at verða royndur

Jákupsbrævið 1:2 Jákupsbrævið

Brøður mínir! Roknið tað fyri bera gleði, táið tit koma í alskyns freistingar!

5

Jákupsbrævið 1:3 Jákupsbrævið

Tit vita jú, at táið trúgv tykkara verður roynd, virkar tað tol.

5

Jákupsbrævið 1:4 Jákupsbrævið

Og latið tolið leiða til fullkomið verk, so tit kunnu vera fullkomnir og heilir, og einki vantar á hjá tykkum!

5

Jákupsbrævið 1:12 Jákupsbrævið

Sælur er tann maður, sum heldur út í freisting! Táið liðugt er at royna hann, skal hann fáa krúnu lívsins, sum Gud hevur lovað teimum, ið elska Hann.

4

Orðtøkini 17:3 Orðtøkini

Stoypipotturin roynir silvurið, og stoypiovnurin gullið, men tann, sum roynir hjørtuni, er HARRIN.

3

Fyrsta Mósebók 22:1 Fyrsta Mósebók

Nakað eftir hetta royndi Gud Ábraham. Hann segði við hann: „Ábraham!“ Hann svaraði: „Ja, her eri eg!“

2

Fyrsta Mósebók 22:2 Fyrsta Mósebók

Tá segði Hann: „Tak son tín, Ísak, tín einasta, hann, ið tú elskar, far til Morialand og ofra hann har sum brennioffur á einum av fjøllunum, sum Eg skal vísa tær!“

2

Fyrsta Mósebók 22:3 Fyrsta Mósebók

Tíðliga morgunin eftir saðlaði tá Ábraham esil sítt, tók tveir av dreingjum sínum og son sín Ísak við sær, høgdi við til brenniofrið og fór so avstað, hagar sum Gud hevði sagt við hann.

2

Fyrsta Mósebók 22:4 Fyrsta Mósebók

Táið Ábraham triðja dagin hugdi rundan um seg, sá hann staðið langt burtur.

2

Fyrsta Mósebók 22:5 Fyrsta Mósebók

Tá segði Ábraham við dreingir sínar: „Steðgið tit her við eslinum! Eg og drongurin fara hagar yvir at tilbiðja og koma so aftur til tykkara.“

2

Fyrsta Mósebók 22:6 Fyrsta Mósebók

Ábraham tók so viðin til brenniofrið og læt son sín Ísak bera hann; sjálvur tók hann eldin og offurknívin, og so fylgdust teir báðir.

2

Fyrsta Mósebók 22:7 Fyrsta Mósebók

Tá segði Ísakur við Ábraham, faðir sín: „Pápi!“ Hann svaraði: „Ja, sonur mín!“ Hann segði: „Her er eldurin og brennið, men hvar er lambið til brenniofrið?“

2

Fyrsta Mósebók 22:8 Fyrsta Mósebók

Ábraham svaraði: „Gud skal sjálvur síggja til at fáa Sær lambið til brenniofrið, sonur mín!“ So fylgdust teir báðir.

2

Fyrsta Mósebók 22:9 Fyrsta Mósebók

Táið teir nú komu til staðið, sum Gud hevði sagt við hann, reisti Ábraham har altar og legði viðin á tað; síðani bant hann Ísak, son sín, og legði hann á altarið, oman á viðin.

2

Fyrsta Mósebók 22:10 Fyrsta Mósebók

Og Ábraham rætti út hondina, og tók knívin – at drepa son sín.

2

Fyrsta Mósebók 22:11 Fyrsta Mósebók

Tá rópti eingil HARRANS av himli á hann: „Ábraham, Ábraham!“ Hann svaraði: „Ja, her eri eg!“

2

Fyrsta Mósebók 22:12 Fyrsta Mósebók

Eingilin segði: „Legg ikki hond á drongin, ger honum einki! Nú veit Eg, at tú óttast Gud – tú hevur ikki spart einasta son tín fyri Meg!“

2

Fyrsta Mósebók 22:13 Fyrsta Mósebók

Táið Ábraham nú hugdi upp, sá hann aftan fyri seg veðr, sum var komin fastur við hornunum í nakrar tættar greinar, og Ábraham fór og tók veðrin og ofraði hann sum brennioffur í staðin fyri son sín.

2

Fyrsta Mósebók 22:14 Fyrsta Mósebók

Ábraham gav hesum staðnum navnið „HARRIN sær“; nú á døgum eitur tað „Fjallið, har sum HARRIN letur Seg síggja“.

2

Fyrsta Mósebók 22:15 Fyrsta Mósebók

Eingil HARRANS rópti nú uppaftur av himli á Ábraham:

2

Fyrsta Mósebók 22:16 Fyrsta Mósebók

„Eg svørji um Meg sjálvan, sigur HARRIN, at aftur fyri at tú gjørdi hetta og spardi ikki einasta son tín,

2

Fyrsta Mósebók 22:17 Fyrsta Mósebók

so skal Eg stórliga signa teg og gera avkom títt sum stjørnurnar á himli í tali og sum sandin á sjóvarstrond; avkom títt skal koma at eiga portrini hjá fíggindum sínum;

2

Fyrsta Mósebók 22:18 Fyrsta Mósebók

og í avkomi tínum skulu allar slektir á jørðini verða signaðar – aftur fyri at tú lurtaði eftir Mær!“

2

Fyrsta Mósebók 22:19 Fyrsta Mósebók

So fór Ábraham aftur til dreingir sínar, og teir fóru avstað haðani og fylgdust aftur til Be’erseba. Og Ábraham varð búgvandi í Be’erseba.

2

Fyrsta Mósebók 22:20 Fyrsta Mósebók

Nakað eftir hetta vórðu hesi tíðindi borin Ábrahami: „Nakor, bróðir tín, og Milka hava eisini fingið synir:

2

Fyrsta Mósebók 22:21 Fyrsta Mósebók

Uz – sum er hin frumborni hansara – og Buz, bróðir hansara, Kemuel, faðir Áram,

2

Fyrsta Mósebók 22:22 Fyrsta Mósebók

Kesed, Hazo, Pildas, Jidlaf og Betuel.“

2

Fyrsta Mósebók 22:23 Fyrsta Mósebók

– Betuel var faðir Rebekku. – Hesar 8 fekk Nakor, bróðir Ábraham, við Milku.

2

Fyrsta Mósebók 22:24 Fyrsta Mósebók

Eisini hjákona hansara, sum æt Re’uma, fekk børn: Teba, Gaham, Tahas og Ma’aku.

2

Job 23:10 Job

Tí Hann kennir leið mína og atburð mín; roynir Hann meg, skal eg ganga út sum gull úr royndini.

2

Sálmarnir 66:10 Sálmarnir

Tí Tú royndi okkum, Gud, Tú reinsaði okkum, sum silvur verður reinsað;

2

Orðtøkini 3:26 Orðtøkini

Tí HARRIN skal vera álit títt, og Hann skal varða fót tín frá snerruni.

2

Esaias 41:10 Esaias

– Óttast ikki! Eg eri við tær! Ver ikki mótfallin! Eg eri Gud tín! Eg styrki teg og hjálpi tær og haldi tær uppi við høgru hond rættvísi Mínar!

2

Fyrra Korintbrævið 10:13 Fyrra Korintbrævið

Eingin freisting er komin á tykkum uttan menniskjalig; og Gud er trúfastur, Hann skal ikki lata tykkum verða freistað út um tað, ið tit eru ment; nei, Hann skal saman við freistingini gera eisini útgongdina úr henni, so tit fáa tolt hana.

2

Filippibrævið 4:6 Filippibrævið

Stúrið ongum fyri, nei, latið í øllum tað, sum tit ynskja, koma fram fyri Gud í ákallan og bøn við tøkk!

2

Filippibrævið 4:7 Filippibrævið

So skal friður Guds, sum stígur upp um alt vit, varðveita hjørtu og hugsanir tykkara í Kristi Jesusi.

2

Hebrearabrævið 12:4 Hebrearabrævið

Enn hava tit ikki gjørt mótstøðu líka til blóðið í bardaga tykkara móti syndini,

2

Hebrearabrævið 12:5 Hebrearabrævið

og tit hava gloymt áminningina, ið talar við tykkum sum við børn: „Sonur mín! Vanvirð ikki tykt Harrans, verð heldur ikki mótleysur, táið tú verður revsaður av Honum!

2

Hebrearabrævið 12:6 Hebrearabrævið

Tí tann, ið Harrin elskar, tyktar Hann, og Hann slær harðliga hvønn tann son, ið Hann tekur Sær av.“

2

Hebrearabrævið 12:7 Hebrearabrævið

Tað er til uppfostran tykkara, tit tola líðingar; Gud ger við tykkum sum við synir – hvør er sonurin, ið faðirin tyktar ikki!

2

Hebrearabrævið 12:8 Hebrearabrævið

Eru tit uttan tykt – sum øll hava fingið part sín av – so eru tit óektabørn og ikki synir.

2

Hebrearabrævið 12:9 Hebrearabrævið

Framvegis: Vit høvdu eftir holdinum fedrar, sum tyktaðu okkum, og vit høvdu virðing fyri teimum; skulu vit tá ikki mangan meir vera Faðir andanna undirgivin – og liva!

2

Hebrearabrævið 12:10 Hebrearabrævið

Teir tyktaðu okkum jú nakrar fáar dagar, eftir tykki sínum, men Hann ger tað okkum til gagn, so vit skulu fáa lut í heilagleika Hansara.

2

Hebrearabrævið 12:11 Hebrearabrævið

Víst tykist øll tykt, meðan vit líða hana, ikki at vera til gleði, men til sorg; men aftaná gevur hon teimum, ið við henni eru uppfostrað, friðarávøkst rættvísinnar.

2

Fyrra Pætursbrævið 1:7 Fyrra Pætursbrævið

fyri at roynda trúgv tykkara – sum er mangan dýrabarari enn hitt forgeingiliga gull – og tað verður tó roynt við eldi – kann finnast til rós, dýrd og heiður í opinbering Jesu Krists.

2

Fyrra Pætursbrævið 4:12 Fyrra Pætursbrævið

Tit elskaðu! Undrist ikki á eldin, ið komin er yvir tykkum til at royna tykkum – sum tað var nakað undarligt, ið hendi tykkum!

2

Fyrra Pætursbrævið 4:13 Fyrra Pætursbrævið

Nei, tess meiri lut tit hava í líðingum Kristusar, tess meiri skulu tit gleða tykkum – so tit eisini kunnu gleðast og fegnast í opinbering dýrdar Hansara.

2

Fyrra Pætursbrævið 4:14 Fyrra Pætursbrævið

Verða tit háðað fyri navn Kristusar, eru tit sæl; Andi dýrdarinnar og Guds hvílir yvir tykkum.

2

Fyrra Pætursbrævið 4:15 Fyrra Pætursbrævið

Eingin av tykkum má líða sum manndrápari, tjóvur, illgerðarmaður ella sum tann, ið leggur seg út í viðurskifti annara.

2

Fyrra Pætursbrævið 4:16 Fyrra Pætursbrævið

Men líður hann sum kristin, skal hann ikki skammast, men prísa Gudi fyri hetta navn.

2