at veitsla og festa

Prædikarin 2:16 Prædikarin

Tí líka lítið er minnið um hin vísa ævigt, sum minnið um dáran; á komandi døgum verður jú alt langt síðani gloymt, og má ikki hin vísi doyggja líka væl sum dárin!“

2

Prædikarin 2:17 Prædikarin

Tá varð eg leiddur av lívinum; tí ónt tyktist mær alt, sum undir sólini hendir; alt er jú fáfongd og eftirsókn eftir vindi.

2

Prædikarin 2:18 Prædikarin

Og mær leiddist við alt stríðið, ið eg hevði pøst meg við undir sólini, við tað at eg noyðist at lata tað eftir til tann, ið aftan á meg kemur.

2

Prædikarin 2:19 Prædikarin

Og hvør veit, um hann verður vísur ella dári! Og kortini skal hann ráða yvir øllum, sum eg havi vunnið við strevi mínum og vísdómi mínum undir sólini! – Eisini hetta er fáfongd.

2

Prædikarin 2:20 Prædikarin

Tá var eg um at gerast vónleysur í hjarta mínum um alt strevið, ið eg hevði pøst meg við undir sólini.

2

Tí har hevur nú onkur gjørt arbeiði sítt við vísdómi, kunnskapi og dugnaskapi, og so noyðist hann kortini at lata tað frá sær til annan at eiga, sum einki stríð hevur havt av tí! Eisini hetta er fáfongd og stór vanlukka.

2

Prædikarin 2:22 Prædikarin

Tí hvat fær menniskjað fyri alt strev sítt og tráan hjarta síns, sum hann pøsir seg við undir sólini!

2

Prædikarin 2:23 Prædikarin

Allir dagar hansara eru jú fullir av plágu, og allur ómakur hansara er ber gremja; um tað so er um náttina, finnur hjarta hansara ikki hvílu. – Eisini hetta er fáfongd.

2

Prædikarin 2:24 Prædikarin

Tað er jú ikki lukka, sum stendur til menniskjað sjálvt, at tað kann eta og drekka og gera sær góðar dagar í øllum strevi sínum. Eg dugdi at síggja, at eisini hetta kemur frá hond Guds, Hansara, sum hevur sagt:

2

Prædikarin 2:25 Prædikarin

„Hvør kann eta, og hvør kann njóta nakað, uttan Eg vil!“

2

Prædikarin 2:26 Prædikarin

Tí tað menniskja, sum gott er í eygum Hansara, tí gevur Hann vísdóm, kunnskap og gleði; men syndaranum gevur Hann – tann ómak at sanka og savna, so at ein, sum góður er í eygum Guds, kann fáa tað! – Eisini hetta er fáfongd og eftirsókn eftir vindi.

2

Prædikarin 3:1 Prædikarin

Alt hevur stund sína, og hvør fyritøka undir himli hevur tíð sína.

2

Prædikarin 3:2 Prædikarin

At verða føddur hevur tíð sína, og at doyggja hevur tíð sína; at planta hevur tíð sína, og at ríva upp tað, ið plantað er, hevur tíð sína;

2

Prædikarin 3:3 Prædikarin

at drepa hevur tíð sína, og at grøða hevur tíð sína; at ríva niður hevur tíð sína, og at byggja upp hevur tíð sína;

2

Prædikarin 3:4 Prædikarin

at gráta hevur tíð sína, og at læa hevur tíð sína; at syrgja hevur tíð sína, og at dansa hevur tíð sína;

2

Prædikarin 3:5 Prædikarin

at kasta burtur steinar hevur tíð sína, og at sanka steinar hevur tíð sína; at taka í favn hevur tíð sína, og at halda seg frá favntaki hevur tíð sína;

2

Prædikarin 3:6 Prædikarin

at leita hevur tíð sína, og at missa hevur tíð sína; at goyma hevur tíð sína, og at kasta burtur hevur tíð sína;

2

Prædikarin 3:7 Prædikarin

at skræða sundur hevur tíð sína, og at seyma saman hevur tíð sína; at tiga hevur tíð sína, og at tala hevur tíð sína;

2

Prædikarin 3:8 Prædikarin

at elska hevur tíð sína, og at hata hevur tíð sína; ófriður hevur tíð sína, og friður hevur tíð sína.

2

Prædikarin 3:9 Prædikarin

Hvønn vinning hevur tann, sum ger okkurt, av møðini, ið hann hevur av tí!

2

Prædikarin 3:10 Prædikarin

Eg sá strevið, ið Gud hevur givið menniskjabørnunum at pøsa seg við.

2

Prædikarin 3:11 Prædikarin

Alt hevur Hann gjørt vakurt á tíð síni, ja, ævina hevur Hann lagt í hjarta teirra, tó so, at menniskjað fatar hvørki hitt fyrsta ella hitt síðsta av tí, ið Gud hevur virkað.

2

Prædikarin 3:12 Prædikarin

Eg dugdi at síggja, at einki er teimum betri enn at gleða seg og hava tað gott, so leingi sum tey liva.

2

Prædikarin 3:13 Prædikarin

Tó, eisini tað at eta og drekka og njóta hitt góða mitt í øllum strevinum – eisini tað er hvørjum menniskja gáva frá Gudi.

2

Prædikarin 3:14 Prædikarin

Eg dugdi at síggja, at alt, ið Gud ger, verður í allar ævir; einki kann leggjast aftrat tí, og einki kann takast burtur av tí; og so hevur Gud gjørt tað, fyri at vit skulu óttast Hann.

2

Prædikarin 3:15 Prædikarin

Tað, ið er, var longu fyrr, og tað, ið verður, hevur eisini verið fyrr; Gud leitar upp tað, ið farið er.

2

Prædikarin 3:16 Prædikarin

Framvegis sá eg undir sólini, at á dómstólinum, har sat gudloysið, og har sum rættvísi skuldi rátt, har ráddi gudloysi.

2

Prædikarin 3:17 Prædikarin

Tá segði eg í hjarta mínum: „Bæði hin rættvísa og hin gudleysa skal Gud døma; tí hjá Honum er hvørji fyritøku og øllum, sum gjørt verður, ásett tíð.“

2

Prædikarin 3:18 Prædikarin

Eg segði í hjarta mínum: „Tað er fyri menniskjanna skuld, fyri at Gud kann royna tey, og fyri at tey kunnu síggja, at í sær sjálvum eru tey einki annað enn dýr;

2

Prædikarin 3:19 Prædikarin

tí menniskjabørnunum gongst, sum dýrunum gongst, ja, teimum gongst líka; sum dýrini doyggja, so doyggja tey, og ein og sama anda hava tey øll; menniskjað hevur einki fram um dýrini, tí alt er fáfongd.

2

Prædikarin 3:20 Prædikarin

Øll fara tey á sama stað; øll vórðu tey til av mold, og øll fara tey aftur í moldina.

2

Prædikarin 3:21 Prædikarin

Hvør veit, um andi menniskjans stígur uppeftir, og um andi dýranna fer niður undir jørðina!“

2

Prædikarin 3:22 Prædikarin

Eg dugdi tá at síggja, at einki er menniskjanum betri enn at gleðast í arbeiði sínum; tí tað er luturin, ið hann fær; tí hvør letur hann fáa at síggja tað, ið koma skal eftir hann!

2

Jóhannes 2:7 Jóhannes

Jesus segði við tey: „Fyllið íløtini við vatni!“ Tey fyltu tey tá á tremur.

2

Jóhannes 2:8 Jóhannes

So segði Hann við tey: „Oysið nú uppúr og berið fyristøðumanninum!“ Tey bóru honum tað.

2

Jóhannes 2:9 Jóhannes

Táið fyristøðumaðurin nú smakkaði á vatnið – sum var vorðið vín – og ikki visti, hvaðani tað var komið – men tænararnir, sum høvdu oyst vatnið uppúr, vistu tað – rópti fyristøðumaðurin brúðgómin og segði við hann:

2

Jóhannes 2:10 Jóhannes

„Hvør maður setur fyrst hitt góða vínið fram, og táið teir eru vorðnir druknir, tá hitt ringara; tú hevur goymt hitt góða vínið til nú!“

2

Jóhannes 2:11 Jóhannes

– Hetta fyrsta tekin Sítt gjørdi Jesus í Kana í Galilea – og opinberaði dýrd Sína, og lærisveinar Hansara trúðu á Hann.

2