at spotta fólk

Orðtøkini 17:5 Orðtøkini

Tann, ið spottar hin fátæka, háðar skapara hansara; tann, ið gleðist um vanlukku, verður ikki óstraffaður.

8

Efesusbrævið 4:29 Efesusbrævið

Eingin ólíklig tala komi tykkum av munni, nei, slík, sum góð er til uppbygging, sum nú tørvar, so tey, sum hoyra, kunnu fáa náði við henni!

8

Efesusbrævið 5:4 Efesusbrævið

ei heldur skammleysur atburður, dáratala og ótilhoyriligt skemt – einki av hesum sømir seg – nei, heldur takkargerð.

6

Orðtøkini 11:12 Orðtøkini

Tann, ið tosar vanvirðisliga um næsta sín, honum fattast vit; vitigur maður tigur.

4

Orðtøkini 26:18 Orðtøkini

Sum óður maður, ið skjýtur við brennandi pílum – drepandi skot –

4

Orðtøkini 26:19 Orðtøkini

er tann, ið svíkur næsta sín og so sigur: „Eg narrist jú bert!“

4

Matteus 7:1 Matteus

„Dømið ikki, fyri at tit skulu ikki verða dømd! Tí við dóminum, ið tit døma við, skulu tit verða dømd,

4

Matteus 7:2 Matteus

og við málinum, ið tit mála við, skal tykkum verða mált.

4

Jákupsbrævið 4:11 Jákupsbrævið

Baktalið ikki hvør annan, brøður! Tann, ið baktalar bróður sín ella dømir bróður sín, baktalar lógina og dømir lógina. Og dømir tú lógina, so ert tú ikki gerari lógarinnar, men dómari hennara.

4

Jákupsbrævið 4:12 Jákupsbrævið

Ein er lóggevarin og dómarin, Hann, sum er mentur at frelsa og oyða; men tú, hvør ert tú, ið dømir næsta tín!

4

Rómverjabrævið 2:1 Rómverjabrævið

Tú, menniskja – hvør tú so ert, sum dømir – hevur tí onga avsakan; í tí, sum tú dømir annan fyri, fordømir tú jú teg sjálvan; tí tú, sum dømir, gert tað sama!

3

Seinna Kongabók 2:23 Seinna Kongabók

Haðani fór hann til Betel. Meðan hann var á leið hagar, komu nakrir smádreingir út úr býnum; teir hildu hann fyri spott og róptu eftir honum: „Kom higar, beriskalli! Kom higar, beriskalli!“

2

Seinna Kongabók 2:24 Seinna Kongabók

Hann vendi sær á, og táið hann fekk at síggja teir, bannaði hann teimum í navni HARRANS; tá komu tvær bjarnir út úr skóginum og skræddu sundur 42 av dreingjunum.

2

Orðtøkini 3:34 Orðtøkini

Spottarar spottar Hann, men eyðmjúkum gevur Hann náði.

2

Orðtøkini 14:31 Orðtøkini

Tann, sum kúgar hin arma, háðar skapara hansara, men tann, sum tykist synd í hinum fátæka, ærir skaparan.

2

Matteus 6:1 Matteus

„Varðið tykkum, at tit útinna ikki rættvísi tykkara fyri menniskjum – fyri at verða sædd av teimum! Tí so hava tit onga løn hjá Faðir tykkara, sum í Himli er.

2

Táið tú gevur olmussu, mást tú tí ikki lata blása í lúður fyri tær, sum hyklararnir gera í sýnagogunum og á gøtunum – fyri at teir kunnu njóta lov av menniskjum. Sanniliga, sigi Eg tykkum: Teir hava longu fingið løn sína.

2

Matteus 6:3 Matteus

Nei, táið tú gevur olmussu, lat tá ikki vinstru hond tína vita, hvat hin høgra ger –

2

Matteus 7:12 Matteus

Alt, sum tit tí vilja, at menniskju skulu gera tykkum, skulu tit eisini gera teimum; tí hetta er lógin og profetarnir.

2

Lukas 6:31 Lukas

Sum tit vilja, at menniskju skulu gera móti tykkum, so skulu eisini tit gera móti teimum.

2

Galatiabrævið 5:14 Galatiabrævið

Tí øll lógin er uppfylt í einum orði, í hesum: „Tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan.“

2

Galatiabrævið 5:15 Galatiabrævið

Men bíta og eta tit hvør annan, síggið tá til, at tit verða ikki etnir upp hvør av øðrum!

2

Fyrra Pætursbrævið 3:8 Fyrra Pætursbrævið

Og seinast: Verið øll samsint, samlíðandi, elskið brøðurnar, verið miskunnsom, eyðmjúk!

2

Fyrra Pætursbrævið 3:9 Fyrra Pætursbrævið

Lønið ikki ilt fyri ilt ella háð fyri háð, nei, tvørtur ímóti, signið! Tí tað vórðu tit kallað til – at tit skulu arva signing.

2

Versir