at verða doyptur

Ápostlasøgan 2:38 Ápostlasøgan

Pætur svaraði teimum: „Vendið við, og ein og hvør tykkara lati seg doypa í navni Jesu Krists til fyrigeving syndanna! So skulu tit fáa gávu Heilaga Andans.

8

Markus 16:16 Markus

Tann, ið trýr og verður doyptur, skal verða frelstur; men tann, ið ikki trýr, skal verða fordømdur.

5

Ápostlasøgan 22:16 Ápostlasøgan

Og nú, hví drálar tú? Reis teg, lat teg doypa, og fá syndir tínar avtváaðar, táið tú ákallar navn Hansara!“

5

Galatiabrævið 3:27 Galatiabrævið

Tí tit, so mong sum doypt eru til Kristus, hava latið tykkum í Kristus.

5

Ápostlasøgan 8:36 Ápostlasøgan

Sum teir nú ferðaðust fram eftir vegnum, komu teir fram á vatn, og hirðmaðurin segði: „Hygg, her er vatn – hvat forðar fyri, at eg verði doyptur?“

3

Ápostlasøgan 8:37 Ápostlasøgan

Filip svaraði: „Trýrt tú av øllum hjarta tínum, so kann tað verða gjørt.“ Hann svaraði: „Eg trúgvi, at Jesus Kristus er Sonur Guds!“*

3

Ápostlasøgan 8:38 Ápostlasøgan

Tá beyð hann, at vagnurin skuldi steðga, og teir fóru báðir niður í vatnið, Filip og hirðmaðurin; og hann doypti hann.

3

Rómverjabrævið 6:1 Rómverjabrævið

Hvat skulu vit tá siga? Skulu vit halda fram í syndini, fyri at náðin kann verða tess størri?

3

Rómverjabrævið 6:2 Rómverjabrævið

Minni enn so! Vit, sum jú eru deyð frá syndini, hvussu skulu vit enn liva í henni!

3

Rómverjabrævið 6:3 Rómverjabrævið

Ella vita tit ikki, at øll vit, sum doypt eru til Kristus Jesus, eru doypt til deyða Hansara?

3

Rómverjabrævið 6:4 Rómverjabrævið

Vit eru tá grivin við Honum við dópinum til deyðan, fyri at, eins og Kristus varð reistur upp frá hinum deyðu við dýrd Faðirsins, so skulu eisini vit liva nýtt lív.

3

Rómverjabrævið 6:5 Rómverjabrævið

Tí eru vit samanvaksin við Hann við líkum deyða, skulu vit eisini verða tað við líkari uppreisn.

3

Rómverjabrævið 6:6 Rómverjabrævið

Vit vita jú hetta, at gamla menniskja okkara varð krossfest við Honum, fyri at syndalikamið skuldi verða til einkis, so vit skuldu ikki longur tæna syndini.

3

Rómverjabrævið 6:7 Rómverjabrævið

Tí tann, ið deyður er, er rættvísgjørdur frá syndini.

3

Rómverjabrævið 6:8 Rómverjabrævið

Eru vit nú deyð við Kristusi, trúgva vit, at vit eisini skulu liva við Honum.

3

Rómverjabrævið 6:9 Rómverjabrævið

Vit vita jú, at Kristus, eftir at vera risin upp frá hinum deyðu, doyr ikki meir; deyðin ræður ikki longur yvir Honum.

3

Rómverjabrævið 6:10 Rómverjabrævið

Tí deyða Sín doyði Hann eina ferð fyri syndina, men lív Sítt livir Hann fyri Gudi.

3

Rómverjabrævið 6:11 Rómverjabrævið

Soleiðis skulu eisini tit rokna tykkum sum deyð frá syndini, men livandi fyri Gudi í Kristi Jesusi.

3

Rómverjabrævið 6:12 Rómverjabrævið

Latið tí ikki syndina ráða í deyðiliga likami tykkara, so tit lýða tað í lystum tess!

3

Rómverjabrævið 6:13 Rómverjabrævið

Bjóðið heldur ikki syndini fram limir tykkara sum vápn órættvísinnar! Nei, bjóðið Gudi fram tykkum sjálv sum tey, ið frá deyðum eru vorðin livandi, og bjóðið Gudi fram limir tykkara sum vápn rættvísinnar!

3

Rómverjabrævið 6:14 Rómverjabrævið

Tí synd skal ikki ráða yvir tykkum – tit eru jú ikki undir lóg, men undir náði.

3

Rómverjabrævið 6:15 Rómverjabrævið

Hvat tá! Skulu vit synda, við tað at vit eru ikki undir lóg, men undir náði! Minni enn so!

3

Rómverjabrævið 6:16 Rómverjabrævið

Vita tit ikki, at táið tit bjóða tykkum fram einum sum tænarar, til at akta hann, so eru tit tænarar hjá tí, sum tit akta, veri tað nú hjá synd – til deyða – ella hjá lýdni – til rættvísi – ?

3

Rómverjabrævið 6:17 Rómverjabrævið

Men Gudi veri tøkk, at víst hava tit verið tænarar hjá syndini, men nú eru tit av hjarta vorðin tí læruhátti lýðin, sum tit vórðu givin!

3

Rómverjabrævið 6:18 Rómverjabrævið

Og loyst frá syndini eru tit vorðin tænarar hjá rættvísini.

3

Rómverjabrævið 6:19 Rómverjabrævið

Eg tali menniskjaliga, við tað at hold tykkara er so veikt. Eins og tit buðu fram limir tykkara sum tænarar hjá óreinskuni og lógloysinum – til lógloysi – bjóðið soleiðis nú fram limir tykkara sum tænarar hjá rættvísini – til heilaggering!

3

Rómverjabrævið 6:20 Rómverjabrævið

Meðan tit vóru tænarar hjá syndini, vóru tit leys frá rættvísini.

3

Rómverjabrævið 6:21 Rómverjabrævið

Hvønn ávøkst høvdu tit tá! – Slíkt, sum tit nú skammast við! Endi tess er jú deyðin.

3

Rómverjabrævið 6:22 Rómverjabrævið

Men nú tit eru loyst frá syndini og eru vorðin tænarar Guds, nú hava tit ávøkst tykkara: Tit verða heilaggjørd, og endin er ævigt lív.

3

Rómverjabrævið 6:23 Rómverjabrævið

Tí lønin, ið syndin gevur, er deyði, men náðigáva Guds er ævigt lív í Kristi Jesusi, Harra okkara.

3

Jóhannes 3:5 Jóhannes

Jesus svaraði: „Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tær: Verður ein ikki føddur av vatni og Anda, kann hann ikki koma inn í ríki Guds.

2

Ápostlasøgan 2:1 Ápostlasøgan

Táið nú hvítusunnudagur kom, vóru tey øll komin saman á einum staði.

2

Ápostlasøgan 2:2 Ápostlasøgan

Tá kom knappliga ljóð av himli, sum táið óførur stormur brestur á; tað fylti alt húsið, sum tey sótu í.

2

Ápostlasøgan 2:3 Ápostlasøgan

Tungur, eins og av eldi, vístu seg fyri teimum, og tær skiltu seg sundur og settust á hvørt eitt teirra.

2

Ápostlasøgan 2:4 Ápostlasøgan

Og tey vórðu øll fylt av Heilaga Andanum og fóru at tala onnur tungumál, alt eftir sum Andin gav teimum at siga.

2

Ápostlasøgan 2:5 Ápostlasøgan

Nú búðu í Jerusalem Jødar, menn, sum óttaðust Gud, av øllum fólkasløgum undir himli.

2

Ápostlasøgan 2:6 Ápostlasøgan

Táið hetta ljóð kom, streymaði hópurin saman, og tey vistu ikki, hvat tey skuldu hugsa; tí tey hoyrdu hvør sítt egna mál talað av teimum.

2

Ápostlasøgan 2:7 Ápostlasøgan

Tey vórðu øll ovfarin og undraðust og søgdu: „Hyggið, eru ikki allir hesir, ið tala, Galilearar?

2

Ápostlasøgan 2:8 Ápostlasøgan

Hvussu ber tað tá til, at vit hoyra teir tala, hvør okkara egna mál, sum vit eru fødd í?

2

Ápostlasøgan 2:9 Ápostlasøgan

Vit, Partar, Medar og Elamitar, vit, sum búgva í Mesopotamia, Judea, Kappadokia, Pontus og Asia,

2

Ápostlasøgan 2:10 Ápostlasøgan

í Frýgia, Pamfýlia, Egyptalandi og landspørtum Libya við Kýrene, og vit úr Róm, sum her búgva,

2

Ápostlasøgan 2:11 Ápostlasøgan

bæði Jødar og trúskiftingar*, Kretar og Arabarar – vit hoyra teir tala um stóru verk Guds á tungumálum okkara!“

2

Ápostlasøgan 2:12 Ápostlasøgan

Tey vórðu øll ovfarin og vistu ikki, hvat tey skuldu hugsa. Og tey søgdu hvørt við annað: „Hvat kann hetta vera?“

2

Ápostlasøgan 2:13 Ápostlasøgan

Onnur søgdu spottandi: „Teir eru fullir av søtum víni!“

2

Ápostlasøgan 2:14 Ápostlasøgan

Tá steig Pætur fram saman við hinum ellivu, tók til orða og talaði til teirra: „Tit jødisku menn og øll tit, sum í Jerusalem búgva! Hetta veri tykkum kunnigt – lurtið eftir orðum mínum!

2

Ápostlasøgan 2:15 Ápostlasøgan

Hesir eru ikki druknir, sum tit halda – tað er jú triði tímin á deginum!

2

Ápostlasøgan 2:16 Ápostlasøgan

Nei, hetta er tað, sum sagt er við Jóel profeti:

2

Ápostlasøgan 2:17 Ápostlasøgan

„So skal verða á síðstu døgum“ – sigur Gud – „at Eg skal úthella av Anda Mínum yvir alt hold; synir og døtur tykkara skulu profetera, hini ungu hjá tykkum skulu síggja sjónir, og hini gomlu hjá tykkum skulu hava dreymar.

2

Ápostlasøgan 2:18 Ápostlasøgan

Ja, um tað so eru trælir Mínir og trælkvinnur Mínar, skal Eg á teimum døgum úthella av Anda Mínum yvir tey, og tey skulu profetera.

2

Ápostlasøgan 2:19 Ápostlasøgan

Eg skal lata undur henda á himli uppi og tekin á jørðini niðri, blóð, eld og roykskýggj.

2