas 5:22 Lukas

Men við tað at Jesus kendi hugsanir teirra, svaraði Hann teimum: „Hvat er tað, tit hugsa í hjørtum tykkara!

2

Lukas 5:23 Lukas

Hvat er lættari, at siga: „Syndir tínar eru tær fyrigivnar!“ ella at siga: „Reis teg og gakk!“

2

Lukas 5:24 Lukas

Men fyri at tit skulu vita, at Menniskjasonurin hevur vald á jørðini at fyrigeva syndir“ – segði Hann við hin lamna: „Eg sigi tær: Reis teg, tak song tína og far heim til tín sjálvs!“

2

Lukas 5:25 Lukas

Tá reistist hann við tað sama fyri eygum teirra, tók tað, ið hann lá á, og fór heim til sín sjálvs, lovandi Gudi.

2

Lukas 5:26 Lukas

Og øll vórðu heilt ovfarin; tey prísaðu Gudi, ótti fylti tey, og tey søgdu: „Vit hava í dag sæð tað, ið ótrúligt er!“

2

Lukas 14:12 Lukas

Hann segði eisini við tann, ið hevði boðið Honum inn: „Táið tú gert døgurða- ella nátturðaveitslu, bjóða tá ikki vinum tínum ella brøðrum tínum, ei heldur skyldmonnum tínum ella ríkum grannum! Tí teir bjóða tær aftur, so at tú fært viðurlag.

2

Lukas 14:14 Lukas

Tá ert tú sælur; tí tey hava einki at løna tær aftur við, men tað skal verða tær afturlønt, táið hini rættvísu rísa upp.“

2

Jóhannes 5:1 Jóhannes

Eftir hetta kom ein høgtíð Jødanna, og Jesus fór niðan til Jerusalem.

2

Jóhannes 5:2 Jóhannes

Við Seyðaportur í Jerusalem er hylur, sum á hebraiskum eitur Betesda og hevur fimm súlugongir.

2

Jóhannes 5:3 Jóhannes

Í teimum lá mongd av sjúkum: Blind, lamin, visin, (sum bíðaðu eftir, at vatnið skuldi órógvast.

2

Jóhannes 5:4 Jóhannes

Tí av og á fór eingil niður í hylin og órógvaði vatnið; tann, ið tá fyrstur fór niður í vatnið, eftir at tað var órógvað, varð frískur, hvørja sjúku hann so hevði.)*

2

Jóhannes 5:5 Jóhannes

Nú var har maður, sum hevði verið sjúkur í 38 ár.

2

Jóhannes 5:6 Jóhannes

Táið Jesus sá hann liggja har, og visti, at hann longu hevði ligið sjúkur í langa tíð, segði Hann við hann: „Vilt tú verða frískur?“

2

Jóhannes 5:7 Jóhannes

Hin sjúki svaraði Honum: „Harri, eg havi ongan, sum kann fáa meg niður í hylin, táið vatnið verður órógvað; og táið eg komi, fer eitt annað niðurí undan mær!“

2

Jóhannes 5:8 Jóhannes

Jesus segði við hann: „Reis teg, tak song tína og gakk!“

2

Jóhannes 5:9 Jóhannes

Alt fyri eitt varð maðurin frískur, og hann tók song sína og gekk. Men hesin dagur var sabbatur.

2

Seinna Korintbrævið 12:7 Seinna Korintbrævið

Og fyri at eg skal ikki gera meg stóran av hinum høgu opinberingum, er mær givin tornur í holdið, eingil Satans, fyri at hann skal sláa meg, so eg geri meg ikki stóran.

2

Seinna Korintbrævið 12:8 Seinna Korintbrævið

At hann skuldi víkja frá mær, bað eg Harran um tríggjar ferðir.

2

Seinna Korintbrævið 12:9 Seinna Korintbrævið

Men Hann segði við meg: „Náði Mín er tær nóg mikið; tí kraft Mín verður fullkomin í veikleika.“ – Tí rósi eg mær helst av veikleika mínum, fyri at kraft Kristusar kann hvíla á mær.

2

Seinna Korintbrævið 12:10 Seinna Korintbrævið

Og tí havi eg gott mót í veikleika, í ringari viðferð, í neyð, í atsóknum, í angist fyri Kristusar skuld; tí táið eg eri veikur, eri eg sterkur.

2

Versir