at veitsla og festa
88 versir um "at veitsla og festa"
Versir
Síða 1 av 2Galatiabrævið 5:19 Galatiabrævið
Verk holdsins eru opinber; tey eru: Siðloysi, óreinska, skammloysi,
Galatiabrævið 5:20 Galatiabrævið
avgudadýrkan, gandur, fíggindskapur, klandur, kappingarhugur, vreiði, stríð, tvídráttur, flokkadráttur,
Galatiabrævið 5:21 Galatiabrævið
øvund, morð, drykkjuskapur, svirr og annað tílíkt, sum eg sigi tykkum um frammanundan – eins og eg eisini áður havi sagt – at tey, sum slíkt gera, skulu ikki arva ríki Guds.
Galatiabrævið 1:10 Galatiabrævið
Tali eg nú menniskjum til vildar ella Gudi! Ella royni eg at toknast menniskjum! Royndi eg at toknast menniskjum enn, so var eg ikki tænari Kristusar.
Rómverjabrævið 12:2 Rómverjabrævið
Og berið tykkum ikki at sum henda øld, nei, verðið umskapt við endurnýggjan sinnis tykkara, so tit kunnu royna, hvat vilji Guds er – hitt góða, dámliga og fullkomna!
Rómverjabrævið 13:13 Rómverjabrævið
Latið okkum hava sømiligan atburð, sum um dagin, ikki liva í svirri og drykkjuskapi, ikki í ólevnaði og skammloysi, ikki í klandri og øvund!
Rómverjabrævið 13:14 Rómverjabrævið
Nei, latið tykkum í Harran Jesus Kristus, og havið ikki slíka umsorgan fyri holdinum, at tað øsir upp girndir!
Fyrra Pætursbrævið 4:1 Fyrra Pætursbrævið
Táið nú Kristus hevur liðið í holdinum, skulu eisini tit vápna tykkum við sama sinnalagi – tí tann, sum liðið hevur í holdinum, hevur einki at gera við synd longur –
Fyrra Pætursbrævið 4:2 Fyrra Pætursbrævið
so tit liva, ta tíð tit hava eftir í holdinum, ikki eftir menniskjalystum, men eftir vilja Guds.
Fyrra Pætursbrævið 4:3 Fyrra Pætursbrævið
Tað er nóg mikið, at tit tíðina, ið farin er, hava gjørt vilja heidninganna – livað í siðloysi, girndum, fyllskapi, svirri, drykkjuskapi og skammiligari avgudadýrkan;
Fyrra Pætursbrævið 4:4 Fyrra Pætursbrævið
tey undrast tí og spotta, táið tit ikki renna við út í sama skammloysisdíki;
Fyrra Pætursbrævið 4:5 Fyrra Pætursbrævið
men tey skulu gera Honum roknskap, sum er til reiðar at døma livandi og deyð.
Fyrra Pætursbrævið 4:6 Fyrra Pætursbrævið
Tí varð evangeliið kunngjørt deyðum við, fyri at tey víst skuldu vera dømd sum menniskju í holdinum, men liva sum Gud í andanum.
Fyrra Pætursbrævið 4:7 Fyrra Pætursbrævið
Men endi als er nær; verið tí árvakin og edrú til bønir!
Fyrra Pætursbrævið 4:8 Fyrra Pætursbrævið
Og havið fram um alt brennandi kærleika hvørt til annað, tí kærleikin fjalir fjøld synda!
Fyrra Pætursbrævið 4:9 Fyrra Pætursbrævið
Verið gestablíð hvørt við annað uttan at meinskast!
Fyrra Pætursbrævið 4:10 Fyrra Pætursbrævið
Eftir sum ein og hvør hevur fingið náðigávu, tænið soleiðis hvør øðrum við henni sum góðir húshaldarar yvir margfaldu náði Guds!
Fyrra Pætursbrævið 4:11 Fyrra Pætursbrævið
Talar onkur, so tali hann sum orð Guds! Hevur onkur tænastu, so tæni hann, eftir sum Gud gevur honum kraft til tað, so Gud kann verða ærdur í øllum við Jesusi Kristi, sum eigur dýrd og mátt í aldur og allar ævir! Amen.
Fyrra Pætursbrævið 4:12 Fyrra Pætursbrævið
Tit elskaðu! Undrist ikki á eldin, ið komin er yvir tykkum til at royna tykkum – sum tað var nakað undarligt, ið hendi tykkum!
Fyrra Pætursbrævið 4:13 Fyrra Pætursbrævið
Nei, tess meiri lut tit hava í líðingum Kristusar, tess meiri skulu tit gleða tykkum – so tit eisini kunnu gleðast og fegnast í opinbering dýrdar Hansara.
Fyrra Pætursbrævið 4:14 Fyrra Pætursbrævið
Verða tit háðað fyri navn Kristusar, eru tit sæl; Andi dýrdarinnar og Guds hvílir yvir tykkum.
Fyrra Pætursbrævið 4:15 Fyrra Pætursbrævið
Eingin av tykkum má líða sum manndrápari, tjóvur, illgerðarmaður ella sum tann, ið leggur seg út í viðurskifti annara.
Fyrra Pætursbrævið 4:16 Fyrra Pætursbrævið
Men líður hann sum kristin, skal hann ikki skammast, men prísa Gudi fyri hetta navn.
Fyrra Pætursbrævið 4:17 Fyrra Pætursbrævið
Tíðin er jú komin nú, táið dómurin skal byrja – við húsi Guds; og byrjar hann við okkum, hvat verður tá endi teirra, sum eru evangelii Guds ólýðin!
Fyrra Pætursbrævið 4:18 Fyrra Pætursbrævið
Er einki út at geva, at hin rættvísi verður frelstur, hvussu skal tá gangast hinum gudleysa og syndaranum!
Fyrra Pætursbrævið 4:19 Fyrra Pætursbrævið
Tí skulu tey, sum eftir vilja Guds líða, geva hinum trúfasta skapara upp sálir sínar – og gera hitt góða.
Efesusbrævið 5:15 Efesusbrævið
Aktið tí væl eftir, hvussu tit liva, ikki sum óvís, men sum vís,
Efesusbrævið 5:16 Efesusbrævið
og keypið hina lagaligu tíð – tí dagarnir eru óndir!
Efesusbrævið 5:17 Efesusbrævið
Verið tá ikki dárar, men skiljið, hvat vilji Harrans er!
Efesusbrævið 5:18 Efesusbrævið
Drekkið tykkum ikki drukkin av víni – í tí er spilling! Nei, latið tykkum fylla av Andanum,
Efesusbrævið 5:19 Efesusbrævið
so tit tala hvørt til annað við sálmum, lovsongum og andaligum vísum – syngið og spælið fyri Harranum í hjarta tykkara,
Efesusbrævið 5:20 Efesusbrævið
og takkið altíð Gudi og Faðirinum fyri alt, í navni Harra okkara Jesu Krists!
Efesusbrævið 5:21 Efesusbrævið
Verið hvørt øðrum undirgivið í ótta Kristusar!
Fyrra Timoteusarbrævið 5:23 Fyrra Timoteusarbrævið
Drekk ikki longur bert vatn, nei, njót eitt sindur av víni fyri maga tín og tað, sum javnan bagir tær!
Seinna Timoteusarbrævið 2:22 Seinna Timoteusarbrævið
Flýggja frá ungdómslystunum, stevn eftir rættvísi, trúgv, kærleika, friði, saman við teimum, ið kalla á Harran av reinum hjarta!
Prædikarin 2:1 Prædikarin
Eg segði við hjarta mítt: „Kom, eg skal royna teg við gleði, njót tað, ið gott er!“ – Men so var eisini tað fáfongd.
Prædikarin 2:2 Prædikarin
Við láturin segði eg: „Tú ert vitleysur!“ og við gleðina: „Hvat nyttar tú!“
Prædikarin 2:3 Prædikarin
Eg kom at hugsa um, at eg skuldi lívga likam mítt við víni, meðan hjarta mítt samstundis leiddi meg við vísdómi, og halda meg til dárskapin, inntil eg fekk at síggja, hvat best var menniskjabørnunum at gera undir himli, tað dagatal tey liva.
Prædikarin 2:4 Prædikarin
Eg avrikaði stórverk: Eg bygdi mær hús; eg plantaði mær víngarðar;
Prædikarin 2:5 Prædikarin
eg gjørdi mær urtagarðar og lundir og plantaði alskyns frukttrø í tey;
Prædikarin 2:6 Prædikarin
eg gjørdi mær tjarnir fyri úr teimum at vatna viðarskógin, ið upp vaks;
Prædikarin 2:7 Prædikarin
eg keypti trælir og trælkvinnur, og eg hevði trælir, ið føddir vóru heima hjá mær; eg fekk mær eisini nógv fæ, bæði stórt og smátt, meir enn allir, ið fyri mær høvdu verið í Jerusalem;
Prædikarin 2:8 Prædikarin
eg savnaði mær eisini silvur og gull og dýrabarar skattir, sum komu frá fremmandum kongum og londum; eg fekk mær sangarar og sangarinnur – og tað, sum er lystur manna: Konur, og tað nógvar.
Prædikarin 2:9 Prædikarin
Eg varð størri og mektigari enn allir, ið fyri mær høvdu verið í Jerusalem; eisini vísdómur mín varð verandi hjá mær.
Prædikarin 2:10 Prædikarin
Alt tað, ið eygu míni lysti, læt eg tey fáa, onga gleði noktaði eg hjarta mínum; tí hjarta mítt hevði gleði av øllum strevi mínum, og í hesum lá lønin fyri alt strev mítt.
Prædikarin 2:11 Prædikarin
Men táið eg so fór at hyggja at øllum, sum hendur mínar høvdu virkað, og at strevinum, ið tað hevði kostað mær, sá eg, at alt var fáfongd og eftirsókn eftir vindi; nei, undir sólini er einki, sum roknast kann fyri vinning!
Prædikarin 2:12 Prædikarin
Nú fór eg at hyggja at vísdómi og dárskapi og fávitsku; tí hvat fer tað menniskja at gera, sum kemur eftir kongin? Tað sama, sum longu er gjørt frammanundan.
Prædikarin 2:13 Prædikarin
Eg sá tá, at vísdómurin stendur hægri enn dárskapurin, á sama hátt sum ljósið stendur hægri enn myrkrið;
Prædikarin 2:14 Prædikarin
hin vísi hevur eygu í høvdinum, men dárin gongur í myrkri. – Men eg dugdi eisini at síggja, at øðrum gongst sum øðrum.
Prædikarin 2:15 Prædikarin
Tá segði eg í hjarta mínum: „Sum dáranum gongst, fer at gangast mær við; hvat batar mær tá, at eg havi verið so ovurhonds vísur!“ – Og eg segði í hjarta mínum: „Eisini hetta er fáfongd!