at undirskriva lán saman við øðrum

Orðtøkini 17:18 Orðtøkini

Tað menniskja, sum einki vit hevur, gevur handtak og gongur í ábyrgd fyri næsta sín.

5

Orðtøkini 11:15 Orðtøkini

Illa gongst tí, sum gongur í ábyrgd fyri ein annan, men tann, ið skýggjar at geva handtak, er tryggur.

3

Orðtøkini 22:26 Orðtøkini

Ver ikki millum teirra, sum geva handtak, millum teirra, sum ganga í ábyrgd fyri skuld!

3

Orðtøkini 22:27 Orðtøkini

Hví skal songin undir tær verða tikin burt, táið tú einki eigur at gjalda við!

3

Sálmarnir 37:21 Sálmarnir

Hin gudleysi lænir, og ber ikki aftur; men hin rættvísi ger miskunn og gevur;

2

Orðtøkini 6:1 Orðtøkini

Sonur mín! Hevur tú gingið í ábyrgd fyri næsta tín, hevur tú givið handtak fyri annan mann,

2

Orðtøkini 6:2 Orðtøkini

hevur tú latið teg bundið við orðum muns tíns, hevur tú latið teg fangað við orðum muns tíns,

2

Orðtøkini 6:3 Orðtøkini

so ger meðni hetta, sonur mín, og bjarga tær, síðani tú ert komin í hendur næsta tíns: Far og kasta teg niður fyri næsta tínum, gakk á hann,

2

Orðtøkini 6:4 Orðtøkini

unn ikki eygum tínum svøvn, ikki eygnalokum tínum blund,

2

Orðtøkini 6:5 Orðtøkini

bjarga tær sum skógargeit úr snerruni, sum fugli úr hond fuglamansins!

2

Orðtøkini 6:6 Orðtøkini

Far til meyruna, letingi, hygg, hvussu hon ber seg at, og verð vísur!

2

Orðtøkini 6:7 Orðtøkini

Hon hevur hvørki høvdinga, fúta ella harra,

2

Orðtøkini 6:8 Orðtøkini

og kortini ger hon um summarið føði sína til, sankar um heystið mat sín.

2

Orðtøkini 6:9 Orðtøkini

Hvussu leingi ætlar tú at liggja, letingi, nær fert tú at reisast av svøvni?

2

Orðtøkini 6:10 Orðtøkini

[Tú sigur:] „Sova eina løtu enn, dúra eina løtu, halda saman hendur og hvíla eina løtu!“

2

Orðtøkini 6:11 Orðtøkini

– Sum ránsmaður kemur tá armóðin á teg, neyðin sum vápnaður maður!

2

Orðtøkini 6:12 Orðtøkini

Níðingur, illgerðarmaður er tann, ið gongur um við sviki í munni,

2

Orðtøkini 6:13 Orðtøkini

sum blunkar við eyganum, talar við fótinum og ger tekin við fingrunum;

2

Orðtøkini 6:14 Orðtøkini

svik hevur slíkur í hjartanum, altíð upphugsar hann ilt í hjartanum og voldir trætur.

2

Orðtøkini 6:15 Orðtøkini

Vanlukkan skal tí koma brádliga á hann; snøggliga verður hann ógrøðandi sundursoraður.

2

Orðtøkini 6:16 Orðtøkini

Seks eru, sum HARRIN hatar, sjey eru sál Hansara andstygd:

2

Orðtøkini 6:17 Orðtøkini

Stolt eygu, følsk tunga, hendur, ið úthella sakleyst blóð,

2

Orðtøkini 6:18 Orðtøkini

hjarta, sum smíðar saman ónd ráð, føtur, sum eru kvikir til tað, ið ilt er,

2

Orðtøkini 6:19 Orðtøkini

tann, ið talar lygn og vitnar rangt, og tann, ið setur split millum brøður.

2

Orðtøkini 6:20 Orðtøkini

Sonur mín! Goym boð faðirs tíns, og vraka ikki tað, ið móðir tín lærir teg!

2

Orðtøkini 6:21 Orðtøkini

Bind tær tað altíð at hjarta, knýt tær tað fast um hálsin!

2

Orðtøkini 6:22 Orðtøkini

Tað skal leiða teg, táið tú gongur, halda vakt yvir tær, táið tú liggur, og tala við teg, táið tú vaknar.

2

Orðtøkini 6:23 Orðtøkini

Tí boðið er lykt, læran ljós, og revsandi áminningar eru vegur lívsins.

2

Orðtøkini 6:24 Orðtøkini

Tey varða teg fyri óndum kvinnum, fyri hálu tungu konu annars mans.

2

Orðtøkini 6:25 Orðtøkini

– Tráa ikki í hjarta tínum eftir vakurleika hennara, lat hana ikki fanga teg við eygnakøstum sínum!

2

Orðtøkini 6:26 Orðtøkini

Tí skøkjan armar mann út líka til síðstu breyðflís, og kona annars mans fangar dýrabara sál.

2

Orðtøkini 6:27 Orðtøkini

Man nakar fáa borið eld í barminum, uttan at klæði hansara brennast!

2

Orðtøkini 6:28 Orðtøkini

Man nakar fáa gingið á glóðum og brenna ikki føturnar!

2

Orðtøkini 6:29 Orðtøkini

– Og so verður við honum, ið fer inn til konu næsta síns; eingin, ið nemur hana, sleppur undan revsing.

2

Orðtøkini 6:30 Orðtøkini

Verður tjóvurin ikki vanvirdur, táið hann stjelur, um tað so er fyri at stilla svongd sína!

2

Orðtøkini 6:31 Orðtøkini

Og verður hann tikin, má hann bøta sjeyfalt; alt hann eigur í húsinum, noyðist hann at lata.

2

Orðtøkini 6:32 Orðtøkini

Tann, ið drívur hor við konu, er vitleysur; eingin ger slíkt uttan tann, ið vil forkoma sær sjálvum.

2

Orðtøkini 6:33 Orðtøkini

Høgg og skomm, tað er tað, ið hann vinnur, og vanæra hansara verður aldri útstrikað.

2

Orðtøkini 6:34 Orðtøkini

Tí illur verður maðurin um, at tú hevur gingið honum ov nær, og hann sparir ikki hevndardagin;

2

Orðtøkini 6:35 Orðtøkini

líka leggur hann í bøtur, og hann blíðkast ikki, um tú so býður honum stórar gávur.

2

Orðtøkini 22:7 Orðtøkini

Hin ríki valdar yvir fátækum, og tann, ið lænir, verður trælur hansara, sum hann lænir frá.

2

Prædikarin 5:5 Prædikarin

Lat ikki munn tín draga skyld oman yvir likam títt, og sig ikki við sendiboð Guds: „Eg leyp framav!“ – Manst tú vilja, at Gud skal verða vreiður um tað, ið tú sigur, og bróta niður handaverk títt!

2

Rómverjabrævið 13:8 Rómverjabrævið

Skyldið ongum nakað – uttan tað at elska hvør annan! Tí tann, ið elskar næsta sín, hevur uppfylt lógina.

2