at strevast eftir fullkomileika
45 versir um "at strevast eftir fullkomileika"
Versir
Síða 1 av 1Matteus 5:48 Matteus
Tit skulu tí vera fullkomin, eins og himmalski Faðir tykkara er fullkomin.“
Seinna Pætursbrævið 1:5 Seinna Pætursbrævið
Leggið tykkum tí júst eina við í trúgv tykkara at vísa dygd, í dygdini kunnskap,
Seinna Pætursbrævið 1:6 Seinna Pætursbrævið
í kunnskapinum fráhald, í fráhaldinum tol, í tolinum gudsótta,
Seinna Pætursbrævið 1:7 Seinna Pætursbrævið
í gudsóttanum bróðurkærleika og í bróðurkærleikanum kærleika til øll!
Seinna Pætursbrævið 1:8 Seinna Pætursbrævið
Táið hetta finst hjá tykkum og eykast, letur tað tykkum ikki standa yrkisleys ella ófruktbør í kunnskapinum um Harra okkara Jesus Kristus.
Kolossibrævið 3:23 Kolossibrævið
Hvat tit so gera, gerið tað av hjarta, sum fyri Harran og ikki fyri menniskju!
Kolossibrævið 3:24 Kolossibrævið
Tit vita jú, at tit frá Harranum skulu fáa arvin í løn. Tað er Harranum Kristusi, tit tæna.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:1 Fyrra Jóhannesarbrævið
Børn míni! Hetta skrivi eg tykkum, fyri at tit skulu ikki synda. Men um onkur syndar, hava vit talsmann hjá Faðirinum, Jesus Kristus, hin rættvísa;
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:2 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hann er bót fyri syndir okkara – og ikki bert fyri okkara, men eisini fyri syndir als heimsins.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:3 Fyrra Jóhannesarbrævið
Av tí vita vit, at vit kenna Hann – av, at vit halda boð Hansara.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:4 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið sigur: „Eg kenni Hann!“ – og heldur ikki boð Hansara – hann er lygnari, og í honum er sannleikin ikki.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:5 Fyrra Jóhannesarbrævið
Men tann, ið heldur orð Hansara, í honum er av sonnum kærleiki Guds vorðin fullkomin. – Av hesum vita vit, at vit eru í Honum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:6 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið sigur seg verða verandi í Honum, er eisini bundin at hava somu atferð sum Hann.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:7 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tit elskaðu! Tað er ikki nýtt boð, eg skrivi tykkum, men gamalt boð, sum tit hava havt frá upphavi. Hitt gamla boðið er orðið, ið tit hava hoyrt.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:8 Fyrra Jóhannesarbrævið
Og tó er tað nýtt boð, eg skrivi tykkum, og tað er satt, í Honum og í tykkum; tí myrkrið víkur burt, og hitt sanna ljós skínur longu.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:9 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið sigur seg vera í ljósinum – og hatar bróður sín – er í myrkrinum enn.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:10 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið elskar bróður sín, verður verandi í ljósinum, og í honum er einki ástoyt.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:11 Fyrra Jóhannesarbrævið
Men tann, ið hatar bróður sín, er í myrkrinum og gongur í myrkri; og hann veit ikki, hvar hann fer, tí myrkrið hevur blindað eygu hansara.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:12 Fyrra Jóhannesarbrævið
Eg skrivi til tykkara, børn míni, tí syndir tykkara eru tykkum fyrigivnar fyri navns Hansara skuld.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:13 Fyrra Jóhannesarbrævið
Eg skrivi til tykkara, tit fedrar, tí tit kenna Hann, sum er frá upphavi. Eg skrivi til tykkara, tit ungu, tí tit hava sigrað hin illa. Eg havi skrivað til tykkara, børn míni, tí tit kenna Faðirin.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:14 Fyrra Jóhannesarbrævið
Eg havi skrivað til tykkara, tit fedrar, tí tit kenna Hann, sum er frá upphavi. Eg havi skrivað til tykkara, tit ungu, tí tit eru sterk, orð Guds verður verandi í tykkum, og tit hava sigrað hin illa.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:15 Fyrra Jóhannesarbrævið
Elskið ikki heimin, ei heldur tað, sum í heiminum er! Um onkur elskar heimin, er kærleiki Faðirsins ikki í honum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:16 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tí alt, sum í heiminum er – lystur holdsins, lystur eygnanna og stoltleiki lívsins – er ikki av Faðirinum, men av heiminum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:17 Fyrra Jóhannesarbrævið
Og heimurin forgongur, og lystur hansara; men tann, ið ger vilja Guds, verður í allar ævir.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:18 Fyrra Jóhannesarbrævið
Børn míni! Tað er síðsti tími. Tit hava jú hoyrt, at Antikristus kemur, og longu nú eru nógvir antikristar komnir; av tí síggja vit, at tað er síðsti tími.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:19 Fyrra Jóhannesarbrævið
Teir eru farnir út frá okkum – men teir vóru ikki av okkum; tí høvdu teir verið av okkum, so høvdu teir verðið verandi hjá okkum. Men tað skuldi verða opinbert, at ikki allir eru av okkum!
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:20 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tit hava salving frá hinum Heilaga og vita alt.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:21 Fyrra Jóhannesarbrævið
Eg havi ikki skrivað til tykkara, fyri tað at tit ikki kenna sannleikan, men tí tit kenna hann og vita, at eingin lygn er av sannleikanum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:22 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hvør er lygnarin, uttan tann, ið noktar, at Jesus er Kristus! Hesin er Antikristus – hann, ið avnoktar Faðirin og Sonin.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:23 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hvør tann, ið avnoktar Sonin, hevur heldur ikki Faðirin; tann, ið játtar Sonin, hevur eisini Faðirin.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:24 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tað, sum tit hoyrdu frá upphavi, verði verandi í tykkum! Verður tað verandi í tykkum, sum tit hoyrdu frá upphavi, so skulu eisini tit verða verandi í Syninum og í Faðirinum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:25 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hetta er lyftið, Hann lovaði okkum: Hitt æviga lív.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:26 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hetta havi eg skrivað tykkum viðvíkjandi teimum, ið villleiða tykkum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:27 Fyrra Jóhannesarbrævið
Men tit – salvingin, ið tit fingu frá Honum, verður verandi í tykkum; og tykkum nýtist ikki, at nakar lærir tykkum; tí sum salving Hansara lærir tykkum alt, so er tað – satt og ikki lygn. Og verðið verandi í Honum, so sum hon hevur lært tykkum!
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:28 Fyrra Jóhannesarbrævið
Og nú, børn míni, verðið verandi í Honum, so vit, táið Hann opinberast, kunnu hava dirvi og ikki verða til skammar fyri Honum í komu Hansara!
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:29 Fyrra Jóhannesarbrævið
Vita tit, at Hann er rættvísur, so vita tit eisini, at hvør tann, ið ger rættvísi, er føddur av Honum.
Filippibrævið 4:8 Filippibrævið
Og síðani, brøður: Alt, sum satt er, alt, sum sámiligt er, alt, sum rætt er, alt, sum reint er, alt, sum elskuligt er, alt, sum væl verður talað um, eina og hvørja dygd og ein og hvønn heiður – hugsið um hetta!
Hebrearabrævið 6:1 Hebrearabrævið
Latið okkum tí leypa um hinar fyrstu grundir í læruni um Kristus og ganga fram til hitt fullkomna, so vit ikki aftur leggja grundvøllin við umvending frá deyðum verkum og trúgv á Gud,
Jeremias 29:11 Jeremias
Tí Eg veit, hvat Eg ætli og havi í huga viðvíkjandi tykkum – sigur HARRIN – friðarætlanir og ikki vanlukkuætlanir, at geva tykkum framtíð og vón.
Ápostlasøgan 15:24 Ápostlasøgan
Av tí at vit hava frætt, at nakrir, sum komnir eru frá okkum, hava órógvað tykkum við talu síni og volt sálum tykkara ófrið – vit hava einki boð givið teimum um tað –
Fyrsta Mósebók 2:7 Fyrsta Mósebók
Gud HARRIN myndaði menniskjað úr moldini í jørðini og blásti lívsanda í nøs hansara, so at menniskjað varð livandi sál.
Fyrsta Mósebók 17:1 Fyrsta Mósebók
Táið Ábram var 99 ár, opinberaði HARRIN Seg fyri honum og segði: „Eg eri Gud hin Alvaldi, liv fyri ásjón Míni og ver ólastandi!
Jóhannes 3:16 Jóhannes
Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.
Ápostlasøgan 20:28 Ápostlasøgan
Ansið tí eftir tykkum sjálvum og eftir øllum fylginum, har Heilagi Andin hevur sett tykkum sum umsjónarmenn at røkta samkomu Guds, sum Hann vann Sær við Sínum egna blóði!
Titusarbrævið 2:14 Titusarbrævið
sum gav Seg sjálvan fyri okkum at loysa okkum úr øllum lógloysi og reinsa Sær sjálvum ognarfólk, íðið til góð verk.