at stinga í bakið
53 versir um "at stinga í bakið"
Versir
Síða 1 av 2Sálmarnir 41:9 Sálmarnir
„Óbótalig vanlukka hevur rakt hann – hann liggur har, kemur aldri upp aftur!“
Sálmarnir 55:12 Sálmarnir
Ja, oyðing ræður har inni, yvirgangsverk og svik víkja ikki av torgum hansara.
Sálmarnir 55:13 Sálmarnir
Tí ikki er tað fíggindi, ið háðar meg – tað kundi eg borið; ikki er tað óvinur mín, ið ger seg stóran móti mær – honum kundi eg krógvað meg fyri;
Sálmarnir 55:14 Sálmarnir
nei, tað er tú, tú, ið vart javnlíki mín, vinur og kunningur mín,
Orðtøkini 16:28 Orðtøkini
Falskur maður elvir stríð, og oyratutl skilir vin frá vini.
Orðtøkini 19:5 Orðtøkini
Falskt vitni skal ikki verða óstraffað, og tann, ið talar lygn, skal ikki komast undan.
Matteus 26:14 Matteus
Tá fór ein av hinum tólv, hann, ið æt Judas Iskariot, til høvuðsprestarnar
Matteus 26:15 Matteus
og segði: „Hvat vilja tit lata meg fáa fyri at geva Hann í vald tykkara?“ Tá góvu teir honum 30 seklar.
Matteus 26:16 Matteus
Og frá teirri stund hevði hann í huga, nær best bar til at svíkja Hann.
Orðtøkini 25:18 Orðtøkini
Sum hamari, svørð og hvassur pílur er tann, ið vitnar rangt móti næsta sínum.
Orðtøkini 26:24 Orðtøkini
Hin hatski hyklar við vørrunum, men í hjartanum goymir hann svik.
Orðtøkini 26:25 Orðtøkini
Trúgv honum ikki, táið hann ger seg blíðmæltan, tí sjey andstygdir eru í hjarta hansara!
Orðtøkini 26:26 Orðtøkini
Hin hatski fjalir seg í sviki, men óndskapur hansara verður opinberur í samkomuni.
Jeremias 9:4 Jeremias
Varðið tykkum, hvør fyri vini sínum, og lítið ongan bróður á! Tí hvør bróðir er stórsvíkjari, og hvør vinur gongur um og baktalar.
Mika 7:5 Mika
Trúgvið ongum, ið stendur tykkum nær, lítið á ongan vin! Fyri henni, sum liggur í favni tínum, mást tú varða dyr muns tíns!
Mika 7:6 Mika
Tí sonurin vanvirðir faðir sín, dóttirin setur seg upp móti móður síni, sonarkonan móti vermóður síni; húsfólk mansins er fíggindar hansara.
Lukas 22:47 Lukas
Meðan Hann enn talaði, kom flokkur av fólki, og hann, ið æt Judas, ein av hinum tólv, gekk undan teimum; hann nærkaðist Jesusi at kyssa Hann.
Lukas 22:48 Lukas
Men Jesus segði við hann: „Judas, svíkur tú Menniskjasonin við kossi!“
Matteus 5:44 Matteus
Men Eg sigi tykkum: Elskið fíggindar tykkara, signið tey, sum banna tykkum, gerið teimum gott, sum hata tykkum, og biðið fyri teimum, ið háða tykkum og søkja at tykkum
Jóhannes 13:18 Jóhannes
Eg tali ikki um tykkum allar; Eg veit, hvørjar Eg havi útvalt. Men skriftin mátti ganga út: „Hann, ið etur breyðið við Mær, hevur lyft hæl sín móti Mær.“
Fyrra Pætursbrævið 2:1 Fyrra Pætursbrævið
Leggið tí av allan óndskap, alt svik og hykl, alla øvund og alt baktal!
Fyrra Pætursbrævið 2:2 Fyrra Pætursbrævið
Tráið – eins og nýfødd børn – eftir hini óblandaðu mjólk orðsins, fyri at tit av henni kunnu vaksa til frelsu
Fyrra Pætursbrævið 2:3 Fyrra Pætursbrævið
– so satt sum tit hava smakkað, at Harrin er góður!
Fyrra Pætursbrævið 2:4 Fyrra Pætursbrævið
Komið til Hansara, hin livandi stein, sum víst er vrakaður av menniskjum, men er Gudi útvaldur og dýrabarur,
Fyrra Pætursbrævið 2:5 Fyrra Pætursbrævið
og latið tykkum sjálv – sum livandi steinar – byggja upp til andaligt hús, heilagan prestaskap, at bera fram andalig offur, sum við Jesusi Kristi toknast Gudi!
Fyrra Pætursbrævið 2:6 Fyrra Pætursbrævið
Í skriftini stendur jú: „Eg leggi í Zion hornstein, útvaldan, dýrabaran; tann, ið trýr á Hann, skal als ikki verða til skammar.“
Fyrra Pætursbrævið 2:7 Fyrra Pætursbrævið
Tykkum, ið trúgva, er Hann tá dýrabarur; men hinum vantrúgvandi er hesin steinur, sum teir, ið bygdu, vrakaðu, vorðin hornsteinur, snávisteinur og klettur til fall –
Fyrra Pætursbrævið 2:8 Fyrra Pætursbrævið
hesum, sum snáva, av tí at tey trúgva ikki orðinum – til tað vóru tey eisini ætlað.
Fyrra Pætursbrævið 2:9 Fyrra Pætursbrævið
Men tit eru útvald ætt, kongligur prestaskapur, heilag tjóð, ognarfólk, fyri at tit skulu kunngera dygdir Hansara, sum kallaði tykkum úr myrkrinum inn í undurfulla ljós Sítt,
Fyrra Pætursbrævið 2:10 Fyrra Pætursbrævið
tit, sum ikki vóru fólk áður, men nú eru fólk Guds, tit, sum ikki høvdu funnið miskunn, men nú hava fingið miskunn.
Fyrra Pætursbrævið 2:11 Fyrra Pætursbrævið
Tit elskaðu! Eg áminni tykkum sum gestir og útlendingar at halda tykkum frá hinum holdligu lystum, sum eru í bardaga við sálina!
Fyrra Pætursbrævið 2:12 Fyrra Pætursbrævið
Og havið góðan atburð millum heidningarnar, so tey, um tey nú baktala tykkum sum illgerðarmenn, kunnu síggja góðu verk tykkara og fyri teirra skuld prísa Gudi vitjunardagin!
Fyrra Pætursbrævið 2:13 Fyrra Pætursbrævið
Verið tí fyri Harrans skuld allari menniskjaligari fyriskipan undirgivin, veri tað nú konginum sum hinum hægsta
Fyrra Pætursbrævið 2:14 Fyrra Pætursbrævið
ella landshøvdingum sum teimum, ið sendir eru av honum, teimum til revsing, sum ilt gera, men teimum til rós, sum gott gera!
Fyrra Pætursbrævið 2:15 Fyrra Pætursbrævið
Tí vilji Guds er, at tit soleiðis, við at gera hitt góða, skulu fáa fávitsku dáranna at tagna –
Fyrra Pætursbrævið 2:16 Fyrra Pætursbrævið
sum fræls, tó ikki sum tey, ið hava frælsið til skjól óndskapar, nei, sum tænarar Guds.
Fyrra Pætursbrævið 2:17 Fyrra Pætursbrævið
Ærið øll, elskið bróðurskapin, óttist Gud, heiðrið kongin!
Fyrra Pætursbrævið 2:18 Fyrra Pætursbrævið
Tit trælir! Verið í øllum ótta harrum tykkara undirgivin, ikki bert hinum góðu og mildu, men eisini hinum rangvørgu!
Fyrra Pætursbrævið 2:19 Fyrra Pætursbrævið
Tað finnur náði, um onkur, bundin til Gud í samvitsku síni, er tolin í sorgum, tóat hann líður órætt.
Fyrra Pætursbrævið 2:20 Fyrra Pætursbrævið
– Hvat rós er í tí, um tit eru tolin, táið tit verða sligin fyri syndir tykkara! Men eru tit tolin, táið tit gera hitt góða og tó líða ilt – tað finnur náði hjá Gudi.
Fyrra Pætursbrævið 2:21 Fyrra Pætursbrævið
Tí tað vórðu tit kallað til, og Kristus leið jú eisini fyri tykkum og læt tykkum fyridømi eftir, so tit skulu fylgja eftir í fótasporum Hansara,
Fyrra Pætursbrævið 2:22 Fyrra Pætursbrævið
sum gjørdi ikki synd, í hvørs munni heldur ikki var funnið svik,
Fyrra Pætursbrævið 2:23 Fyrra Pætursbrævið
sum háðaði ikki aftur ímóti, táið Hann varð háðaður, hótti ikki, táið Hann leið, men gav tað upp til Hansara, sum dømir í rættvísi
Fyrra Pætursbrævið 2:24 Fyrra Pætursbrævið
– sum sjálvur bar syndir okkara á likami Sínum upp á træið, fyri at vit, deyð frá syndunum, skuldu liva fyri rættvísina, og við hvørs sárum tit eru grødd.
Fyrra Pætursbrævið 2:25 Fyrra Pætursbrævið
Tit vóru jú sum seyður, ið vilstur er, men hava nú vent við til hirða og umsjónarmann sálna tykkara.
Seinna Sámuelsbók 3:27 Seinna Sámuelsbók
Táið nú Abner kom aftur til Hebron, tók Jóab hann avsíðis mitt í portrinum at tosa við hann í náðum; og har stakk hann hann í búkin, so hann doyði – fyri at hevna blóð Asaels, bróður síns.
Orðtøkini 23:6 Orðtøkini
Et ikki breyð hins øvundsjúka, og tráa ikki eftir góða mati hansara!
Orðtøkini 23:7 Orðtøkini
Tí sum hann hugsar í sál síni, so er hann; „et og drekk!“ sigur hann við teg, men hjarta hansara er ikki við tær.
Orðtøkini 23:8 Orðtøkini
Bitan, ið tú hevur etið, kemur tú at spýggja upp aftur, og føgru orð tíni hevur tú spilt burtur.
Orðtøkini 27:6 Orðtøkini
Trúføst eru vinarsløg, men trúleysir eru fíggindakossir.