aurur
90 versir um "aurur"
Versir
Síða 2 av 2Jóhannes 1:23 Jóhannes
Hann svaraði: „Eg eri rødd eins, sum rópar í oyðimørkini: „Javnið Harranum vegin!“ sum Esaias profetur hevur sagt!“
Jóhannes 1:24 Jóhannes
Teir, ið út vóru sendir, vóru Farisearar.
Jóhannes 1:25 Jóhannes
Teir spurdu hann nú: „Hví doypir tú tá, táið tú ikki ert Kristus, ei heldur Elias, ei heldur profeturin?“
Jóhannes 1:26 Jóhannes
Jóhannes svaraði teimum: „Eg doypi í vatni; mitt ímillum tykkara stendur tann, sum tit kenna ikki,
Jóhannes 1:27 Jóhannes
Hann, sum kemur eftir meg, og sum eg ikki eri verdigur at loysa skóreimina hjá.“
Jóhannes 1:28 Jóhannes
Hetta hendi í Betania hinumegin Jordan, har sum Jóhannes doypti.
Jóhannes 1:29 Jóhannes
Dagin eftir sá hann Jesus koma til sín og segði: „Hygg lamb Guds, sum tekur burt synd heimsins!
Jóhannes 1:30 Jóhannes
Hesin er tann, sum eg segði um: „Eftir meg kemur maður, sum er komin undan mær; tí Hann var, áðrenn eg.“
Jóhannes 1:31 Jóhannes
Eg kendi Hann ikki; men fyri at Hann skuldi verða Ísrael opinberaður, eri eg komin og doypi í vatni.“
Jóhannes 1:32 Jóhannes
Og Jóhannes vitnaði og segði: „Eg havi sæð Andan dala niður av Himli sum dúvu, og Hann varð verandi yvir Honum.
Jóhannes 1:33 Jóhannes
Eg kendi Hann ikki; men tann, sum sendi meg at doypa í vatni, segði við meg: „Tann, sum tú sært Andan dala niður yvir og verða verandi yvir, er tann, sum doypir í Heilaga Andanum.“
Jóhannes 1:34 Jóhannes
Og eg havi sæð tað, og eg havi vitnað, at hesin er Sonur Guds.“
Jóhannes 1:35 Jóhannes
Dagin eftir stóð Jóhannes aftur har, og tveir lærisveinar hansara.
Jóhannes 1:36 Jóhannes
Hann hugdi á Jesus, sum kom gangandi, og segði: „Hygg lamb Guds!“
Jóhannes 1:37 Jóhannes
Lærisveinarnir báðir hoyrdu orð hansara, og teir fóru aftan á Jesusi.
Jóhannes 1:38 Jóhannes
Tá vendi Jesus Sær á; og táið Hann sá teir koma aftan á Sær, segði Hann við teir:
Jóhannes 1:39 Jóhannes
„Hvat vilja tit?“ Teir svaraðu Honum: „Rabbi“ (sum útlagt er: Meistari), „hvar hevur Tú tilhald?“
Jóhannes 1:40 Jóhannes
Hann segði við teir: „Komið og síggið!“ Teir komu tá og sóu, hvar Hann hevði tilhald, og teir vórðu hjá Honum tann dagin; tað var um tíggjunda tíman.
Jóhannes 1:41 Jóhannes
Annar av teimum báðum, ið hoyrdu tað, sum Jóhannes segði, og fóru aftan á Jesusi, var Andrias, bróðir Símun Pætur.
Jóhannes 1:42 Jóhannes
Hann hitti fyrst bróður sín, Símun, og segði við hann: „Vit hava funnið Messias“ (tað er útlagt: Kristus).
Jóhannes 1:43 Jóhannes
Og hann fór til Jesus við honum. Jesus hugdi upp á hann og segði: „Tú ert Símun, sonur Jóhannes; tú skalt eita Kefas“ (tað er útlagt: Petrus).
Jóhannes 1:44 Jóhannes
Dagin eftir ætlaði Hann at fara haðani til Galilea, og Hann hitti Filip. Jesus segði við hann: „Fylg Mær!“
Jóhannes 1:45 Jóhannes
Filip var úr Betsaida, býnum, sum Andrias og Pætur vóru úr.
Jóhannes 1:46 Jóhannes
Filip hitti Natanael og segði við hann: „Vit hava funnið Hann, sum Móses hevur skrivað um í lógini, og profetarnir við, Jesus, son Jósef, úr Nazaret!“
Jóhannes 1:47 Jóhannes
Natanael segði við hann: „Kann nakað gott vera úr Nazaret?“ Filip svaraði honum: „Kom og síggj!“
Jóhannes 1:48 Jóhannes
Jesus sá Natanael koma til Sín, og segði um hann: „Hygg, hetta er sanniliga Ísraelsmaður, sum ikki er svik í!“
Jóhannes 1:49 Jóhannes
Natanael spurdi Hann: „Hvaðani kennir Tú meg?“ Jesus svaraði honum: „Áðrenn Filip rópti teg, sá Eg teg – meðan tú vart undir fikutrænum.“
Jóhannes 1:50 Jóhannes
Natanael svaraði Honum: „Rabbi, Tú ert Sonur Guds, Tú ert kongur Ísraels!“
Jóhannes 1:51 Jóhannes
Jesus svaraði honum: „Trýrt tú, fyri tað at Eg segði við teg, at Eg sá teg undir fikutrænum? Tú skalt fáa at síggja tað, ið størri er enn hetta!“
Ápostlasøgan 2:1 Ápostlasøgan
Táið nú hvítusunnudagur kom, vóru tey øll komin saman á einum staði.
Ápostlasøgan 2:2 Ápostlasøgan
Tá kom knappliga ljóð av himli, sum táið óførur stormur brestur á; tað fylti alt húsið, sum tey sótu í.
Ápostlasøgan 2:3 Ápostlasøgan
Tungur, eins og av eldi, vístu seg fyri teimum, og tær skiltu seg sundur og settust á hvørt eitt teirra.
Ápostlasøgan 2:4 Ápostlasøgan
Og tey vórðu øll fylt av Heilaga Andanum og fóru at tala onnur tungumál, alt eftir sum Andin gav teimum at siga.
Ápostlasøgan 2:5 Ápostlasøgan
Nú búðu í Jerusalem Jødar, menn, sum óttaðust Gud, av øllum fólkasløgum undir himli.
Ápostlasøgan 2:6 Ápostlasøgan
Táið hetta ljóð kom, streymaði hópurin saman, og tey vistu ikki, hvat tey skuldu hugsa; tí tey hoyrdu hvør sítt egna mál talað av teimum.
Ápostlasøgan 2:7 Ápostlasøgan
Tey vórðu øll ovfarin og undraðust og søgdu: „Hyggið, eru ikki allir hesir, ið tala, Galilearar?
Ápostlasøgan 2:8 Ápostlasøgan
Hvussu ber tað tá til, at vit hoyra teir tala, hvør okkara egna mál, sum vit eru fødd í?
Ápostlasøgan 2:9 Ápostlasøgan
Vit, Partar, Medar og Elamitar, vit, sum búgva í Mesopotamia, Judea, Kappadokia, Pontus og Asia,
Ápostlasøgan 2:10 Ápostlasøgan
í Frýgia, Pamfýlia, Egyptalandi og landspørtum Libya við Kýrene, og vit úr Róm, sum her búgva,
Ápostlasøgan 2:11 Ápostlasøgan
bæði Jødar og trúskiftingar*, Kretar og Arabarar – vit hoyra teir tala um stóru verk Guds á tungumálum okkara!“