At selja drog
100 versir um "At selja drog"
Versir
Síða 1 av 2Hebrearabrævið 10:26 Hebrearabrævið
Tí synda vit við vilja eftir at hava lært sannleikan at kenna, so er einki offur longur fyri syndir,
Galatiabrævið 5:21 Galatiabrævið
øvund, morð, drykkjuskapur, svirr og annað tílíkt, sum eg sigi tykkum um frammanundan – eins og eg eisini áður havi sagt – at tey, sum slíkt gera, skulu ikki arva ríki Guds.
Fyrra Korintbrævið 5:11 Fyrra Korintbrævið
Nei, tað, sum eg skrivaði til tykkara, var, at um onkur, ið kallast bróðir, er siðloysingur, havisjúkur, avgudadýrkari, baktalari, drykkjumaður ella ránsmaður, so skulu tit ikki umgangast slíkan, nei, ikki so mikið sum eta saman við honum.
Orðtøkini 31:6 Orðtøkini
– Gev honum sterkan drykk, sum er undirgangi nær, og honum vín, sum gongur við sorg í sálini!
Orðtøkini 31:7 Orðtøkini
Lat hann drekka, so hann gloymir armóð sína og minnist ikki møði sína longur!
Markus 8:36 Markus
Hvat batar tað menniskjanum at vinna allan heimin og bøta við sál síni!
Matteus 6:33 Matteus
Nei, søkið fyrst ríki Guds og rættvísi Hansara! So skal alt hetta verða givið tykkum umframt!
Fyrra Korintbrævið 6:10 Fyrra Korintbrævið
hvørki tjóvar, havisjúk ella drykkjumenn, hvørki baktalarar ella ránsmenn skulu arva ríki Guds!
Kolossibrævið 3:1 Kolossibrævið
Eru tit tá uppreist við Kristusi, so søkið tað, sum omanfyri er, har Kristus situr við høgru hond Guds!
Kolossibrævið 3:2 Kolossibrævið
Tráið eftir tí, sum omanfyri er, ikki eftir tí, sum á jørðini er!
Kolossibrævið 3:3 Kolossibrævið
Tit eru jú deyð, og lív tykkara er fjalt við Kristusi í Gudi.
Kolossibrævið 3:4 Kolossibrævið
Táið Kristus, lív okkara, opinberast, skulu eisini tit opinberast við Honum í dýrd.
Matteus 5:16 Matteus
Latið soleiðis ljós tykkara lýsa menniskjum, so tey kunnu síggja góðu verk tykkara og æra Faðir tykkara, sum er í Himli!
Jóhannes 14:15 Jóhannes
Elska tit Meg, so haldið boð Míni!
Orðtøkini 20:1 Orðtøkini
Vín er spottari, sterkur drykkur heldur gang; tann, ið sløðrar av tí, verður ikki vísur.
Rómverjabrævið 13:8 Rómverjabrævið
Skyldið ongum nakað – uttan tað at elska hvør annan! Tí tann, ið elskar næsta sín, hevur uppfylt lógina.
Opinberingin 19:1 Opinberingin
Síðani hoyrdi eg eins og hart ljóð av stórum skara í Himli; tey søgdu: „Halleluja! Frelsan, dýrdin og kraftin hoyrir Gudi okkara til.
Opinberingin 19:2 Opinberingin
Tí sannir og rættvísir eru dómar Hansara; Hann hevur dømt hina stóru skøkju, ið spilti jørðina við siðloysi sínum, og Hann hevur kravt blóð tænara Sína av hond hennara!“
Opinberingin 19:3 Opinberingin
Tey søgdu aðru ferð: „Halleluja!“ – Og roykurin av henni stígur upp í aldur og allar ævir.
Opinberingin 19:4 Opinberingin
Hinir 24 elstu og hinar fýra verurnar fullu niður og tilbóðu Gud, sum í hásætinum sat; tey søgdu: „Amen! Halleluja!“
Opinberingin 19:5 Opinberingin
Út frá hásætinum kom rødd; hon segði: „Lovið Gudi okkara, allir tit tænarar Hansara, tit, ið óttast Hann, bæði smá og stór!“
Opinberingin 19:6 Opinberingin
Eg hoyrdi eins og ljóð av stórum skara – eins og ljóð mangra vatna og eins og ljóðið av sterkum torum; tey søgdu: „Halleluja! Harrin Gud hin Alvaldi er vorðin kongur!
Opinberingin 19:7 Opinberingin
Latið okkum gleðast og fegnast og geva Honum dýrdina! Tí brúdleyp lambsins er komið, og brúður Hansara hevur gjørt seg til.
Opinberingin 19:8 Opinberingin
Henni er givið at lata seg í fínt línklæði, reint og skínandi!“ – Línklæðið er rættvísiverk hinna heilagra.
Opinberingin 19:9 Opinberingin
Hann segði við meg: „Skriva: „Sæl eru tey, sum boðin eru til brúdleypsnátturða lambsins!““ – Og hann segði við meg: „Hetta eru hini sonnu orð Guds!“
Opinberingin 19:10 Opinberingin
Eg fall niður fyri føtur hansara at tilbiðja hann; men hann segði við meg: „Ger ikki tað! Eg eri samtænari tín og brøðra tína, teirra, sum hava vitnisburð Jesusar. Tilbið Gud! Tí vitnisburður Jesusar er andi profetorðsins.“
Opinberingin 19:11 Opinberingin
Eg sá Himmalin opnaðan og fekk har at síggja hvítan hest. Hann, sum á honum sat, eitur Trúfastur og Sannorðaður; Hann dømir og stríðir í rættvísi.
Opinberingin 19:12 Opinberingin
Eygu Hansara vóru sum eldslogi, og á høvdi Hansara vóru nógvar krúnur; Hann hevði navn skrivað, sum eingin kennir uttan Hann sjálvur.
Opinberingin 19:13 Opinberingin
Hann var í kappa, sum drigin var upp úr blóði, og Hann er kallaður Orð Guds.
Opinberingin 19:14 Opinberingin
Herar Himmalsins fylgdu Honum á hvítum hestum, í fínum línklæði, hvítum og reinum.
Opinberingin 19:15 Opinberingin
Út úr munni Hansara gekk hvast svørð, fyri at Hann við tí skuldi sláa fólkasløgini; Hann skal stýra teimum við jarnstavi, og Hann skal troða vínpersu strongu vreiði Guds hins Alvalda.
Opinberingin 19:16 Opinberingin
Á kappanum og á lendum Sínum hevur Hann navn skrivað: „Kongur konga og Harri harra.“
Opinberingin 19:17 Opinberingin
Eg sá eingil standa í sólini; hann rópti hart og segði við allar fuglar, ið flugu mitt uppi undir himli: „Komið, savnið tykkum til hin stóra nátturða Guds
Opinberingin 19:18 Opinberingin
– at eta kjøt konga, kjøt herhøvdinga, kjøt kappa, kjøt hesta og teirra, ið á teimum sita – kjøt av øllum, bæði frælsum og trælum, bæði smáum og stórum!“
Opinberingin 19:19 Opinberingin
Og eg sá dýrið og kongar jarðarinnar og herar teirra savnaðar at berjast við Hann, sum á hestinum sat, og við her Hansara.
Opinberingin 19:20 Opinberingin
Men dýrið varð tikið, og saman við tí lygiprofeturin, ið hevði gjørt tekinini fyri eygum tess og við teimum villleitt tey, sum tóku merki dýrsins, og tey, sum tilbóðu mynd tess. Tey bæði vórðu livandi kastað í eldsjógvin, sum logar av svávuli.
Opinberingin 19:21 Opinberingin
Hinir vórðu dripnir við svørði Hansara, sum á hestinum sat, tí, sum út gekk úr munni Hansara; og allir fuglarnir vórðu mettaðir av kjøti teirra.
Opinberingin 20:1 Opinberingin
Eg sá nú eingil koma niður av himli; hann hevði í hondini lykil avgrundarinnar og stóra leinkju.
Opinberingin 20:2 Opinberingin
Hann tók drekan, hin gamla ormin, sum er Djevulin og Satan, bant hann fyri 1000 ár
Opinberingin 20:3 Opinberingin
og kastaði hann í avgrundina og læsti og innsiglaði yvir honum, fyri at hann skuldi ikki longur villleiða tjóðirnar – fyrrenn hini 1000 árini vóru á enda; eftir tað skal hann verða loystur stutta tíð.
Opinberingin 20:4 Opinberingin
Eg sá hásæti, og teir settust í tey; og teimum varð givið vald at halda dóm. Eg sá sálir teirra, sum hálshøgd vóru fyri Jesu vitnisburðar og fyri orðs Guds skuld, og tey, sum ikki høvdu tilbiðið dýrið ella mynd tess og ikki høvdu tikið merkið á pannuna ella á hondina; tey vórðu livandi og gjørdust kongar við Kristusi 1000 ár.
Opinberingin 20:5 Opinberingin
– Hini av teimum deyðu vórðu ikki livandi, fyrrenn hini 1000 árini vóru á enda. – Hetta er fyrra uppreisnin.
Opinberingin 20:6 Opinberingin
Sælur og heilagur er tann, sum hevur lut í fyrru uppreisnini! Yvir teimum hevur hin annar deyðin einki vald; nei, tey skulu vera prestar Guds og Kristusar og vera kongar við Honum 1000 ár.
Opinberingin 20:7 Opinberingin
Táið hini 1000 árini eru á enda, skal Satan verða loystur úr fangahúsi sínum.
Opinberingin 20:8 Opinberingin
Og hann skal fara út at villleiða fólkasløgini, sum eru við hini fýra horn jarðarinnar – Gog og Magog – og savna tey til bardaga; tal teirra er sum sjóvarsandur.
Opinberingin 20:9 Opinberingin
Teir komu eftir jørðini, so víð sum hon var, og kringsettu tilhald hinna heilagra og hin elskaða stað. – Men eldur fall niður av himli og oyddi teir.
Opinberingin 20:10 Opinberingin
Og Djevulin, sum villleiddi tey, varð kastaður í sjógvin við eldi og svávuli – sum eisini dýrið og lygiprofeturin vóru í; tey skulu verða pínd dag og nátt í aldur og allar ævir.
Opinberingin 20:11 Opinberingin
Eg sá nú stórt, hvítt hásæti og Hann, sum í tí sat; fyri ásjón Hansara flýddu jørð og himmal, og stað var ikki funnið teimum.
Opinberingin 20:12 Opinberingin
Og eg sá hini deyðu, stór og smá, standa fyri hásætinum. Bøkur vórðu latnar upp; og onnur bók varð latin upp, tað var bók lívsins. Hini deyðu vórðu dømd eftir tí, sum skrivað var í bókunum, eftir verkum sínum.
Opinberingin 20:13 Opinberingin
Havið gav aftur hini deyðu, sum í tí vóru; og deyðin og deyðaríkið góvu aftur hini deyðu, sum í teimum vóru. Tey vórðu dømd, hvørt eftir verkum sínum.