at vera illa við

Efesusbrævið 4:8 Efesusbrævið

Tí sigur skriftin: „Hann fór upp á hæddina, førdi fangar burtur og gav menniskjunum gávur.“

3

Efesusbrævið 4:9 Efesusbrævið

Hetta orð: „Hann fór upp“ – hvat er tað annað, enn at Hann fyrst fór niður til hinar lægru partar jarðarinnar!

3

Efesusbrævið 4:10 Efesusbrævið

Hann, sum niður fór, er eisini tann, sum upp fór – yvir allar himlar, fyri at Hann skuldi fylla alt.

3

Efesusbrævið 4:11 Efesusbrævið

Og Hann gav okkum – nakrar til ápostlar, nakrar til profetar, nakrar til evangelistar, nakrar til hirðar og lærarar,

3

Efesusbrævið 4:12 Efesusbrævið

fyri at hini heilagu skuldu verða gjørd fullkomin til tænastuverk, likami Kristusar til uppbygging,

3

Efesusbrævið 4:13 Efesusbrævið

inntil vit øll vinna fram til at vera eitt í trúnni á Son Guds og kunnskapinum um Hann, til at vera fullvaksnir menn, til vakstarmark fyllingar Krists.

3

Efesusbrævið 4:14 Efesusbrævið

So skulu vit tá ikki longur vera børn og lata okkum kasta og reka higar og hagar av hvørjum lærdómsvindi, tøld av snildum menniskjum við svikabrøgdum villunnar.

3

Efesusbrævið 4:15 Efesusbrævið

Nei, sannleikanum trúgv í kærleika skulu vit á allan hátt vaksa upp til Hansara, sum er høvdið, Kristus.

3

Efesusbrævið 4:16 Efesusbrævið

Tí út frá Honum verður alt likamið samanbundið og samanknýtt við hvørjum bandi, ið Hann gevur, og soleiðis veksur tað vøkst sín sum likam til uppbygging í kærleika, alt eftir teirri virkan, ið tilmáld er hvørjum parti fyri seg.

3

Efesusbrævið 4:17 Efesusbrævið

Hetta sigi eg tá og vitni í Harranum, at tit mugu ikki longur liva, sum heidningarnir liva í tómleika sinnis síns.

3

Efesusbrævið 4:18 Efesusbrævið

Tí teir eru blindaðir í hugsan síni og gjørdir lívi Guds fremmandir. Hetta stendst av vankunnleikanum, sum teir liva í, av tí at hjarta teirra er forherðað.

3

Efesusbrævið 4:19 Efesusbrævið

Teir hava jú kensluleysir givið seg upp til skammloysi, so teir í havisjúku dríva alla óreinsku.

3

Efesusbrævið 4:20 Efesusbrævið

Men tit hava ikki soleiðis lært um Kristus,

3

Efesusbrævið 4:21 Efesusbrævið

so satt sum tit hava hoyrt um Hann og eru upplærd í Honum, soleiðis sum sannleiki er í Jesusi –

3

Efesusbrævið 4:22 Efesusbrævið

at tit, viðvíkjandi atburði tykkara áður, skulu leggja av hitt gamla menniskja, sum verður spilt við dárandi lystum,

3

Efesusbrævið 4:23 Efesusbrævið

endurnýggjast í anda sinnis tykkara

3

Efesusbrævið 4:24 Efesusbrævið

og lata tykkum í hitt nýggja menniskja, sum er skapt eftir Gudi í rættvísi og heilagleika sannleikans.

3

Efesusbrævið 4:25 Efesusbrævið

Leggið tí lygnina av og talið sannleika, hvør við næsta sín, við tað at vit eru hvør annars limir!

3

Efesusbrævið 4:28 Efesusbrævið

Tann, ið stolið hevur, stjali ikki longur, men arbeiði heldur og geri við hondum sínum tað, sum gott er, so hann kann hava nakað at geva tí, ið treingir!

3

Efesusbrævið 4:29 Efesusbrævið

Eingin ólíklig tala komi tykkum av munni, nei, slík, sum góð er til uppbygging, sum nú tørvar, so tey, sum hoyra, kunnu fáa náði við henni!

3

Efesusbrævið 4:30 Efesusbrævið

Gerið ikki Heilaga Anda Guds sorg, Honum, sum tit eru innsiglað við til endurloysingardagin!

3

Efesusbrævið 4:31 Efesusbrævið

Allur beiskleiki, alt illsinni, øll vreiði, allur gangur og øll háðan veri langt frá tykkum, somuleiðis allur óndskapur!

3

Efesusbrævið 4:32 Efesusbrævið

Verið í tann stað góð hvørt við annað, miskunnsom, so tit fyrigeva hvørt øðrum, eins og Gud hevur fyrigivið tykkum í Kristusi!

3

Filippibrævið 2:3 Filippibrævið

einki gera av stríðshugi ella tráan eftir tómari æru, men í eyðmjúkleika rokna hvørt annað hægri enn tykkum sjálv,

3

Orðtøkini 12:1 Orðtøkini

Hann, ið elskar tykt, elskar kunnskap; tann, ið hatar revsing, er býttur.

2

Orðtøkini 12:2 Orðtøkini

Hin góði vinnur náði frá HARRANUM, men hin svikafulla dómfellir Hann.

2

Orðtøkini 12:3 Orðtøkini

Gudloysi hjálpir ongum at standa fast, men rót hinna rættvísu vikast ikki.

2

Orðtøkini 12:4 Orðtøkini

Góð kona er krúna mans síns, men ring kona er sum rot í beinum hansara.

2

Orðtøkini 12:5 Orðtøkini

Hugsanir rættvísra stevna eftir rætti, men ráð gudleysra eru svik.

2

Orðtøkini 12:6 Orðtøkini

Orð gudleysra lúra eftir blóði, men muður hinna sannhjartaðu frelsir tey.

2

Orðtøkini 12:7 Orðtøkini

Gudleys verða kollvelt og eru so ikki til longur, men hús rættvísra stendur fast.

2

Orðtøkini 12:8 Orðtøkini

Maðurin fær rós, eftir sum hann er vitigur til, men tann, ið hevur rangvørgt hjarta, verður vanvirdur.

2

Orðtøkini 12:9 Orðtøkini

Betri er at verða hugdur niður á – og halda træl, enn at spæla stórur – og ikki eiga breyð!

2

Orðtøkini 12:10 Orðtøkini

Hin rættvísi hevur umsorgan fyri fæi sínum, men hjarta hins gudleysa er hart.

2

Orðtøkini 12:11 Orðtøkini

Tann, ið dýrkar jørð sína, verður mettaður av breyði, men tann, sum rennur eftir tí, ið tómt er, honum fattast vit.

2

Orðtøkini 12:12 Orðtøkini

Hin gudleysi tráar eftir tí, ið er hinum óndu snerra, men rættvísum gevur Gud fasta rót.

2

Orðtøkini 12:13 Orðtøkini

Tann, ið óndur er, kemur fastur í syndina, sum varrar hansara gera, men hin rættvísi sleppur úr neyðini.

2

Orðtøkini 12:14 Orðtøkini

Av ávøksti muns síns verður maðurin mettaður við góðum, og tað, ið hendur menniskjans hava gjørt, verður tí afturlønt.

2

Orðtøkini 12:15 Orðtøkini

Vegur dárans er beinur í hansara egnu eygum, men tann, ið lurtar eftir ráðum, er vísur.

2

Orðtøkini 12:16 Orðtøkini

Vreiði dárans verður kend sama dag, men hin klóki verður spottaður – og letst sum einki.

2

Orðtøkini 12:17 Orðtøkini

Tann, sum talar tað, ið rætt er, fremur sannleika, men falskt vitni talar svik.

2

Orðtøkini 12:18 Orðtøkini

Mong tala orð, ið stinga sum svørð, men tunga hinna vísu er heilsubót.

2

Orðtøkini 12:19 Orðtøkini

Sannorðað vørr verður standandi í allar ævir, men lygitunga bert eina løtu.

2

Orðtøkini 12:20 Orðtøkini

Tey, sum smíða ilt, hava svik í hjartanum, men tey, sum fáa frið í lag, hava gleði.

2

Orðtøkini 12:21 Orðtøkini

Einki ilt rámar hin rættvísa, men gudleysum trýtur ikki vanlukka.

2

Orðtøkini 12:22 Orðtøkini

Falskar varrar eru HARRANUM andstygd, men Honum líkar hini ærligu.

2

Orðtøkini 12:23 Orðtøkini

Hin klóki dylur kunnskap sín, men hjarta dáranna rópar út dárskap sín.

2

Orðtøkini 12:24 Orðtøkini

Hond hins hugagóða kemur at stýra, men leti verður trælur.

2

Orðtøkini 12:25 Orðtøkini

Hjartasorg nívir til jarðar, men blídligt orð gleðir.

2

Orðtøkini 12:26 Orðtøkini

Hin rættvísi vegleiðir næsta sín, men vegur gudleysra villleiðir tey sjálv.

2