at taka avgerðir

83 versir um "at taka avgerðir"

Versir

Síða 1 av 2
Orðtøkini 3:5 Orðtøkini

Lít á HARRAN av øllum hjarta tínum, men lít ikki á vit títt!

9
Orðtøkini 3:6 Orðtøkini

Kenn Hann á øllum leiðum tínum! So skal Hann gera gøtur tínar rættar.

9
Filippibrævið 4:6 Filippibrævið

Stúrið ongum fyri, nei, latið í øllum tað, sum tit ynskja, koma fram fyri Gud í ákallan og bøn við tøkk!

8
Filippibrævið 4:7 Filippibrævið

So skal friður Guds, sum stígur upp um alt vit, varðveita hjørtu og hugsanir tykkara í Kristi Jesusi.

8
Jákupsbrævið 1:5 Jákupsbrævið

Men fattast onkrum av tykkum vísdóm, so biði hann til Gud um hetta, Hann, sum gevur øllum gjarna og brigslar ikki – so skal hann verða honum givin!

7
Orðtøkini 11:14 Orðtøkini

Har sum einki stýri er, fellur fólkið, men har sum nógvir ráðgevarar eru, gongst væl.

6
Orðtøkini 18:15 Orðtøkini

Hjarta hins vitiga keypir kunnskap, og oyra hinna vísu leitar eftir kunnskapi.

6
Orðtøkini 15:22 Orðtøkini

Verða ikki ráð hildin, bresta ætlanir, men har sum nógvir ráðgevarar eru, fáa tær framgongd.

5
Esaias 30:21 Esaias

Og táið tú fert av leið – til høgru ella til vinstru – skulu oyru tíni hoyra orð ljóða aftan fyri teg: „Hetta er vegurin, gangið eftir honum!“

5
Orðtøkini 2:6 Orðtøkini

Tí HARRIN er tann, sum gevur vísdóm, av munni Hansara koma kunnskapur og vit;

4
Orðtøkini 16:3 Orðtøkini

Gev HARRANUM verk tíni í hond, so skulu ráð tíni fáa framgongd!

4
Rómverjabrævið 12:2 Rómverjabrævið

Og berið tykkum ikki at sum henda øld, nei, verðið umskapt við endurnýggjan sinnis tykkara, so tit kunnu royna, hvat vilji Guds er – hitt góða, dámliga og fullkomna!

4
Fyrra Kongabók 3:9 Fyrra Kongabók

Gev tí tænara Tínum eitt hjarta, ið dugir at skilja, so eg verði mentur at døma fólk Títt og gera mun á góðum og illum! Tí hvør er førur fyri at døma hetta fólk Títt, sum so stórt er!“

3
Sálmarnir 32:8 Sálmarnir

„Eg skal læra teg, og vísa tær vegin, ið tú skalt ganga, Eg skal leggja tær ráð við at hyggja á teg.“

3
Sálmarnir 37:5 Sálmarnir

Gev HARRANUM veg tín í hond, lít á Hann! Hann skal gera tað!

3
Orðtøkini 16:1 Orðtøkini

Ráð hjartans hoyra menniskjanum til, men svarið, ið tungan gevur, kemur frá HARRANUM.

3
Orðtøkini 16:2 Orðtøkini

Allar leiðir mansins eru reinar í hansara egnu eygum, men HARRIN vigar andarnar.

3
Orðtøkini 16:4 Orðtøkini

Alt skapti HARRIN, hvørt til sítt, hin gudleysa við – til vanlukkudagin!

3
Orðtøkini 16:5 Orðtøkini

Ein og hvør hugmóðigur er HARRANUM andstygd; vissuliga, slíkur verður ikki órevsaður.

3
Orðtøkini 16:6 Orðtøkini

Við kærleika og trúfesti verður misgerð javnað, og við ótta HARRANS flýggjar ein frá illum.

3
Orðtøkini 16:7 Orðtøkini

Táið HARRANUM líkar atburð mansins, ger Hann, at um tað so eru fíggindar hansara, binda teir frið við hann.

3
Orðtøkini 16:8 Orðtøkini

Betri er lítið við rættvísi enn stórur vinningur við órætti.

3
Orðtøkini 16:9 Orðtøkini

Hjarta menniskjans upphugsar veg tess, men HARRIN stýrir fetum tess.

3
Orðtøkini 16:10 Orðtøkini

Gudsdómur er á vørrum kongsins; ei ger muður hansara mistak, táið hann dømir.

3
Orðtøkini 16:11 Orðtøkini

Rættur bismari og rættar vektskálir hoyra HARRANUM til; øll loddini í posanum eru verk Hansara.

3
Orðtøkini 16:12 Orðtøkini

Gudleysur atburður er kongum andstygd; tí við rættvísi verður hásætið grundfest.

3
Orðtøkini 16:13 Orðtøkini

Rættvísar varrar líkar kongum; teir elska tann, ið talar av sonnum hjarta.

3
Orðtøkini 16:14 Orðtøkini

Vreiði kongsins er boð deyðans, men vísur maður dugir at stilla hana.

3
Orðtøkini 16:15 Orðtøkini

Í ljósi ásjónar kongsins er lív, og náði hansara er sum regnskýggj um várið.

3
Orðtøkini 16:16 Orðtøkini

At vinna vísdóm – hvussu mangan betri er ikki tað enn gull! Og at vinna vit er meiri vert enn silvur.

3
Orðtøkini 16:17 Orðtøkini

Vegur hinna sannhjartaðu er at halda seg frá illum; tann, ið aktar eftir leið síni, varðar lív sítt.

3
Orðtøkini 16:18 Orðtøkini

Framman undan undirgangi gongur hugmóð, og framman undan falli stoltleiki.

3
Orðtøkini 16:19 Orðtøkini

Betri er at vera eyðmjúkur saman við neyðstøddum enn at skifta fong við stoltum.

3
Orðtøkini 16:20 Orðtøkini

Væl gongst honum, ið gevur orðinum gætur; sælur tann, ið lítur á HARRAN!

3
Orðtøkini 16:21 Orðtøkini

Tann, sum er vísur í hjartanum, verður kallaður vitigur, og søtleiki varranna eykar lærdóm.

3
Orðtøkini 16:22 Orðtøkini

Klókskapur er teimum kelda lívsins, sum eiga hann, men straff dáranna er teirra egni dárskapur.

3
Orðtøkini 16:23 Orðtøkini

Hjarta hins vísa ger munn hansara vitigan og leggur meiri og meiri lærdóm á varrar hansara.

3
Orðtøkini 16:24 Orðtøkini

Mild orð eru sum rennandi hunangur, sálini søt og likaminum heilsubót.

3
Orðtøkini 16:25 Orðtøkini

Mong leið tykist manninum røtt – og so er endi hennara kortini leiðir deyðans!

3
Orðtøkini 16:26 Orðtøkini

Svongd arbeiðsmansins arbeiðir fyri hann, tí muður hansara koyrir undir hann.

3
Orðtøkini 16:27 Orðtøkini

Níðingurin grevur vanlukkugravir; tað er, sum eldur hevði brent á vørrum hansara.

3
Orðtøkini 16:28 Orðtøkini

Falskur maður elvir stríð, og oyratutl skilir vin frá vini.

3
Orðtøkini 16:29 Orðtøkini

Yvirgangskroppurin lokkar næsta sín og leiðir hann inn á veg, sum ikki er góður.

3
Orðtøkini 16:30 Orðtøkini

Tann, ið letur eyguni saman fyri at upphugsa svik, og tann, ið læsir saman varrarnar, hevur longu fullført hitt illa.

3
Orðtøkini 16:31 Orðtøkini

Grá hár eru vøkur krúna; hon er at finna á rættvísivegi.

3
Orðtøkini 16:32 Orðtøkini

Hin tolni er betri enn veldigur kappi; størri er at stýra sinni sínum enn at taka ein stað.

3
Orðtøkini 16:33 Orðtøkini

Í barminum verður luturin ristur, men hann fellur altíð, sum HARRIN vil.

3
Jeremias 29:11 Jeremias

Tí Eg veit, hvat Eg ætli og havi í huga viðvíkjandi tykkum – sigur HARRIN – friðarætlanir og ikki vanlukkuætlanir, at geva tykkum framtíð og vón.

3
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:14 Fyrra Jóhannesarbrævið

Hetta er hitt hugreysta álit, vit hava á Honum, at biðja vit um okkurt eftir vilja Hansara, so hoyrir Hann okkum.

3
Josva 24:15 Josva

Men líkst tykkum ikki á at tæna HARRANUM, so veljið í dag, hvørjum tit vilja tæna – gudunum, ið fedrar tykkara dýrkaðu hinumegin Ánna, ella gudum Amorita, í hvørja landi tit búgva! Men eg og hús mítt, vit skulu tæna HARRANUM!“

2