baseball

Seinna Timoteusarbrævið 2:5 Seinna Timoteusarbrævið

Á sama hátt – um onkur er við í kappleiki, hann fær ikki kransin, leikar hann ikki lógliga.

11

Seinna Timoteusarbrævið 4:7 Seinna Timoteusarbrævið

Eg havi strítt hitt góða stríð, havi runnið skeiðið at enda, eri vorðin standandi í trúnni.

7

Sálmarnir 16:8 Sálmarnir

Eg havi altíð HARRAN fyri eyga; Hann er við høgru lið Mína, Eg vikist ikki!

6

Orðtøkini 22:6 Orðtøkini

Lær hin unga leiðina, ið hann skal ganga! So víkur hann ikki av henni, heldur ikki, táið hann verður gamal.

6

Sálmarnir 96:12 Sálmarnir

Markin frøi seg, og alt, ið henni er á! Tá rópa tey av gleði, øll trø í skóginum

5

Esaias 40:29 Esaias

Hann gevur hinum troytta kraft og hinum máttleysa mikla styrki.

5

Filippibrævið 3:14 Filippibrævið

men eitt geri eg: Eg gloymi tað, sum aftanfyri er, rætti meg eftir tí, sum frammanfyri er, og stevni móti málinum, til sigurslønina, sum Gud av hæddini hevur kallað okkum til í Kristi Jesusi.

5

Orðtøkini 16:3 Orðtøkini

Gev HARRANUM verk tíni í hond, so skulu ráð tíni fáa framgongd!

4

Orðtøkini 20:7 Orðtøkini

Hin rættvísi gongur ólastandi fram; lukkulig eru børn hansara eftir hann.

3

Prædikarin 5:18 Prædikarin

Og táið Gud gevur onkrum ríkidømi og góðs og haraftrat unnir honum at kunna njóta gott av tí og taka lut sín og gleða seg í strevi sínum, tá er hetta gáva Guds.

3

Prædikarin 5:19 Prædikarin

Tí tá hugsar hann ikki mikið um lívsdagar sínar, við tað at Gud letur hann hava nóg mikið at gera við gleði hjarta síns.

3

Rómverjabrævið 8:25 Rómverjabrævið

Men vóna vit tað, sum vit ikki síggja, so bíða vit tolin eftir tí.

3

Rómverjabrævið 8:26 Rómverjabrævið

So kemur eisini Andin veikleika okkara til hjálpar; tí vit vita ikki, hvat vit skulu biðja um, sum biðið eigur at verða; nei, Andin sjálvur biður fyri okkum við suffum, ið ikki kunnu sigast.

3

Rómverjabrævið 8:27 Rómverjabrævið

Og Hann, ið rannsakar hjørtuni, veit, hvat tráan Andans er; tí eftir vilja Guds biður Hann fyri hinum heilagu.

3

Rómverjabrævið 8:28 Rómverjabrævið

Vit vita, at alt samvirkar teimum til góða, sum elska Gud, teimum, ið eftir ráði Hansara eru kallað.

3

Rómverjabrævið 8:29 Rómverjabrævið

Tí tey, sum Hann frammanundan kendi, tilskilaði Hann eisini frammanundan at verða gjørd lík mynd Sonar Síns, so Hann kundi vera hin frumborni millum mangar brøður.

3

Rómverjabrævið 8:30 Rómverjabrævið

Tey, sum Hann frammanundan tilskilaði, kallaði Hann við; tey, sum Hann kallaði, rættvísgjørdi Hann við; og tey, sum Hann rættvísgjørdi, dýrmetti Hann við.

3

Rómverjabrævið 8:31 Rómverjabrævið

Hvat skulu vit nú siga um hetta? Er Gud við okkum – hvør kann tá vera ímóti okkum!

3

Rómverjabrævið 8:32 Rómverjabrævið

Hann, sum spardi ikki Sín egna Son, men gav Hann fyri okkum øll, hvussu skal Hann kunna annað enn geva okkum alt við Honum!

3

Filippibrævið 2:3 Filippibrævið

einki gera av stríðshugi ella tráan eftir tómari æru, men í eyðmjúkleika rokna hvørt annað hægri enn tykkum sjálv,

3

Filippibrævið 2:4 Filippibrævið

og ikki hava hvørt sítt egna fyri eyga, men eitt og hvørt eisini tað, sum øðrum hoyrir til!

3

Filippibrævið 2:5 Filippibrævið

Sama sinnalag veri í tykkum, sum var í Kristi Jesusi!

3

Filippibrævið 4:13 Filippibrævið

Alt eri eg mentur í Honum, sum ger meg sterkan.

3

Tað er jú ikki lukka, sum stendur til menniskjað sjálvt, at tað kann eta og drekka og gera sær góðar dagar í øllum strevi sínum. Eg dugdi at síggja, at eisini hetta kemur frá hond Guds, Hansara, sum hevur sagt:

2

Prædikarin 2:25 Prædikarin

„Hvør kann eta, og hvør kann njóta nakað, uttan Eg vil!“

2

Prædikarin 2:26 Prædikarin

Tí tað menniskja, sum gott er í eygum Hansara, tí gevur Hann vísdóm, kunnskap og gleði; men syndaranum gevur Hann – tann ómak at sanka og savna, so at ein, sum góður er í eygum Guds, kann fáa tað! – Eisini hetta er fáfongd og eftirsókn eftir vindi.

2

Prædikarin 3:1 Prædikarin

Alt hevur stund sína, og hvør fyritøka undir himli hevur tíð sína.

2

Prædikarin 3:2 Prædikarin

At verða føddur hevur tíð sína, og at doyggja hevur tíð sína; at planta hevur tíð sína, og at ríva upp tað, ið plantað er, hevur tíð sína;

2

Prædikarin 3:3 Prædikarin

at drepa hevur tíð sína, og at grøða hevur tíð sína; at ríva niður hevur tíð sína, og at byggja upp hevur tíð sína;

2

Prædikarin 3:4 Prædikarin

at gráta hevur tíð sína, og at læa hevur tíð sína; at syrgja hevur tíð sína, og at dansa hevur tíð sína;

2

Prædikarin 3:5 Prædikarin

at kasta burtur steinar hevur tíð sína, og at sanka steinar hevur tíð sína; at taka í favn hevur tíð sína, og at halda seg frá favntaki hevur tíð sína;

2

Prædikarin 3:6 Prædikarin

at leita hevur tíð sína, og at missa hevur tíð sína; at goyma hevur tíð sína, og at kasta burtur hevur tíð sína;

2

Prædikarin 3:7 Prædikarin

at skræða sundur hevur tíð sína, og at seyma saman hevur tíð sína; at tiga hevur tíð sína, og at tala hevur tíð sína;

2

Prædikarin 3:8 Prædikarin

at elska hevur tíð sína, og at hata hevur tíð sína; ófriður hevur tíð sína, og friður hevur tíð sína.

2

Prædikarin 3:9 Prædikarin

Hvønn vinning hevur tann, sum ger okkurt, av møðini, ið hann hevur av tí!

2

Prædikarin 3:10 Prædikarin

Eg sá strevið, ið Gud hevur givið menniskjabørnunum at pøsa seg við.

2

Prædikarin 3:11 Prædikarin

Alt hevur Hann gjørt vakurt á tíð síni, ja, ævina hevur Hann lagt í hjarta teirra, tó so, at menniskjað fatar hvørki hitt fyrsta ella hitt síðsta av tí, ið Gud hevur virkað.

2

Prædikarin 3:12 Prædikarin

Eg dugdi at síggja, at einki er teimum betri enn at gleða seg og hava tað gott, so leingi sum tey liva.

2

Prædikarin 3:13 Prædikarin

Tó, eisini tað at eta og drekka og njóta hitt góða mitt í øllum strevinum – eisini tað er hvørjum menniskja gáva frá Gudi.

2

Prædikarin 3:14 Prædikarin

Eg dugdi at síggja, at alt, ið Gud ger, verður í allar ævir; einki kann leggjast aftrat tí, og einki kann takast burtur av tí; og so hevur Gud gjørt tað, fyri at vit skulu óttast Hann.

2

Galatiabrævið 6:3 Galatiabrævið

Tí um onkur heldur seg vera nakað og er tó einki, so dárar hann seg sjálvan.

2

Titusarbrævið 3:10 Titusarbrævið

Menniskja, sum gongur við rangari læru, skalt tú vísa frá tær, táið tú hevur ámint hann einaferð og einaferð aftrat,

2

Versir