at ynskja at giftast

Fyrsta Mósebók 2:18 Fyrsta Mósebók

Gud HARRIN segði nú: „Ikki er manninum gott at vera einsamallur; Eg skal gera honum eina hjálp, sum hóskar honum.“

8

Orðtøkini 18:22 Orðtøkini

Tann, ið hevur funnið konu, hevur funnið lukkuna og fingið náðigávu frá HARRANUM.

7

Matteus 19:4 Matteus

Hann svaraði: „Hava tit ikki lisið, at Skaparin av fyrstum gjørdi tey til mann og kvinnu

5

Matteus 19:5 Matteus

og segði: „Tí skal maðurin fara frá faðir og móður og halda seg til konu sína, og tey bæði skulu verða eitt hold!“

5

Matteus 19:6 Matteus

So eru tey ikki longur tvey, men eitt hold. Tað, sum tí Gud hevur bundið saman, má menniskja ikki skilja sundur.“

5

Fyrra Korintbrævið 7:2 Fyrra Korintbrævið

Men fyri siðloysis skuld havi hvør maður sína egnu konu, og hvør kvinna sín egna mann!

5

Hebrearabrævið 13:4 Hebrearabrævið

Hjúnabandið veri hildið í æru hjá øllum, og hjúnasongin veri ódálkað! Tí siðloysingar og horkallar skal Gud døma.

5

Fyrsta Mósebók 2:24 Fyrsta Mósebók

Tí fer maðurin frá faðir og móður og heldur seg til konu sína, og tey bæði verða eitt hold.

4

Orðtøkini 19:14 Orðtøkini

Hús og góðs eru arvur frá foreldrum, men vitig kvinna er gáva frá HARRANUM.

4

Seinna Korintbrævið 6:14 Seinna Korintbrævið

Farið ikki undir ójavnt ok saman við vantrúgvandi! Hvønn felagsskap hevur rættvísi við lógloysi, og hvat samfelag hevur ljós við myrkur!

4

Fyrra Korintbrævið 7:9 Fyrra Korintbrævið

Men kunnu tey ikki vera fráhaldandi, so giftist tey! Betri er at giftast enn at brenna av girnd.

3

Efesusbrævið 5:22 Efesusbrævið

Tit konur! Verið tykkara egnu monnum undirgivnar – sum Harranum!

3

Efesusbrævið 5:23 Efesusbrævið

Tí maðurin er høvur konu sínar, eins og Kristus er høvur samkomunnar, Hann, sum er Frelsari likams Síns.

3

Efesusbrævið 5:24 Efesusbrævið

Ja, eins og samkoman er Kristusi undirgivin, skulu eisini konurnar í øllum vera monnum sínum undirgivnar.

3

Efesusbrævið 5:25 Efesusbrævið

Tit menn! Elskið konur tykkara, eins og Kristus elskaði samkomuna og gav Seg sjálvan fyri hana,

3

Efesusbrævið 5:26 Efesusbrævið

fyri at Hann kundi halga og reinsa hana við vatnbaðnum í orðinum,

3

Efesusbrævið 5:27 Efesusbrævið

so Hann sjálvur kundi leiða samkomuna fram fyri Seg í dýrd, uttan plett, rukku ella nakað slíkt, nei, at hon kundi vera heilag og lýtaleys!

3

Efesusbrævið 5:28 Efesusbrævið

Soleiðis eru menninir bundnir at elska konur sínar sum síni egnu likam; tann, ið elskar konu sína, elskar seg sjálvan.

3

Efesusbrævið 5:29 Efesusbrævið

Aldri hevur jú nakar hatað sítt egna hold; nei, hann føðir tað og hevur umsorgan fyri tí – eins og Kristus ger við samkomuna.

3

Efesusbrævið 5:30 Efesusbrævið

Tí vit eru limir likams Hansara.

3

Efesusbrævið 5:31 Efesusbrævið

Tí skal maðurin fara frá faðir og móður og halda seg til konu sína, og tey bæði skulu verða eitt hold.

3

Efesusbrævið 5:32 Efesusbrævið

Hetta loyndarmál er stórt – tað er Kristus og samkomuna, eg hugsi um við hesum.

3

Efesusbrævið 5:33 Efesusbrævið

Tó skal eisini ein og hvør tykkara elska konu sína sum seg sjálvan. Og konan skal vísa manninum virðing.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:14 Fyrra Timoteusarbrævið

Tí vil eg, at ungar einkjur skulu giftast, eiga børn, stýra húsi, einki høvi geva mótstøðumanninum til at háða.

3

Orðtøkini 31:10 Orðtøkini

Dugnaliga konu – hvør finnur hana? Mangan meir enn perlur er hon verd!

2

Orðtøkini 31:11 Orðtøkini

Hjarta mans hennara lítur á hana, og vinningur trýtur ikki.

2

Fyrra Korintbrævið 7:1 Fyrra Korintbrævið

Nú, viðvíkjandi tí, sum tit skrivaðu um, so er tað manni gott, ikki at nema kvinnu.

2

Fyrra Korintbrævið 7:3 Fyrra Korintbrævið

Maðurin geri konuni skyldu sína, somuleiðis eisini konan manninum!

2

Fyrra Korintbrævið 7:4 Fyrra Korintbrævið

Konan ræður ikki yvir sínum egna likami, men maðurin; somuleiðis ræður heldur ikki maðurin yvir sínum egna likami, men konan.

2

Fyrra Korintbrævið 7:5 Fyrra Korintbrævið

Haldið tykkum ikki hvørt frá øðrum uttan við samtykki frá báðum – eina tíð, so tit fáa givið tykkum til bøn – og komið so saman aftur, fyri at Satan skal ikki freista tykkum, av tí at tit eru ikki ment at vera fráhaldandi!

2

Fyrra Korintbrævið 7:6 Fyrra Korintbrævið

– Eg sigi hetta sum loyvi, ikki sum boð.

2

Fyrra Korintbrævið 7:7 Fyrra Korintbrævið

Eg vildi, at øll menniskju vóru, sum eg eri sjálvur; men hvør hevur sína egnu náðigávu frá Gudi, ein so, og annar so.

2

Fyrra Korintbrævið 7:8 Fyrra Korintbrævið

Við hini ógiftu og einkjurnar sigi eg, at tað er teimum gott, um tey verða verandi sum eg.

2

Fyrra Korintbrævið 7:10 Fyrra Korintbrævið

Hinum giftu gevi eg tað boð – tó ikki eg, men Harrin – at kona má ikki skiljast frá manni sínum –

2

Fyrra Korintbrævið 7:11 Fyrra Korintbrævið

og skilir hon seg frá honum, skal hon verða verandi ógift ella koma til sættis við mannin – og at maður má ikki skiljast frá konu síni.

2

Fyrra Korintbrævið 7:12 Fyrra Korintbrævið

Við hini* sigi eg – ikki Harrin: Hevur ein bróðir vantrúgvandi konu – og hon vil búgva saman við honum – so skilji hann seg ikki frá henni!

2

Fyrra Korintbrævið 7:13 Fyrra Korintbrævið

Og hevur ein kona vantrúgvandi mann – og hann vil búgva saman við henni – so skilji hon seg ikki frá manni sínum!

2

Fyrra Korintbrævið 7:14 Fyrra Korintbrævið

Tí hin vantrúgvandi maðurin er halgaður við konuni, og hin vantrúgvandi konan er halgað við manninum; annars vóru jú børn tykkara órein, men nú eru tey heilag.

2

Fyrra Korintbrævið 7:15 Fyrra Korintbrævið

Men skilir hin vantrúgvandi seg, so skilji hann seg! Bróðirin ella systirin eru ikki trælbundin í slíkum – men Gud hevur kallað okkum til frið.

2

Fyrra Korintbrævið 7:16 Fyrra Korintbrævið

Tí hvat veitst tú, kona, um tú kanst frelsa mann tín! Og hvat veitst tú, maður, um tú kanst frelsa konu tína!

2

Fyrra Korintbrævið 7:17 Fyrra Korintbrævið

Tó skal ein og hvør gera, so sum Harrin hevur givið honum, sum Gud hevur kallað hann. Soleiðis skipi eg fyri í øllum samkomunum.

2

Fyrra Korintbrævið 7:18 Fyrra Korintbrævið

Varð ein kallaður sum umskorin, skal hann ikki aftur gera seg líkan hinum óumskornu; varð ein kallaður sum óumskorin, skal hann ikki lata seg umskera.

2

Fyrra Korintbrævið 7:19 Fyrra Korintbrævið

At vera umskorin hevur einki at týða; at vera óumskorin hevur einki at týða – men at halda boð Guds.

2

Fyrra Korintbrævið 7:20 Fyrra Korintbrævið

Ein og hvør verði verandi í tí kalli, sum hann varð kallaður í!

2

Fyrra Korintbrævið 7:21 Fyrra Korintbrævið

Vart tú kallaður sum trælur, so ger tær onga sorg av tí! Men kanst tú eisini verða frælsur, so tak fyrr tað!*

2

Fyrra Korintbrævið 7:22 Fyrra Korintbrævið

Tí tann, sum kallaður er í Harranum sum trælur, er hin frígivni Harrans; á sama hátt er eisini tann, ið kallaður er sum frælsur, trælur Kristusar.

2

Fyrra Korintbrævið 7:23 Fyrra Korintbrævið

Tit eru dýrt keypt – verðið ikki menniskjatrælir!

2

Fyrra Korintbrævið 7:24 Fyrra Korintbrævið

Í tí standi, sum ein og hvør varð kallaður í, brøður – í honum verði hann verandi hjá Gudi!

2

Fyrra Korintbrævið 7:25 Fyrra Korintbrævið

Nú, viðvíkjandi hinum ógiftu – tá havi eg einki boð frá Harranum; men eg sigi tað, ið eg haldi – sum tann, ið Harrin av náði hevur givið at vera trúverdur.

2

Fyrra Korintbrævið 7:26 Fyrra Korintbrævið

Eg haldi tá, við teirri neyð fyri eyga, sum nú er, at tað menniskja ger væl, ið verður verandi, sum tað er.

2