borgarlig stjórn

Onnur Mósebók 22:24 Onnur Mósebók

Og vreiði Mín skal tendrast, og Eg skal sláa tykkum við svørði, so konur tykkara verða einkjur, og børn tykkara faðirleys.

2

Onnur Mósebók 22:25 Onnur Mósebók

Táið tú lænir einum av fólki Mínum pening, fátæka næsta tínum, so skalt tú ikki bera teg at við hann sum okrari; tú mást ikki taka rentu frá honum.

2

Onnur Mósebók 22:26 Onnur Mósebók

Tekur tú kappa næsta tíns í pant, skalt tú lata hann fáa hann aftur, áðrenn sólin gongur undir;

2

Onnur Mósebók 22:27 Onnur Mósebók

tí hann er tað einasta, ið hann hevur at sveipa um seg; við honum er tað, hann klæðir likam sítt; hvørjum øðrum skal hann liggja í! Og táið hann rópar til Mín, skal Eg hoyra, tí Eg eri miskunnsamur!

2

Onnur Mósebók 22:28 Onnur Mósebók

Gud mást tú ikki spotta, og høvdinga av fólki tínum mást tú ikki banna.

2

Onnur Mósebók 22:29 Onnur Mósebók

Tú mást ikki drála at geva Mær av tí, ið fyllir løðu tína, og sum flýtur úr vínpersu tíni. Hin frumborna son tín skalt tú geva Mær.

2

Onnur Mósebók 22:30 Onnur Mósebók

Á sama hátt skalt tú geva neyt tíni og smáfæ títt; sjey dagar skal tað verða hjá mammuni, men áttanda dagin skalt tú geva Mær tað.

2

Onnur Mósebók 22:31 Onnur Mósebók

Tit skulu vera Mær heilag menniskju. Kjøt av dýrum, ið eru sundurskrædd á markini, mugu tit ikki eta; tað skulu tit blaka fyri hundarnar.“

2

Matteus 26:52 Matteus

Tá segði Jesus við hann: „Stikk svørð títt aftur, hagar sum tað eigur at vera! Tí allir teir, ið taka til svørð, skulu falla fyri svørði.

2

Matteus 26:53 Matteus

Ella heldur tú, Eg kundi ikki biðið Faðir Mín, og Hann nú hevði sent Mær meir enn tólv legiónir av einglum!

2

Matteus 26:54 Matteus

Hvussu skuldu tá skriftirnar gingið út, at so eigur at verða!“

2

Jóhannes 18:1 Jóhannes

Táið Jesus hevði sagt hetta, fór Hann út við lærisveinum Sínum um Kedronsløk; har var urtagarður, og inn í hann fór Hann við lærisveinum Sínum.

2

Jóhannes 18:2 Jóhannes

Judas, sum sveik Hann, kendi eisini staðið; tí har kom Jesus ofta saman við lærisveinum Sínum.

2

Jóhannes 18:3 Jóhannes

Judas hevði nú fingið vaktina við sær og tænarar frá høvuðsprestunum og Farisearunum, og kom hagar við kyndlum, lampum og vápnum.

2

Jóhannes 18:4 Jóhannes

Við tað at Jesus nú visti alt, ið koma skuldi yvir Hann, gekk Hann fram og segði við teir: „Hvørjum leita tit eftir?“

2

Jóhannes 18:5 Jóhannes

Teir svaraðu Honum: „Jesusi úr Nazaret.“ Jesus segði við teir: „Tað eri Eg.“ – Eisini Judas, sum sveik Hann, stóð har hjá teimum.

2

Jóhannes 18:6 Jóhannes

Táið Hann nú segði við teir: „Tað eri Eg,“ fóru teir aftur eftir hæli og fullu til jarðar.

2

Jóhannes 18:7 Jóhannes

Hann spurdi teir tá uppaftur: „Hvørjum leita tit eftir?“ Teir svaraðu: „Jesusi úr Nazaret.“

2

Jóhannes 18:8 Jóhannes

Jesus segði: „Eg segði tykkum jú, at tað eri Eg! Er tað tá eftir Mær, tit leita, so latið hesar fara!“

2

Jóhannes 18:9 Jóhannes

– fyri at orðið skuldi ganga út, sum Hann hevði sagt: „Eg misti ongan av teimum, ið Tú hevur givið Mær.“

2

Jóhannes 18:10 Jóhannes

Símun Pætur – sum hevði svørð – dró tað nú og høgdi til tænara høvuðsprestsins og hevði høgra oyrað av honum; tænarin æt Malkus.

2

Jóhannes 18:11 Jóhannes

Tá segði Jesus við Pætur: „Stikk svørðið í slíðrarnar! Skal Eg ikki drekka kalikin, ið Faðir Mín hevur givið Mær!“

2

Jóhannes 18:12 Jóhannes

Vaktin, herhøvdingin og tænarar Jødanna tóku nú Jesus og bundu Hann.

2

Jóhannes 18:13 Jóhannes

Og teir fóru fyrst til Annas við Honum; hann var verfaðir Kaifas, sum var høvuðsprestur tað árið.

2

Jóhannes 18:14 Jóhannes

– Tað var Kaifas, ið hevði givið Jødunum tey ráð, at tað var gagnligt, at eitt menniskja doyði fyri fólkið. –

2

Jóhannes 18:15 Jóhannes

Símun Pætur og ein annar lærisveinur fylgdu Jesusi. Hesin lærisveinur var kendur við høvuðsprestin, og hann fór við Jesusi inn í garð høvuðsprestsins.

2

Jóhannes 18:16 Jóhannes

Men Pætur stóð uttanfyri við dyrnar. Tá fór hin lærisveinurin – sum kendur var við høvuðsprestin – út og tosaði við hana, sum helt vakt við dyrnar, og fekk Pætur inn.

2

Jóhannes 18:17 Jóhannes

Gentan, ið helt vakt við dyrnar, segði tá við Pætur: „Ert eisini tú ein av lærisveinunum hjá hesum manni?“ Hann svaraði: „Nei, tað eri eg ikki!“

2

Jóhannes 18:18 Jóhannes

Men tænararnir og sveinarnir høvdu kynt upp koleld – tí kalt var – og stóðu nú og vermdu seg; eisini Pætur stóð hjá teimum og vermdi seg.

2

Jóhannes 18:19 Jóhannes

Høvuðspresturin spurdi nú Jesus um lærisveinar Hansara og læru Hansara.

2

Jóhannes 18:20 Jóhannes

Jesus svaraði honum: „Eg havi talað opinberliga fyri heiminum; Eg havi altíð lært í sýnagogum og í templinum, har sum allir Jødar koma saman; í loyndum havi Eg einki talað.

2

Jóhannes 18:21 Jóhannes

Hví spyrt tú Meg? Spyr tey, sum hoyrt Meg hava, hvat Eg havi talað til teirra! Tey vita jú, hvat Eg havi sagt.“

2

Jóhannes 18:22 Jóhannes

Táið Jesus hetta segði, gav ein av sveinunum, sum hjá stóðu, Honum eitt slag undir vangan og segði: „Svarar Tú høvuðsprestinum so!“

2

Jóhannes 18:23 Jóhannes

Jesus svaraði honum: „Havi Eg talað illa, so prógva, at tað er ónt! Men havi Eg talað rætt, hví slært tú Meg tá!“

2

Jóhannes 18:24 Jóhannes

Annas sendi Hann nú bundnan til Kaifas høvuðsprest.

2

Jóhannes 18:25 Jóhannes

– Men Símun Pætur stóð og vermdi seg. Tá søgdu teir við hann: „Ert eisini tú ein av lærisveinum Hansara?“ Hann noktaði tað og segði: „Tað eri eg ikki!“

2

Jóhannes 18:26 Jóhannes

Ein av tænarum høvuðsprestsins, ein skyldmaður hansara, sum Pætur hevði høgt oyrað av, segði: „Sá eg teg ikki í urtagarðinum við Honum!“

2

Jóhannes 18:27 Jóhannes

Tá noktaði Pætur tað aftur – og í tí sama gól hanin.

2

Jóhannes 18:28 Jóhannes

Teir fóru nú við Jesusi frá Kaifasi til borg landshøvdingans; tað var tíðliga um morgunin. Sjálvir fóru teir ikki inn í borgina, fyri at teir skuldu ikki verða óreinir, men kundu eta páskalambið.

2

Jóhannes 18:29 Jóhannes

Pilatus fór tá út til teirra og segði: „Hvørja klagu føra tit móti hesum manni?“

2

Jóhannes 18:30 Jóhannes

Teir svaraðu honum: „Var Hann ikki illgerðarmaður, høvdu vit ikki givið Hann upp til tín!“

2

Jóhannes 18:31 Jóhannes

Tá segði Pilatus við teir: „Takið tit Hann og dømið Hann eftir lóg tykkara!“ Jødarnir svaraðu honum: „Vit hava ongan rætt at taka av døgum!“

2

Jóhannes 18:32 Jóhannes

– fyri at orð Jesusar skuldi ganga út, sum Hann segði fyri at vísa, á hvønn hátt Hann skuldi doyggja.

2

Jóhannes 18:33 Jóhannes

Pilatus fór nú inn aftur í borgina, kallaði Jesus fyri seg og segði við Hann: „Ert Tú kongur Jødanna?“

2

Jóhannes 18:34 Jóhannes

Jesus svaraði: „Sigur tú hetta av tær sjálvum, ella hava aðrir sagt tær tað um Meg?“

2

Jóhannes 18:35 Jóhannes

Pilatus svaraði: „Eri eg Jødi! Fólk Títt og høvuðsprestarnir hava givið Teg upp til mín; hvat hevur Tú gjørt?“

2

Jóhannes 18:36 Jóhannes

Jesus svaraði: „Ríki Mítt er ikki av hesum heimi. Var ríki Mítt av hesum heimi, høvdu tænarar Mínir barst fyri, at Eg skuldi ikki verða givin upp til Jødarnar; men nú er ríki Mítt ikki av honum.“

2

Tá segði Pilatus við Hann: „So ert Tú tó kongur?“ Jesus svaraði: „Tú sigur tað! Eg eri kongur. Til tað eri Eg føddur, og til tað eri Eg komin í heimin, at Eg skal vitna um sannleikan. Hvør tann, sum er av sannleikanum, hoyrir rødd Mína.“

2

Jóhannes 18:38 Jóhannes

Pilatus segði við Hann: „Hvat er sannleiki!“ Táið hann hetta hevði sagt, fór hann út aftur til Jødarnar og segði við teir: „Eg finni onga skyld hjá Honum!

2

Jóhannes 18:39 Jóhannes

Men tit hava jú tann sið, at eg skal geva tykkum ein leysan á páskum; vilja tit tá, at eg skal geva tykkum kong Jødanna leysan?“

2