at særa onnur

Rómverjabrævið 13:13 Rómverjabrævið

Latið okkum hava sømiligan atburð, sum um dagin, ikki liva í svirri og drykkjuskapi, ikki í ólevnaði og skammloysi, ikki í klandri og øvund!

2

Rómverjabrævið 13:14 Rómverjabrævið

Nei, latið tykkum í Harran Jesus Kristus, og havið ikki slíka umsorgan fyri holdinum, at tað øsir upp girndir!

2

Rómverjabrævið 14:1 Rómverjabrævið

Takið ímóti honum, sum veikur er í trúnni, uttan at seta tykkum til dóms um áskoðanir hansara!

2

Rómverjabrævið 14:2 Rómverjabrævið

Ein hevur trúgv at eta alt; men hin veiki etur bert urtir.

2

Rómverjabrævið 14:3 Rómverjabrævið

Tann, ið etur, má ikki vanvirða tann, ið ikki etur; og tann, ið ikki etur, má ikki døma tann, ið etur; tí Gud hevur tikið ímóti honum.

2

Rómverjabrævið 14:4 Rómverjabrævið

Hvør ert tú, ið dømir tænara annars mans! Fyri sínum egna Harra stendur ella fellur hann – men hann skal verða standandi, tí Harrin er mentur at lata hann standa!

2

Rómverjabrævið 14:5 Rómverjabrævið

Ein setur ein dag hægri enn annan; ein annar setur allar dagar líka – ein og hvør havi fulla vissu í sínum egna sinni!

2

Rómverjabrævið 14:6 Rómverjabrævið

Tann, ið aktar eftir deginum, ger tað fyri Harranum. Tann, ið etur, ger tað fyri Harranum – hann takkar jú Gudi. Og tann, ið ikki etur, ger tað fyri Harranum og takkar Gudi.

2

Rómverjabrævið 14:7 Rómverjabrævið

Eingin av okkum livir sær sjálvum, og eingin doyr sær sjálvum.

2

Rómverjabrævið 14:8 Rómverjabrævið

Liva vit, so liva vit Harranum, og doyggja vit, so doyggja vit Harranum; annaðhvørt vit tí liva ella doyggja, hoyra vit Harranum til.

2

Rómverjabrævið 14:9 Rómverjabrævið

Tí doyði jú Kristus og varð livandi aftur, at Hann skuldi vera Harri yvir bæði livandi og deyðum.

2

Rómverjabrævið 14:10 Rómverjabrævið

Men tú, hví dømir tú bróður tín? Ella tú, hví vanvirðir tú bróður tín? Vit skulu jú øll standa fyri dómstóli Guds.

2

Rómverjabrævið 14:11 Rómverjabrævið

Skrivað er: „So satt sum Eg livi – sigur Harrin – fyri Mær skal hvørt knæ boyggja seg, og hvør tunga skal játta Gud!“

2

Rómverjabrævið 14:12 Rómverjabrævið

So skal tá hvør av okkum gera Gudi roknskap fyri seg sjálvan.

2

Rómverjabrævið 14:13 Rómverjabrævið

Latið okkum tí ikki longur døma hvør annan! Nei, fellið heldur tann dóm, at eingin má leggja ástoyt ella fellu fyri bróður sín!

2

Rómverjabrævið 14:14 Rómverjabrævið

Eg veit og eri í Harranum Jesusi vísur í, at einki er í sær sjálvum óreint; bert honum, ið roknar nakað fyri óreint – honum er tað óreint.

2

Rómverjabrævið 14:15 Rómverjabrævið

Verður nú volt bróður tínum sorg við mati tínum, so er atferð tín ikki longur í kærleika. Leið ikki við mati tínum tann í undirgang, sum Kristus er deyður fyri!

2

Rómverjabrævið 14:16 Rómverjabrævið

Latið tá ikki hitt góða tykkara verða til spott!

2

Rómverjabrævið 14:17 Rómverjabrævið

Tí ríki Guds er ikki at eta og drekka; nei, tað er rættvísi, friður og gleði í Heilaga Andanum.

2

Rómverjabrævið 14:18 Rómverjabrævið

Tann, sum í tí tænir Kristusi, toknast Gudi og er menniskjum dámligur.

2

Rómverjabrævið 14:19 Rómverjabrævið

Latið okkum tí stevna eftir tí, sum er til frið og til uppbygging hvørs annars!

2

Rómverjabrævið 14:20 Rómverjabrævið

Brótið ikki niður verk Guds fyri mats skuld! Víst er alt reint; men tað er tí menniskja ónt, sum við at eta fær ástoyt.

2

Rómverjabrævið 14:21 Rómverjabrævið

Beint er, ikki at eta kjøt, drekka vín ella gera nakað, sum er bróður tínum ástoyt.

2

Rómverjabrævið 14:22 Rómverjabrævið

Tú hevur trúgv! Hav hana hjá tær sjálvum, fyri Gudi! Sælur er tann, sum ikki dømir seg sjálvan í tí, hann velur!

2

Rómverjabrævið 14:23 Rómverjabrævið

Men tann, ið ivast – etur hann, er hann dómfeldur, tí hann gjørdi tað ikki av trúgv. Alt, ið ikki er av trúgv, er synd.

2

Rómverjabrævið 15:1 Rómverjabrævið

Vit, sum sterk eru, eiga at bera veikleikar hinna veiku og ikki gera, sum okkum sjálvum líkar.

2

Rómverjabrævið 15:2 Rómverjabrævið

Ein og hvør av okkum skal gera, sum næsta hansara líkar – honum til gagn, til uppbygging.

2

Rómverjabrævið 15:3 Rómverjabrævið

Kristus gjørdi jú ikki heldur, sum Honum líkaði; nei – sum skrivað er: „Háð teirra, ið Teg háðaðu, fall á Meg.“

2

Rómverjabrævið 15:4 Rómverjabrævið

Alt, ið áður er skrivað, er jú skrivað okkum til lærdóm, so vit, við toli og troystini, ið skriftirnar geva, skulu hava vón.

2

Rómverjabrævið 15:5 Rómverjabrævið

Og Gud tolsins og troystarinnar gevi tykkum at semjast tykkara millum – eftir fyridømi Jesu Krists,

2

Rómverjabrævið 15:6 Rómverjabrævið

so tit av einum hjarta – við einum munni – kunnu prísa Gudi og Faðir Harra okkara Jesu Krists!

2

Rómverjabrævið 15:7 Rómverjabrævið

Takið tí hvør ímóti øðrum, eins og eisini Kristus tók ímóti okkum, Gudi til dýrd!

2

Rómverjabrævið 15:8 Rómverjabrævið

Eg sigi: Kristus er vorðin tænari hinna umskornu til vitnisburð um, at Gud er sannorðaður – fyri at staðfesta lyftini til fedrarnar;

2

Rómverjabrævið 15:9 Rómverjabrævið

men heidningarnir skulu prísa Gudi fyri miskunn – sum skrivað er: „Tí skal eg játta Teg millum heidningar og lovsyngja navni Tínum.“

2

Rómverjabrævið 15:10 Rómverjabrævið

Uppaftur verður sagt: „Gleðist, tit heidningar, saman við fólki Hansara!“

2

Rómverjabrævið 15:11 Rómverjabrævið

Og uppaftur: „Lovið Harranum, allir heidningar, og prísið Honum, øll fólk!“

2

Rómverjabrævið 15:12 Rómverjabrævið

Uppaftur sigur Esaias: „Koma skal rótskot Ísais, Hann, sum reisist at ráða yvir heidningum; á Hann skulu heidningar vóna.“

2

Rómverjabrævið 15:13 Rómverjabrævið

Gud vónarinnar fylli tykkum við allari gleði og øllum friði í trúnni, so tit kunnu vera rík í vónini við kraft Heilaga Andans!

2

Rómverjabrævið 15:14 Rómverjabrævið

Eg havi eisini sjálvur ta fullu vissu um tykkum, brøður mínir, at tit av tykkum sjálvum eru fullir av góðsku, fyltir við øllum kunnskapi, førir fyri eisini at áminna hvør annan.

2

Rómverjabrævið 15:15 Rómverjabrævið

Tó havi eg fyri ein part skrivað heldur djarvt til tykkara fyri aftur at áminna tykkum – eftir náðini, ið mær er givin av Gudi,

2

Rómverjabrævið 15:16 Rómverjabrævið

at eg millum heidningarnar skal vera offurtænari Krists Jesu, ið tænir sum prestur í evangelii Guds, fyri at heidningarnir kunnu verða offur, ið líkar Honum, halgað við Heilaga Andanum.

2

Rómverjabrævið 15:17 Rómverjabrævið

Tí havi eg rós mítt í Kristi Jesusi, í tænastu míni fyri Gudi.

2

Rómverjabrævið 15:18 Rómverjabrævið

Tí eg vil ikki vága mær at tala um nakað annað enn tað, sum Kristus hevur virkað við mær til at leiða heidningar til lýdni, við orði og verki,

2

Rómverjabrævið 15:19 Rómverjabrævið

við kraft tekna og undra, við kraft Anda Guds, so eg, úr Jerusalem og runt um, líka til Illýria, havi til fulnar kunngjørt evangelium Kristusar.

2

Rómverjabrævið 15:20 Rómverjabrævið

Eg havi tó sett æru mína í at kunngera evangeliið, ikki har sum Kristus var nevndur frammanundan – fyri at eg skuldi ikki byggja á grundarlagnum hjá øðrum.

2

Rómverjabrævið 15:21 Rómverjabrævið

Nei – sum skrivað er: „Tey, ið ongan boðskap høvdu fingið um Hann, skulu síggja, og tey, sum ikki hava hoyrt, skulu skilja.“

2

Rómverjabrævið 15:22 Rómverjabrævið

Tí eri eg eisini so mangan hindraður at koma til tykkara.

2

Rómverjabrævið 15:23 Rómverjabrævið

Men nú ið einki rúm er mær longur í hesum londum – og eg mong ár havi tráað eftir at koma til tykkara –

2

Rómverjabrævið 15:24 Rómverjabrævið

ætli eg, táið eg fari til Spania, at koma til tykkara; tí eg vóni at fáa tykkum at síggja á gjøgnumferðini og av tykkum at verða hjálptur hagar, eftir at eg fyrst í nakran mun havi fingið gott av tykkum.

2

Rómverjabrævið 15:25 Rómverjabrævið

Men nú fari eg til Jerusalem í tænastu hinna heilagra.

2

Versir