at vanæra foreldur

Ær faðir tín og móður tína, so tú kanst fáa langt lív í landinum, ið HARRIN Gud tín gevur tær!

6

„Bannaður veri tann, ið vanvirðir faðir sín ella móður sína!“ Og alt fólkið skal svara: „Amen!“

3

Tit børn! Aktið foreldur tykkara í øllum, tí tað líkar Harranum!

3

Tit børn! Aktið foreldur tykkara í Harranum, tí tað er rætt!

2

„Ær faðir tín og móður tína“ – hetta er jú fyrsta boðið við lyfti: –

2

„fyri at tær kann gangast væl, og tú kanst liva leingi í landinum!“

2

Av tí vita vit, at vit kenna Hann – av, at vit halda boð Hansara.

2

Tann, ið sigur: „Eg kenni Hann!“ – og heldur ikki boð Hansara – hann er lygnari, og í honum er sannleikin ikki.

2

Men tann, ið heldur orð Hansara, í honum er av sonnum kærleiki Guds vorðin fullkomin. – Av hesum vita vit, at vit eru í Honum.

2

Tann, ið sigur seg verða verandi í Honum, er eisini bundin at hava somu atferð sum Hann.

2