at vera ein pílagrímur

Fyrra Pætursbrævið 2:11 Fyrra Pætursbrævið

Tit elskaðu! Eg áminni tykkum sum gestir og útlendingar at halda tykkum frá hinum holdligu lystum, sum eru í bardaga við sálina!

10

Filippibrævið 3:20 Filippibrævið

Men borgaraskapur okkara er í Himlunum; haðani vænta vit eisini sum Frelsara Harran Jesus Kristus,

8

Hebrearabrævið 13:14 Hebrearabrævið

– Vit hava jú ongan verðandi stað her; vit søkja hin komandi.

5

Fyrsta Mósebók 12:1 Fyrsta Mósebók

HARRIN segði við Ábram: „Far úr landi tínum, frá skyldfólki tínum og frá húsi faðirs tíns – til landið, ið Eg skal vísa tær!

4

Fyrsta Mósebók 12:2 Fyrsta Mósebók

Eg skal gera teg til stórt fólk; Eg skal signa teg og gera navn títt stórt, og tú skalt verða signing.

4

Fyrsta Mósebók 12:3 Fyrsta Mósebók

Eg skal signa tey, ið signa teg, og tann, ið tær bannar, honum skal Eg banna; og í tær skulu allar ættir á jørðini verða signaðar.“

4

Fyrsta Mósebók 12:4 Fyrsta Mósebók

Ábram fór tá avstað, sum HARRIN hevði sagt við hann, og Lot fór við honum. Ábram var 75 ár, táið hann fór úr Karan.

4

Fyrsta Mósebók 12:5 Fyrsta Mósebók

Ábram tók Sárai, konu sína, og Lot, bróðurson sín, og alt tað, ið teir áttu – sum teir høvdu savnað sær – og fólkið, ið teir høvdu fingið sær í Karan; og tey fóru avstað og tóku leiðina móti Kána’anslandi – og komu til Kána’ansland.

4

Fyrsta Mósebók 12:6 Fyrsta Mósebók

Ábram ferðaðist nú gjøgnum landið, líka til tað heilaga staðið í Sikem, til eikina More. – Tá búðu Kána’anitar har í landinum.

4

Fyrsta Mósebók 12:7 Fyrsta Mósebók

Men HARRIN opinberaði Seg fyri Ábrami og segði: „Avkomi tínum gevi Eg hetta landið!“ Tá reisti hann har HARRANUM altar, Honum, sum hevði opinberað Seg fyri honum.

4

Fyrsta Mósebók 12:8 Fyrsta Mósebók

Síðani fór hann haðani og fór til fjøllini eystan fyri Betel; har reisti hann tjald sítt, so hann hevði Betel vestanfyri og Ai eystanfyri. Og hann reisti har HARRANUM altar og ákallaði navn HARRANS.

4

Fyrsta Mósebók 12:9 Fyrsta Mósebók

Haðani flutti Ábram seg so við og við móti Suðurlandinum.

4

Fyrsta Mósebók 12:10 Fyrsta Mósebók

Nú kom hungursneyð í landinum; tá fór Ábram til Egyptalands at búgva har sum fremmandur, við tað at hungursneyðin var so svár í landinum.

4

Fyrsta Mósebók 12:11 Fyrsta Mósebók

Táið nú ikki var langt eftir hjá honum til Egyptalands, segði hann við Sárai, konu sína: „Eg veit, tú ert ein vøkur kvinna.

4

Fyrsta Mósebók 12:12 Fyrsta Mósebók

Táið nú Egyptar fáa at síggja teg og hugsa, at tú ert kona mín, so drepa teir meg og lata teg liva.

4

Fyrsta Mósebók 12:13 Fyrsta Mósebók

Sig tí, at tú ert systir mín – so mær kann gangast væl, og lív mítt kann verða spart fyri tína skuld!“

4

Fyrsta Mósebók 12:14 Fyrsta Mósebók

Táið Ábram nú kom til Egyptalands, sóu Egyptar, at hon var sera vøkur kvinna.

4

Fyrsta Mósebók 12:15 Fyrsta Mósebók

Høvdingar Faraos sóu hana og høvdu tað á orði fyri Farao; so varð kvinnan tikin og førd til hús Faraos.

4

Fyrsta Mósebók 12:16 Fyrsta Mósebók

Men við Ábram gjørdi hann væl fyri hennara skuld; hann fekk smáfæ, neyt og esil, trælir og trælkvinnur, esilsryssur og kamelar.

4

Fyrsta Mósebók 12:17 Fyrsta Mósebók

Men HARRIN sló Farao og hús hansara við svárum plágum fyri Sárai skuld, konu Ábram.

4

Fyrsta Mósebók 12:18 Fyrsta Mósebók

Tá sendi Farao boð eftir Ábrami og segði: „Hvat er tað, ið tú hevur gjørt ímóti mær! Hví lætst tú meg ikki vita, at hon er kona tín?

4

Fyrsta Mósebók 12:19 Fyrsta Mósebók

Hví segði tú, at hon var systir tín, so at eg tók hana til konu? Hygg, her hevur tú konu tína! Tak hana og far!“

4

Fyrsta Mósebók 12:20 Fyrsta Mósebók

Og Farao segði við menn sínar, at teir skuldu fylgja honum á veg, honum og konu hansara og øllum, ið hann átti.

4

Fyrsta Mósebók 47:9 Fyrsta Mósebók

Jákup svaraði honum: „Tíðin, ið eg havi livað sum útlendingur, er 130 ár; fáir og óndir hava lívsdagar mínir verið, og teir eru ikki komnir upp til tað áratal, ið fedrar mínir náddu, tíðina ið teir vóru útlendingar!“

3

Jóhannes 18:36 Jóhannes

Jesus svaraði: „Ríki Mítt er ikki av hesum heimi. Var ríki Mítt av hesum heimi, høvdu tænarar Mínir barst fyri, at Eg skuldi ikki verða givin upp til Jødarnar; men nú er ríki Mítt ikki av honum.“

3

Ápostlasøgan 14:22 Ápostlasøgan

og styrktu sálir lærisveinanna, ámintu tey um at standa føst í trúnni og søgdu teimum, at tað er gjøgnum nógvar trongdir, vit skulu ganga inn í ríki Guds.

3

Seinna Korintbrævið 5:1 Seinna Korintbrævið

Vit vita jú, at um jørðiska hús likams okkara verður brotið niður, hava vit bygning frá Gudi, hús, ið ikki er gjørt við hondum, ævigt í Himlum.

3

Seinna Korintbrævið 5:2 Seinna Korintbrævið

Eisini meðan vit búgva her, suffa vit jú, tí okkum leingist eftir at verða yvirklædd við himmalska húsi okkara,

3

Seinna Korintbrævið 5:3 Seinna Korintbrævið

so satt vit tá – sum íklædd – ikki skulu finnast nakin.

3

Seinna Korintbrævið 5:4 Seinna Korintbrævið

Ja, vit, sum í hesum tjaldi eru, suffa og eru tyngd; tí vit vilja ikki verða úrlatin, men yvirklædd, fyri at hitt deyðiliga kann verða uppslúkt av lívinum.

3

Seinna Korintbrævið 5:5 Seinna Korintbrævið

Tann, ið hevur gjørt okkum før júst fyri hesum, er Gud, Hann, sum eisini gav okkum Andan til pant.

3

Seinna Korintbrævið 5:6 Seinna Korintbrævið

Tí eru vit altíð hugreyst og vita, at so leingi sum vit eru heima í likaminum, eru vit burtur frá Harranum.

3

Seinna Korintbrævið 5:7 Seinna Korintbrævið

Tí vit liva í trúgv, ikki í skoðan.

3

Seinna Korintbrævið 5:8 Seinna Korintbrævið

Ja, vit eru hugreyst og høvdu helst viljað farið burtur úr likaminum og verið heima hjá Harranum.

3

Seinna Korintbrævið 5:9 Seinna Korintbrævið

Tí seta vit eisini æru okkara í at vera, sum Honum líkar, annaðhvørt vit nú eru heima ella burtur.

3

Seinna Korintbrævið 5:10 Seinna Korintbrævið

Vit skulu jú øll opinberast fyri dómstóli Kristusar, fyri at ein og hvør kann fáa aftur tað, sum gjørt er við likaminum – eftir tí, sum hann hevur gjørt – veri tað gott ella ilt.

3

Seinna Korintbrævið 5:11 Seinna Korintbrævið

Við tað at vit nú vita, hvat tað er at óttast Harran, royna vit at vinna menniskju; men fyri Gudi eru vit opinberir, og eg vóni, at vit eisini eru opinberir fyri samvitskum tykkara.

3

Seinna Korintbrævið 5:12 Seinna Korintbrævið

Vit fara nú ikki aftur at geva okkum sjálvum viðmæli til tykkara; men vit geva tykkum høvi at rósa tykkum av okkum, so tit kunnu hava okkurt at svara teimum, ið rósa sær av tí, sum teir eru útvortis, ikki í hjartanum.

3

Seinna Korintbrævið 5:13 Seinna Korintbrævið

Tí vóru vit „frá okkum sjálvum“, so var tað fyri Guds skuld, og hava vit skil okkara, so er tað fyri tykkara skuld.

3

Seinna Korintbrævið 5:14 Seinna Korintbrævið

Tí kærleiki Kristusar tvingar okkum;

3

Seinna Korintbrævið 5:15 Seinna Korintbrævið

vit hava jú dømt so: Ein er deyður fyri øll – so eru tey øll deyð; og Hann doyði fyri øll, fyri at tey, sum liva, skulu ikki longur liva fyri seg sjálv, men fyri Hann, sum deyður og upprisin er fyri tey.

3

Seinna Korintbrævið 5:16 Seinna Korintbrævið

Hereftir kenna vit tí ongan eftir holdinum; um vit so hava kent Kristus eftir holdinum, kenna vit Hann nú ikki longur so.

3

Seinna Korintbrævið 5:17 Seinna Korintbrævið

Um tí ein er í Kristusi, er hann nýggjur skapningur; hitt gamla er farið – tað er vorðið nýtt.

3

Seinna Korintbrævið 5:18 Seinna Korintbrævið

Og alt er tað frá Gudi, sum við Kristusi samdi okkum við Seg sjálvan og gav okkum tænastu sáttarinnar.

3

Seinna Korintbrævið 5:19 Seinna Korintbrævið

Tí í Kristusi samdi Gud heimin við Seg sjálvan og tilroknar teimum ikki syndir teirra, og Hann hevur lagt niður í okkum orð sáttarinnar.

3

Seinna Korintbrævið 5:20 Seinna Korintbrævið

Vit eru tá sendiboð í stað Kristusar, sum tað hevði verið Gud, ið áminti við okkum; vit biðja í stað Kristusar: Verðið sátt við Gud!

3

Seinna Korintbrævið 5:21 Seinna Korintbrævið

Hann, sum kendi ikki synd, gjørdi Hann til synd fyri okkum, fyri at vit í Honum skulu verða rættvísi Guds.

3

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:15 Fyrra Jóhannesarbrævið

Elskið ikki heimin, ei heldur tað, sum í heiminum er! Um onkur elskar heimin, er kærleiki Faðirsins ikki í honum.

3

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:16 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tí alt, sum í heiminum er – lystur holdsins, lystur eygnanna og stoltleiki lívsins – er ikki av Faðirinum, men av heiminum.

3

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:17 Fyrra Jóhannesarbrævið

Og heimurin forgongur, og lystur hansara; men tann, ið ger vilja Guds, verður í allar ævir.

3