at viðurkenna Gud
96 versir um "at viðurkenna Gud"
Versir
Síða 1 av 2Orðtøkini 3:5 Orðtøkini
Lít á HARRAN av øllum hjarta tínum, men lít ikki á vit títt!
Orðtøkini 3:6 Orðtøkini
Kenn Hann á øllum leiðum tínum! So skal Hann gera gøtur tínar rættar.
Rómverjabrævið 1:28 Rómverjabrævið
Og sum tey hildu tað einki vera vert at hava kunnskapin um Gud, so gav eisini Gud tey upp til sinni, ið einki er vert, til at gera tað, sum ósømiligt er
Rómverjabrævið 1:29 Rómverjabrævið
– fylt upp av alskyns órættvísi, ilsku, havisjúku, óndskapi; tey eru full av øvund, morði, klandri, sviki, rangvørgum sinni;
Rómverjabrævið 1:30 Rómverjabrævið
tey eru oyrnatutl, baktalarar, gudhatarar, yvirgangskroppar, hugmóðig, geiparar, duga væl at finna upp ilt, foreldrum ólýðin,
Rómverjabrævið 1:31 Rómverjabrævið
skilaleys, trúleys, kærleiksleys, miskunnarleys.
Opinberingin 4:11 Opinberingin
„Verdur ert Tú, Harri og Gud okkara, at fáa dýrd, heiður og mátt! Tí Tú hevur skapt alt, og tí Tú vildi tað, varð tað til, og varð tað skapt!“
Josva 1:3 Josva
Hvørt stað, ið tit seta fótin á, gevi Eg tykkum – sum Eg lovaði Mósesi.
Sálmarnir 14:2 Sálmarnir
HARRIN skoðar úr Himli niður á menniskjabørnini, at síggja, um nakar vitigur er, nakar, sum søkir Gud.
Sálmarnir 115:16 Sálmarnir
Himmalin er Himmal HARRANS, men jørðina hevur Hann givið menniskjabørnunum.
Esaias 45:18 Esaias
Tí so sigur HARRIN, sum skapti himmalin, Hann, sum er Gud, Hann, sum virkaði jørðina og gjørdi hana, Hann, sum grundfesti hana – ikki til at liggja í oyði skapti Hann hana, nei, til bústað hjá fólki virkaði Hann hana: Eg eri HARRIN, og eingin annar!
Ápostlasøgan 10:1 Ápostlasøgan
Í Kesarea var maður, sum æt Kornelius, høvuðsmaður fyri herliðinum, ið kallaðist hitt italska.
Ápostlasøgan 10:2 Ápostlasøgan
Hann var sannhjartaður maður, sum óttaðist Gud við øllum húsi sínum, gav fólkinum nógvar olmussur og altíð bað til Gud.
Ápostlasøgan 10:3 Ápostlasøgan
Hann sá skilliga í sjón um níggjunda tíman á deginum eingil Guds, sum kom inn til hansara og segði við hann: „Kornelius!“
Ápostlasøgan 10:4 Ápostlasøgan
Hann stardi upp á hann og varð ógvuliga ræddur og segði: „Hvat er tað, harri?“ Hann segði við hann: „Bønir tínar og olmussur tínar eru stignar upp, so at Gud minnist tær!
Ápostlasøgan 10:5 Ápostlasøgan
Send nú nakrar menn til Joppe og fá til tín ein Símun, sum hevur tilnavnið Pætur!
Ápostlasøgan 10:6 Ápostlasøgan
Hann heldur til hjá garvara, ið eitur Símun, og sum hevur hús við sjógvin.“
Ápostlasøgan 10:7 Ápostlasøgan
Táið nú eingilin, ið tosaði við hann, var farin frá honum, kallaði hann til sín tveir av tænarum sínum og ein hermann, ið óttaðist Gud – ein av teimum, ið altíð vóru um hann –
Ápostlasøgan 10:8 Ápostlasøgan
og segði teimum tað alt samalt og sendi teir til Joppe.
Ápostlasøgan 10:9 Ápostlasøgan
Men dagin eftir, meðan hesir vóru á veg og nærkaðust býnum, fór Pætur um sætta tíman upp á takið at biðja.
Ápostlasøgan 10:10 Ápostlasøgan
Hann varð tá ógvuliga svangur og vildi hava at eta. Meðan tey nú gjørdu tað til, fall hann í burturrykking.
Ápostlasøgan 10:11 Ápostlasøgan
Hann sá Himmalin opnan og nakað eins og stóran dúk dala niður; bundið var í hornini fýra á tí, og tað varð sígt niður á jørðina.
Ápostlasøgan 10:12 Ápostlasøgan
Í tí vóru øll fýrføtt dýr og skriðdýr jarðarinnar og fuglar himmalsins.
Ápostlasøgan 10:13 Ápostlasøgan
Rødd ljóðaði til hansara: „Reis teg, Pætur, drep og et!“
Ápostlasøgan 10:14 Ápostlasøgan
Men Pætur svaraði: „Minni enn so, Harri! Aldri havi eg etið nakað vanheilagt ella óreint.“
Ápostlasøgan 10:15 Ápostlasøgan
Uppaftur, aðru ferð, ljóðaði rødd til hansara: „Tað, sum Gud hevur reinsað, mást tú ikki kalla vanheilagt!“
Ápostlasøgan 10:16 Ápostlasøgan
Hetta hendi tríggjar ferðir; so varð tað alt fyri eitt tikið upp aftur til Himmals.
Ápostlasøgan 10:17 Ápostlasøgan
Meðan Pætur nú ikki visti, hvat hann skuldi hugsa um hesa sjón, ið hann hevði sæð, hvat hon mundi hava at týða, tá stóðu menninir, ið Kornelius hevði sent, fyri portrinum; teir høvdu spurt seg fram til hús Símunar.
Ápostlasøgan 10:18 Ápostlasøgan
Teir róptu og spurdu, um Símun, sum hevði tilnavnið Pætur, helt til har.
Ápostlasøgan 10:19 Ápostlasøgan
Meðan Pætur nú hugsaði um sjónina, segði Andin við hann: „Tríggir menn leita eftir tær.
Ápostlasøgan 10:20 Ápostlasøgan
Reis teg, far oman og far við teimum uttan at ivast! Tí Eg havi sent teir.“
Ápostlasøgan 10:21 Ápostlasøgan
So fór Pætur oman til menninar og segði: „Eg eri tann, ið tit leita eftir! Av hvørji grund eru tit komnir higar?“
Ápostlasøgan 10:22 Ápostlasøgan
Teir svaraðu: „Kornelius høvuðsmaður, rættvísur maður, sum óttast Gud og hevur góðan vitnisburð frá øllum Jødafólkinum, fekk frá heilagum eingli boð, at hann skuldi heinta teg til sín og hoyra, hvat tú hevur at siga.“
Ápostlasøgan 10:23 Ápostlasøgan
Hann bað teir tá koma inn og hýsti teimum. Og dagin eftir reistist hann og fór avstað við teimum, og nakrir av brøðrunum í Joppe fóru við honum.
Ápostlasøgan 10:24 Ápostlasøgan
Næsta dagin komu teir til Kesarea. Kornelius bíðaði eftir teimum og hevði kallað skyldfólk sítt og næstu vinir sínar saman.
Ápostlasøgan 10:25 Ápostlasøgan
Táið Pætur nú kom inn, fór Kornelius ímóti honum, fall niður fyri føtur hansara og tilbað hann.
Ápostlasøgan 10:26 Ápostlasøgan
Men Pætur reisti hann upp og segði: „Reis teg! Eisini eg eri menniskja!“
Ápostlasøgan 10:27 Ápostlasøgan
Og samtalandi við hann fór hann inn; har fann hann mong samankomin.
Ápostlasøgan 10:28 Ápostlasøgan
Hann segði við tey: „Tit vita sjálv, hvussu ósømiligt tað er manni, sum Jødi er, at hava felagsskap við nakran av aðrari tjóð ella fara inn til hansara; men mær hevur Gud víst, at eg skal einki menniskja kalla vanheilagt ella óreint.
Ápostlasøgan 10:29 Ápostlasøgan
Tí setti eg meg heldur ikki ímóti at koma, táið eg fekk boð. Og nú spyrji eg tykkum: Av hvørji grund hava tit sent boð eftir mær?“
Ápostlasøgan 10:30 Ápostlasøgan
Tá svaraði Kornelius: „Fyri fýra døgum síðani bað eg í húsi mínum; tað var júst um hesa tíðina, um níggjunda tíman. Og tá stóð maður í skínandi klæðum framman fyri mær.
Ápostlasøgan 10:31 Ápostlasøgan
Hann segði: „Kornelius! Bøn tín er hoyrd, og olmussur tínar eru í minni fyri ásjón Guds.
Ápostlasøgan 10:32 Ápostlasøgan
Send tí boð til Joppe og lat Símun, sum hevur tilnavnið Pætur, kalla til tín! Hann heldur til í húsi Símunar garvara við sjógvin; hann skal tala til tín, táið hann kemur.“
Ápostlasøgan 10:33 Ápostlasøgan
Tí sendi eg við tað sama boð til tín, og tú gjørdi væl, at tú komst. Og nú eru vit øll stødd her fyri ásjón Guds at hoyra alt, ið tú hevur fingið boð um av Harranum.“
Ápostlasøgan 10:34 Ápostlasøgan
Tá læt Pætur upp munnin og segði: „Nú síggi eg av sonnum, at Gud ger ikki mannamun,
Ápostlasøgan 10:35 Ápostlasøgan
men at í hvørji tjóð tekur Hann ímóti tí, sum óttast Hann og ger rættvísi.
Ápostlasøgan 10:36 Ápostlasøgan
– Orðið, ið Hann sendi út til Ísraelsmenn, táið Hann við Jesusi Kristi – sum er Harri alra – kunngjørdi frið í evangeliinum,
Ápostlasøgan 10:37 Ápostlasøgan
tað orðið kenna tit, tað, sum út er farið um alt Judea, eftir at tað byrjaði í Galilea, aftan á dópin, ið Jóhannes prædikaði
Ápostlasøgan 10:38 Ápostlasøgan
– um Jesus úr Nazaret, hvussu Gud salvaði Hann við Heilaga Andanum og kraft, Hann, sum gekk um og gjørdi væl og grøddi øll, ið Djevulin hevði fingið vald á – tí Gud var við Honum.
Ápostlasøgan 10:39 Ápostlasøgan
Vit eru vitni um alt, ið Hann gjørdi, bæði úti um land Jødanna og í Jerusalem. Hann drópu teir – hongdu Hann á træ.