blóðsuga
33 versir um "blóðsuga"
Versir
Síða 1 av 1Orðtøkini 30:15 Orðtøkini
Blóðigulin hevur tvær døtur: „Gev! Gev!“ – Trý eru sum aldri mettast, fýra, sum aldri siga: „Nóg mikið!“
Orðtøkini 30:1 Orðtøkini
Orð Agurs, sonar Jake, profetorðið. Maðurin sigur: Móðan havi eg sleipað meg, Gud, móðan havi eg sleipað meg, Gud, eg eri fyrilagstur!
Orðtøkini 30:2 Orðtøkini
Eg eri ov býttur at verða roknaður fyri mann; mansvit havi eg ikki.
Orðtøkini 30:3 Orðtøkini
Eg havi ikki lært vísdóm og havi ikki kunnskap um hin Heilaga.
Orðtøkini 30:4 Orðtøkini
Hvør fór upp til Himmals og kom niður aftur? Hvør savnaði vindin í nevarnar? Hvør knýtti vatnið inn í klæði? Hvør hevur sett jørðini øll mark hennara? Hvussu eitur Hann, og hvussu eitur Sonur Hansara? – Tú veitst tað jú!
Orðtøkini 30:5 Orðtøkini
Alt orð Guds er reint; Hann er teimum skjøldur, sum líta á Hann.
Orðtøkini 30:6 Orðtøkini
Legg einki aftrat orði Hansara, tí so revsar Hann teg, og tú stendur sum lygnari!
Orðtøkini 30:7 Orðtøkini
Tvær bønir biði eg Teg; sýt mær tær ikki, áðrenn eg doyggi:
Orðtøkini 30:8 Orðtøkini
Lat svik og lygiorð vera langt frá mær! Gev mær hvørki armóð ella ríkdóm – lat meg eta tilmálda breyð mítt!
Orðtøkini 30:9 Orðtøkini
– so eg ikki, táið eg verði mettur, avnokti Teg og sigi: „Hvør er HARRIN!“ og ikki, táið eg verði fátækur, stjali og voldi navni Guds míns mein!
Orðtøkini 30:10 Orðtøkini
Baktala ikki tænaran fyri harra hansara, tí so biður hann ilt fyri tær, og tú dregur skyld oman yvir teg!
Orðtøkini 30:11 Orðtøkini
Tað kyn er til, sum bannar faðir sínum og signar ikki móður sína,
Orðtøkini 30:12 Orðtøkini
kyn, sum reint er í egnum eygum, og sum tó ikki hevur vaskað sítt egna skarn av sær,
Orðtøkini 30:13 Orðtøkini
kyn – sum eygu tess eru stolt! Sum eygnakøst tess eru full av hugmóði! –
Orðtøkini 30:14 Orðtøkini
kyn – tenninar í tí eru svørð, og jakslir tess eru knívar, sum eta hini ørmu út úr landinum og hini fátæku burt úr menniskjatali.
Orðtøkini 30:16 Orðtøkini
Tey eru: Deyðaríkið og ófruktbart móðurlív, jørðin, sum aldri mettast av vatni, og eldurin, sum aldri sigur: „Nóg mikið!“
Orðtøkini 30:17 Orðtøkini
Tann, ið háðar faðir sín og ikki vil vita av at akta móður sína, eyga hansara skulu ravnarnir við løkin pikka út, og arnarungar skulu eta tað.
Orðtøkini 30:18 Orðtøkini
Trý eru, sum eg undrist á, fýra, sum eg fati ikki:
Orðtøkini 30:19 Orðtøkini
Leið arnarinnar undir himli, leið ormsins eftir klettinum, leið skipsins eftir havinum og leið mansins til hina ungu kvinnu.
Orðtøkini 30:20 Orðtøkini
Hetta er atburður konu, ið ótrúgv er: Hon etur, turkar sær um munnin og sigur: „Eg havi einki ilt gjørt!“
Orðtøkini 30:21 Orðtøkini
Undir trimum nøtrar jørðin, fýra er hon ikki ment at bera:
Orðtøkini 30:22 Orðtøkini
Trælin, táið hann verður kongur, dáran, táið hann etur seg mettan,
Orðtøkini 30:23 Orðtøkini
hina vrakaðu kvinnuna, táið hon verður gift, og arbeiðskonuna, táið hon arvar matmóður sína.
Orðtøkini 30:24 Orðtøkini
Fýra eru, sum eru smá á jørðini og tó ovurhonds vís:
Orðtøkini 30:25 Orðtøkini
Meyrurnar, tær eru fólk við ongari styrki, og tó savna tær sær føði um summarið;
Orðtøkini 30:26 Orðtøkini
fjallagrevlingarnir, teir eru fólk við ongari megi, og tó byggja teir sær bústað í klettinum;
Orðtøkini 30:27 Orðtøkini
grashoppurnar, tær hava ongan kong, og tó halda tær allar avstað, skari eftir skara;
Orðtøkini 30:28 Orðtøkini
fýrbeinið, tað kanst tú taka við hondunum, og tó er tað í kongahøllum.
Orðtøkini 30:29 Orðtøkini
Trý eru, sum stíga prúð fram, fýra, sum hava vakurt gongulag:
Orðtøkini 30:30 Orðtøkini
Leyvan, kongurin millum dýrini, sum ongum víkur fyri,
Orðtøkini 30:31 Orðtøkini
saðlaður stríðshestur, bukkurin, og kongur á odda í heri sínum.
Orðtøkini 30:32 Orðtøkini
Hevur tú verið slíkur dári, at tú hevur gjørt teg stóran, ella hevur tú havt ilt í huga, so hond á munn!
Orðtøkini 30:33 Orðtøkini
Tí sum smør verður kirnað úr mjólk, og sum blóð verður trýst úr nøsini, so elvist stríð av at øsa upp vreiðina.