bardagavøllur sinnisins

Orðtøkini 29:15 Orðtøkini

Koyril og revsing geva vísdóm, men drongur, sum sleppur at ráða sær sjálvum, ger móður síni fyri skommum.

2

Orðtøkini 29:16 Orðtøkini

Táið gudleys fáa vald, fær syndin vald, men rættvís skulu við gleði síggja fall teirra.

2

Orðtøkini 29:17 Orðtøkini

Tykta son tín, so skal hann verða tær til gleði og lívga sál tína!

2

Orðtøkini 29:18 Orðtøkini

Er eingin profetsjón, villist fólkið av leið, men lukkuligur er tann, ið heldur lógina.

2

Orðtøkini 29:19 Orðtøkini

Við orðum letur trælur seg ikki tykta, tí víst skilir hann tey, men hann ger ikki eftir teimum.

2

Orðtøkini 29:20 Orðtøkini

Hevur tú sæð mann, ið loypur framav í orðum – meiri vón er um dáran enn um hann!

2

Orðtøkini 29:21 Orðtøkini

Gevur ein træli sínum eftirlæti, frá tí hann er ungur, verður endin tann, at hann er harri.

2

Orðtøkini 29:22 Orðtøkini

Tann, ið illsintur er, vekur stríð; bráðsintur maður ger mangan tað, ið ilt er.

2

Orðtøkini 29:23 Orðtøkini

Hugmóð menniskjans leiðir tað í fall, men hin eyðmjúki vinnur heiður.

2

Orðtøkini 29:24 Orðtøkini

Tann, ið hevur burtur av frá tjóvi, hatar lív sítt; hann hoyrir upprópið til eið og sigur tó ikki frá.

2

Orðtøkini 29:25 Orðtøkini

At ræðast menniskju leiðir í snerru, men tann, ið lítur á HARRAN, verður bjargaður.

2

Orðtøkini 29:26 Orðtøkini

Mong royna at gera seg væl kend hjá høvdinganum, men frá HARRANUM fær hvør maður rætt sín.

2

Orðtøkini 29:27 Orðtøkini

Órættvísur maður er rættvísum andstygd, men tann, ið sannhjartaður gongur fram, er gudleysum andstygd.

2

Esaias 26:3 Esaias

Tann, ið hevur grundfest sinni, letur Tú altíð hava frið, tí á Teg lítur hann.

2

Markus 4:24 Markus

Og Hann segði við teir: „Aktið eftir tí, sum tit hoyra! Við málinum, ið tit mála við, skal tykkum verða mált, og enn meiri skal verða tykkum givið.

2

Lukas 4:1 Lukas

Men Jesus kom aftur frá Jordan, fullur av Heilaga Andanum; og Hann varð av Andanum leiddur um í oyðimørkini

2

Lukas 4:2 Lukas

og varð 40 dagar freistaður av Djevulinum. Hann át einki teir dagarnar; og táið teir vóru á enda, fór Hann at hungra.

2

Lukas 4:3 Lukas

Tá segði Djevulin við Hann: „Ert Tú Sonur Guds, so sig við henda stein, at hann skal verða breyð!“

2

Lukas 4:4 Lukas

Jesus svaraði honum: „Skrivað er: „Menniskjan livir ikki bert av breyði.““

2

Lukas 4:5 Lukas

Tá fór hann niðan við Honum og vísti Honum alt í einum øll ríki heimsins.

2

Lukas 4:6 Lukas

Og Djevulin segði við Hann: „Tær skal eg geva valdið yvir øllum hesum, og dýrdina, sum í hesum ríkjum er; tí mær er tað givið í hendur, og eg gevi hvørjum tað, sum eg vil.

2

Lukas 4:7 Lukas

Vilt Tú nú falla niður og tilbiðja meg, skal tað alt vera Títt.“

2

Lukas 4:8 Lukas

Jesus svaraði honum: „Skrivað er: „Harran Gud tín skalt tú tilbiðja, og Honum eina skalt tú tæna.““

2

Lukas 4:9 Lukas

Nú fór hann til Jerusalem við Honum, setti Hann á takbrún tempulsins og segði við Hann: „Ert Tú Sonur Guds, so leyp niður!

2

Lukas 4:10 Lukas

Tí skrivað er: „Hann skal geva einglum Sínum boð um teg, at teir skulu varðveita teg,

2

Lukas 4:11 Lukas

og at teir skulu bera teg á hondum, so tú ongan stein skalt sláa fótin í.““

2

Lukas 4:12 Lukas

Jesus svaraði honum: „Sagt er: „Tú mást ikki freista Harran Gud tín.““

2

Lukas 4:13 Lukas

Táið Djevulin hevði endað alla freisting, veik hann frá Honum eina tíð.

2

„Andi Harrans er yvir Mær, tí Hann hevur salvað Meg at kunngera fátækum evangeliið; Hann hevur sent Meg at grøða hini hjartabrotnu, at bera fangum boð um, at teir skulu sleppa leysir, og blindum, at tey skulu fáa sjón, at gera kúgað frí,

2

Jóhannes 8:32 Jóhannes

og tit skulu skilja sannleikan, og sannleikin skal gera tykkum fríar.“

2

Rómverjabrævið 8:1 Rómverjabrævið

So er nú eingin fordøming fyri tey, sum í Kristi Jesusi eru.

2

Rómverjabrævið 8:2 Rómverjabrævið

Tí lóg lívsins Anda hevur í Kristi Jesusi loyst meg frá lóg syndarinnar og deyðans.

2

Rómverjabrævið 8:3 Rómverjabrævið

Tað, sum lógin ikki var ment at gera, við tað at hon var máttleys av holdinum, tað gjørdi jú Gud, táið Hann sendi Son Sín líkan syndigum holdi og fyri synd og dómfeldi syndina í holdinum,

2

Rómverjabrævið 8:4 Rómverjabrævið

fyri at tað, sum lógin kravdi, skuldi verða fullgjørt í okkum – sum ikki liva eftir holdinum, men eftir Andanum.

2

Rómverjabrævið 8:5 Rómverjabrævið

Tí tey, sum eftir holdinum eru, tráa eftir tí, sum av holdinum er; men tey, sum eftir Andanum eru, tráa eftir hinum andaliga.

2

Rómverjabrævið 8:6 Rómverjabrævið

Og tráan holdsins er deyði, men tráan Andans er lív og friður.

2

Rómverjabrævið 8:7 Rómverjabrævið

Tí tráan holdsins er fíggindskapur móti Gudi; tað gevur seg jú ikki undir lóg Guds og kann heldur ikki gera tað;

2

Rómverjabrævið 8:8 Rómverjabrævið

og tey, sum í holdinum eru, kunnu ikki toknast Gudi.

2

Rómverjabrævið 8:9 Rómverjabrævið

Tó, tit eru ikki í holdinum, men í Andanum – so satt sum Andi Guds býr í tykkum. Og tann, ið ikki hevur Anda Kristusar, hoyrir ikki Honum til.

2

Rómverjabrævið 8:10 Rómverjabrævið

Er nú Kristus í tykkum, so er víst likamið deytt – tað ger syndin; men andin er lív – tað ger rættvísin.

2

Rómverjabrævið 8:11 Rómverjabrævið

Býr nú Andi Hansara, sum reisti upp Jesus frá hinum deyðu, í tykkum, so skal Hann, sum reisti upp Kristus frá hinum deyðu, gera eisini deyðiligu likam tykkara livandi við Anda Sínum, sum í tykkum býr.

2

Rómverjabrævið 8:12 Rómverjabrævið

So standa vit tá, brøður, ikki í skuld til holdið, so vit skuldu livað eftir holdinum.

2

Rómverjabrævið 8:13 Rómverjabrævið

Tí liva tit eftir holdinum, skulu tit doyggja; men um tit við Andanum deyða gerðir likamsins, skulu tit liva.

2

Rómverjabrævið 8:14 Rómverjabrævið

So mong sum verða leidd av Anda Guds, hesi eru jú børn Guds.

2

Rómverjabrævið 8:15 Rómverjabrævið

Tit fingu jú ikki trældómsanda, so tit aftur skulu óttast; nei, tit fingu Anda sonarættarins, og í Honum rópa vit: „Abba! Faðir!“

2

Rómverjabrævið 8:16 Rómverjabrævið

Andin sjálvur vitnar við anda okkara, at vit eru børn Guds.

2

Rómverjabrævið 8:17 Rómverjabrævið

Og eru vit børn, eru vit arvingar við, arvingar Guds og samarvingar Kristusar – so satt sum vit líða við Honum, fyri at vit eisini skulu verða dýrmett við Honum.

2

Rómverjabrævið 8:18 Rómverjabrævið

Tí eg rokni líðingarnar í tíðini, sum nú er, einki at hava at týða móti dýrdini, ið skal verða opinberað á okkum.

2

Rómverjabrævið 8:19 Rómverjabrævið

Skapningurin tráar og stundar jú eftir opinbering Guds barna.

2

Rómverjabrævið 8:20 Rómverjabrævið

Skapningurin varð jú lagdur undir fáfongd, ikki við vilja sínum, men fyri Hansara skuld, sum legði hann undir hana,

2