at vera ein kvinna Guds
121 versir um "at vera ein kvinna Guds"
Versir
Síða 1 av 3Fyrra Pætursbrævið 3:3 Fyrra Pætursbrævið
Prýði tykkara veri ikki hitt útvortis, flættur og áhongt gullstás ella klæði,
Fyrra Pætursbrævið 3:4 Fyrra Pætursbrævið
men dulda menniskja hjartans við hinum spakføra og stilla anda – óforgeingiligum prýði, sum er Gudi ógvuliga dýrabart.
Fyrra Pætursbrævið 3:5 Fyrra Pætursbrævið
Soleiðis var tað jú eisini, hinar heilagu kvinnur í forðum prýddu seg, tær, ið settu vón sína til Gud og vóru sínum egnu monnum undirgivnar
Fyrra Pætursbrævið 3:6 Fyrra Pætursbrævið
– sum Sára var Ábrahami lýðin og kallaði hann harra – og børn hennara eru tit vorðnar, táið tit gera hitt góða og óttast onga ræðslu.
Orðtøkini 31:20 Orðtøkini
Hon rættir hinum neyðstadda hondina, rættir út armarnar móti hinum fátæka.
Fyrra Pætursbrævið 3:15 Fyrra Pætursbrævið
nei, halgið Harran Kristus í hjørtum tykkara, og verið altíð til reiðar at verja tykkum fyri einum og hvørjum, ið krevur tykkum til roknskap fyri vónina, sum í tykkum er – tó við spakføri og ótta
Orðtøkini 14:1 Orðtøkini
Kvinnuvísdómur byggir hús sítt, men dárskapur rívur tað niður við hondum sínum.
Orðtøkini 14:2 Orðtøkini
Tann, ið sannhjartaður gongur fram, óttast HARRAN, men tann, ið gongur sniðgøtur, vanvirðir Hann.
Orðtøkini 14:3 Orðtøkini
Í munni dárans er koyril hugmóðs hansara, men varrar hinna vísu eru vernd teirra.
Orðtøkini 14:4 Orðtøkini
Har sum eingir tarvar eru, er krubban tóm, men ríkligur vinningur kemur við styrki tarvsins.
Orðtøkini 14:5 Orðtøkini
Trúfast vitni lýgur ikki, men tann, ið talar lygn, er falskt vitni.
Orðtøkini 14:6 Orðtøkini
Spottarin leitar eftir vísdómi, men finnur hann ikki, men hinum vitiga er liðuligt at vinna kunnskap.
Orðtøkini 14:7 Orðtøkini
Far frá dáranum – ei fanst tú vit á vørrum hansara!
Orðtøkini 14:8 Orðtøkini
Vísdómur hins klóka er, at hann skilir veg sín, men dárskapur dáranna er, at teir dára seg sjálvar.
Orðtøkini 14:9 Orðtøkini
Dárar verða spottaðir av sínum egna skyldofri, men vælvild ræður millum rættsint.
Orðtøkini 14:10 Orðtøkini
Hjartað kennir sjálvt beisku sorg sína, og í gleði tess blandar eingin fremmandur seg.
Orðtøkini 14:11 Orðtøkini
Hús gudleysra skal verða lagt í oyði, men tjald hinna sannhjartaðu skal blóma.
Orðtøkini 14:12 Orðtøkini
Mangur vegur tykist manni beinur – og so er endi hansara kortini leiðir deyðans!
Orðtøkini 14:13 Orðtøkini
Ja, mitt í látrinum pínist hjartað, og endin á gleðini er sorg.
Orðtøkini 14:14 Orðtøkini
Av atburði sínum skal hin fráfalni verða mettaður, og góður maður heldur seg burtur frá honum.
Orðtøkini 14:15 Orðtøkini
Hin fávitskuti trýr hvørjum orði, men hin klóki gevur sær far um, hvussu hann stígur.
Orðtøkini 14:16 Orðtøkini
Hin vísi óttast og heldur seg frá illum, men dárin loypur framav og heldur seg vera tryggan.
Orðtøkini 14:17 Orðtøkini
Hin bráðsinti ger dárskap, og svikafullur maður verður hataður.
Orðtøkini 14:18 Orðtøkini
Hini fávitskutu fáa dárskap í arv, men klók verða krýnd við kunnskapi.
Orðtøkini 14:19 Orðtøkini
Hini óndu verða noydd at boyggja seg fyri hinum góðu, og hini gudleysu við portur rættvísra.
Orðtøkini 14:20 Orðtøkini
Hin fátæki verður hataður, enntá av vini sínum, men mong eru tey, sum elska ríkmannin.
Orðtøkini 14:21 Orðtøkini
Tann, ið vanvirðir næsta sín, syndar, men sælur er tann, sum tykist synd í hinum ørmu.
Orðtøkini 14:22 Orðtøkini
Skulu ikki tey villast, sum upphugsa tað, ið ilt er! – Men miskunn og trúfesti finna tey, sum upphugsa gott.
Orðtøkini 14:23 Orðtøkini
Av øllum møðsomum arbeiði vinst okkurt, men tómt tos voldir einki uttan tap.
Orðtøkini 14:24 Orðtøkini
Ríkdómur hinna vísu er krúna teirra, men dárskapur dáranna er og verður dárskapur.
Orðtøkini 14:25 Orðtøkini
Sannorðað vitni bjargar lívum, men tann, ið talar lygn, er fullur av sviki.
Orðtøkini 14:26 Orðtøkini
Í ótta HARRANS hevur maðurin sterka vernd, og børn hansara skulu eiga skjól.
Orðtøkini 14:27 Orðtøkini
Ótti HARRANS er kelda lívsins, so ein sleppur undan snerrum deyðans.
Orðtøkini 14:28 Orðtøkini
Nógv fólk er heiður kongsins, men fólkatrot er fall høvdingans.
Orðtøkini 14:29 Orðtøkini
Tann, ið seinur er til vreiði, hevur nógv vit, men hin bráðsinti vísir stóran dárskap.
Orðtøkini 14:30 Orðtøkini
Spakført hjarta er lív likamsins, men illsinni er rot í beinunum.
Orðtøkini 14:31 Orðtøkini
Tann, sum kúgar hin arma, háðar skapara hansara, men tann, sum tykist synd í hinum fátæka, ærir skaparan.
Orðtøkini 14:32 Orðtøkini
Táið vanlukkan rámar hin gudleysa, fer hann umkoll, men hin rættvísi er treystur í deyðanum.
Orðtøkini 14:33 Orðtøkini
Í hjarta hins vitiga heldur vísdómurin seg stillan, men hjá dárunum vísir hann* seg fram.
Orðtøkini 14:34 Orðtøkini
Rættvísi lyftir tjóðina upp, men syndin er vanæra tjóðanna.
Orðtøkini 14:35 Orðtøkini
Klókur tænari verður væl kendur hjá konginum, men yvir ringan tænara kemur vreiði hansara.
Orðtøkini 31:28 Orðtøkini
Synir hennara stíga fram og prísa hana lukkuliga; maður hennara reisist og rósar henni:
Esaias 58:11 Esaias
HARRIN skal leiða teg altíð, metta teg mitt í oyðimørkini og styrkja bein tíni; og tú skalt verða sum vatnríkur urtagarður, sum kelduspring, ið aldri tornar upp.
Efesusbrævið 5:1 Efesusbrævið
Verðið tí eftirfylgjarar Guds sum elskað børn,
Efesusbrævið 5:2 Efesusbrævið
og livið í kærleika, eins og Kristus elskaði okkum og gav Seg sjálvan fyri okkum sum gávu og offur, Gudi til tokkaligan anga!
Efesusbrævið 5:3 Efesusbrævið
Men siðloysi og øll óreinska og havisjúka má ikki so mikið sum nevnast millum tykkara, soleiðis sum heilagum sømir,
Efesusbrævið 5:4 Efesusbrævið
ei heldur skammleysur atburður, dáratala og ótilhoyriligt skemt – einki av hesum sømir seg – nei, heldur takkargerð.
Efesusbrævið 5:5 Efesusbrævið
Tí tað vita og skilja tit, at eingin siðloysingur ella óreinur hevur arv í ríki Kristusar og Guds, ei heldur nakar havisjúkur – sum jú er avgudadýrkari.
Efesusbrævið 5:6 Efesusbrævið
Latið ongan dára tykkum við tómum orðum! Fyri slíkt kemur vreiði Guds yvir børn ólýdnisins.
Efesusbrævið 5:7 Efesusbrævið
Havið tí einki við tey at gera!