at vinna á avvísing

Matteus 18:23 Matteus

Tí er ríki Himmiríkis at líkna við kong, ið skuldi halda roknskap við tænarar sínar.

2

Matteus 18:24 Matteus

Og táið hann fór at gera upp, varð ein, ið skyldaði 10000 talentir, førdur fram fyri hann.

2

Matteus 18:25 Matteus

Og við tað at hann einki átti at rinda við, beyð harri hansara, at hann og kona og børn hansara og alt, ið hann átti, skuldi seljast, og at rindast skuldi.

2

Matteus 18:26 Matteus

Tá fall tænarin niður fyri honum, bønaði hann og segði: „Harri, hav tol við mær, so skal eg gjalda tær alt!“

2

Matteus 18:27 Matteus

Tá tykti harranum hjá hesum tænara hjartaliga synd í honum, og hann gav hann leysan og gav honum skuldina eftir.

2

Matteus 18:28 Matteus

Men táið hesin sami tænari fór út, hitti hann ein samtænara sín, sum skyldaði honum 100 denarar. Hann legði tá hond á hann, tók um kvørkrar hansara og segði: „Rinda tað, ið tú skyldar!“

2

Matteus 18:29 Matteus

Tá fall hesin samtænari hansara niður fyri honum, bað hann og segði: „Hav tol við mær, so skal eg gjalda tær!“

2

Matteus 18:30 Matteus

Men hann vildi ikki, men fór og læt hann seta fastan, inntil hann rindaði tað, sum hann skyldaði.

2

Matteus 18:31 Matteus

Táið nú samtænarar hansara sóu tilgongdina, vórðu teir ógvuliga harmir; og teir komu og søgdu harra sínum frá, hvussu vorðið var.

2

Matteus 18:32 Matteus

Tá kallaði harri hansara hann fyri seg og segði við hann: „Óndi tænari tín! Alla hasa skuld gav eg tær eftir, tí tú baðst meg.

2

Matteus 18:33 Matteus

Sømdi nú ikki eisini tær at miskunna samtænara tínum, eins og eg miskunnaði tær!“

2

Matteus 18:34 Matteus

Og harri hansara varð illur og læt hann bøðlunum í hendur, inntil hann rindaði alt, ið hann skyldaði honum.

2

Matteus 18:35 Matteus

Soleiðis skal eisini himmalski Faðir Mín gera við tykkum, um tit ikki av hjarta fyrigeva, ein og hvør bróður sínum.“

2

Hebrearabrævið 13:5 Hebrearabrævið

Atferð tykkara veri uttan peningakærleika, verið nøgd við tað, sum tit hava! Hann hevur jú sjálvur sagt: „Eg skal als ikki sleppa tær og als ikki fara frá tær“ –

2