at taka atlit

Filippibrævið 2:4 Filippibrævið

og ikki hava hvørt sítt egna fyri eyga, men eitt og hvørt eisini tað, sum øðrum hoyrir til!

14

Filippibrævið 2:3 Filippibrævið

einki gera av stríðshugi ella tráan eftir tómari æru, men í eyðmjúkleika rokna hvørt annað hægri enn tykkum sjálv,

9

Titusarbrævið 3:2 Titusarbrævið

ongan at spotta, ikki at hava hug til stríð, men vera mild og vísa øllum menniskjum alt spakføri!

8

Fyrra Korintbrævið 10:24 Fyrra Korintbrævið

Eingin søki sítt egna, men ein og hvør næstans!

6

Kolossibrævið 3:13 Kolossibrævið

Umberið hvørt annað, og fyrigevið hvørt øðrum, um onkur hevur klagu móti onkrum! – Sum Kristus hevur fyrigivið tykkum, skulu eisini tit fyrigeva.

5

Jákupsbrævið 3:17 Jákupsbrævið

Vísdómurin omanífrá er fyrst reinur, síðani friðsamur, mildur, lagaligur, fullur av miskunn og góðum ávøkstum, uttan flokkakenslu – og ikki bert eiti.

4

Matteus 26:36 Matteus

Jesus kom tá við teimum til stað, sum æt Getsemane; og Hann segði við lærisveinarnar: „Setið tykkum her, meðan Eg fari haryvir og biði!“

3

Matteus 26:37 Matteus

Hann tók við Sær Pætur og báðar synir Zebedeus; og Hann gjørdist tungur, og svár angist kom á Hann.

3

Matteus 26:38 Matteus

Tá segði Hann við teir: „Sál Mín er ógvuliga sorgarbundin, heilt til deyða; verið her og vakið við Mær!“

3

Matteus 26:39 Matteus

So fór Hann eitt sindur longur, fall á andlit Sítt, bað og segði: „Faðir Mín! Er tað møguligt, so lat henda kalik fara frá Mær! Tó, ikki sum Eg vil, men sum Tú vilt!“

3

Matteus 26:40 Matteus

Hann kom tá aftur til lærisveinarnar og fann teir sovandi, og Hann segði við Pætur: „So tit vóru ikki mentir at vakja við Mær ein tíma!

3

Matteus 26:41 Matteus

Vakið og biðið, fyri at tit skulu ikki falla í freisting! Andin er til reiðar, men holdið er veikt!“

3

Matteus 26:42 Matteus

Aftur fór Hann burtur, aðru ferð, og bað: „Faðir Mín! Kann hesin kalikur ikki fara frá Mær – má Eg drekka hann – so verði vilji Tín!“

3

Matteus 26:43 Matteus

So kom Hann og fann teir aftur sovandi; tí tyngd var komin á eygu teirra.

3

Matteus 26:44 Matteus

Tá læt Hann teir vera, fór aftur burtur, bað triðju ferð og segði somu orð.

3

Matteus 26:45 Matteus

So kom Hann til lærisveinarnar og segði við teir: „Tit sova við sama lagi og hvíla tykkum! Ja, nú er tímin nær, táið Menniskjasonurin skal verða givin upp í hendur syndara!

3

Matteus 26:46 Matteus

Reisist, latið okkum fara! Hann er nær, sum svíkur Meg!“

3

Orðtøkini 22:11 Orðtøkini

Tann, ið elskar reinleika hjartans, og sum ber fram dámliga talu, hevur kongin til vin.

2

Men Eg sigi tykkum, at hvør tann, sum uttan grund er illur við bróður sín, skal vera sekur fyri dóminum. Tann, ið sigur við bróður sín: „Raka!“* skal vera sekur fyri ráðnum, og tann, ið sigur: „Dári tín!“ skal vera sekur til eld Helvitis.

2

Matteus 7:12 Matteus

Alt, sum tit tí vilja, at menniskju skulu gera tykkum, skulu tit eisini gera teimum; tí hetta er lógin og profetarnir.

2

Rómverjabrævið 2:8 Rómverjabrævið

Men yvir tey, sum hava hug til stríð og akta ikki sannleikan, men akta órættvísina, skal koma vreiði og bræði;

2

Efesusbrævið 4:32 Efesusbrævið

Verið í tann stað góð hvørt við annað, miskunnsom, so tit fyrigeva hvørt øðrum, eins og Gud hevur fyrigivið tykkum í Kristusi!

2

Filippibrævið 4:8 Filippibrævið

Og síðani, brøður: Alt, sum satt er, alt, sum sámiligt er, alt, sum rætt er, alt, sum reint er, alt, sum elskuligt er, alt, sum væl verður talað um, eina og hvørja dygd og ein og hvønn heiður – hugsið um hetta!

2

Hebrearabrævið 10:24 Hebrearabrævið

Latið okkum geva gætur hvør eftir øðrum, so vit fáa hvør annan at brenna í kærleika og góðum verkum –

2

Hebrearabrævið 10:25 Hebrearabrævið

og ikki geva uppat at koma saman hvør við annan – soleiðis sum siður er hjá summum – men áminna hvør annan, og tað so mikið meiri, sum tit síggja, at dagurin nærkast!

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 3:16 Fyrra Jóhannesarbrævið

Av tí kenna vit kærleikan, at Hann gav lív Sítt fyri okkum; eisini vit skylda at lata lívið fyri brøðurnar.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 5:14 Fyrra Jóhannesarbrævið

Hetta er hitt hugreysta álit, vit hava á Honum, at biðja vit um okkurt eftir vilja Hansara, so hoyrir Hann okkum.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 5:15 Fyrra Jóhannesarbrævið

Og vita vit, at Hann hoyrir okkum, hvat vit so biðja um, tá vita vit, at vit hava tað, sum vit hava biðið Hann um.

2

Versir