at royna andar

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:1 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tit elskaðu! Trúgvið ikki einum og hvørjum anda, nei, roynið andarnar, um teir eru frá Gudi! Tí mangir lygiprofetar eru farnir út í heimin.

6

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:2 Fyrra Jóhannesarbrævið

Av hesum kenna tit Anda Guds: Ein og hvør andi, ið játtar Jesus sum Kristus, komnan í holdi, er frá Gudi.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:3 Fyrra Jóhannesarbrævið

Men ein og hvør andi, sum ikki játtar Jesus, er ikki frá Gudi; hetta er andi Antikrists, sum tit hava hoyrt kemur – og hann er longu nú í heiminum.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:4 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tit, børn míni, eru av Gudi og hava sigrað teir; tí Hann, sum í tykkum er, er størri enn hann, sum í heiminum er.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:5 Fyrra Jóhannesarbrævið

Teir eru av heiminum; tí tala teir av heiminum, og heimurin hoyrir teir.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:6 Fyrra Jóhannesarbrævið

Vit eru av Gudi. Tann, ið kennir Gud, hoyrir okkum; tann, ið ikki er av Gudi, hoyrir okkum ikki. – Av hesum kenna vit anda sannleikans og anda villunnar.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:7 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tit elskaðu! Latið okkum elska hvørt annað! Tí kærleikin er av Gudi, og hvør tann, ið elskar, er føddur av Gudi og kennir Gud.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:8 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tann, ið ikki elskar, kennir ikki Gud; tí Gud er kærleiki.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:9 Fyrra Jóhannesarbrævið

Í tí er kærleiki Guds opinberaður millum okkara, at Gud hevur sent Son Sín, hin einborna, í heimin, fyri at vit skulu liva við Honum.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:10 Fyrra Jóhannesarbrævið

Í hesum er kærleikin: Ikki at vit hava elskað Gud, men at Hann hevur elskað okkum og sent Son Sín til bót fyri syndir okkara.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:11 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tit elskaðu! Hevur Gud elskað okkum so, tá skylda eisini vit at elska hvørt annað.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:12 Fyrra Jóhannesarbrævið

Eingin hevur nakrantíð sæð Gud; elska vit hvørt annað, verður Gud verandi í okkum, og kærleiki Hansara er fullkomin í okkum.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:13 Fyrra Jóhannesarbrævið

Av tí, at Hann hevur givið okkum av Anda Sínum, vita vit, at vit verða verandi í Honum, og Hann í okkum.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:14 Fyrra Jóhannesarbrævið

Og vit hava sæð og vitnað, at Faðirin hevur sent Son Sín, heiminum til Frelsara.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:15 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tann, ið játtar, at Jesus er Sonur Guds – í honum verður Gud verandi, og hann í Gudi.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:16 Fyrra Jóhannesarbrævið

Og vit hava lært at kenna og hava trúð kærleikanum, ið Gud hevur til okkara. Gud er kærleiki, og tann, ið verður verandi í kærleikanum, verður verandi í Gudi, og Gud í honum.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:17 Fyrra Jóhannesarbrævið

Í hesum er kærleikin vorðin fullkomin hjá okkum, at vit hava dirvi dómadag; tí eins og Hann er, so eru eisini vit í hesum heimi!

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:18 Fyrra Jóhannesarbrævið

Ótti er ikki í kærleikanum; nei, hin fullkomni kærleiki rekur óttan út. Tí ótti hevur straffina í sær, og tann, sum óttast, er ikki fullkomin í kærleikanum.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:19 Fyrra Jóhannesarbrævið

Vit elska, tí Hann elskaði okkum fyrst.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:20 Fyrra Jóhannesarbrævið

Sigur onkur: „Eg elski Gud“ – og hatar bróður sín, so er hann lygnari; tí tann, ið ikki elskar bróður sín, sum hann hevur sæð, hvussu kann hann elska Gud, sum hann ikki hevur sæð!

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:21 Fyrra Jóhannesarbrævið

Og hetta boð hava vit frá Honum, at tann, ið elskar Gud, skal elska bróður sín við.

4

Fyrra Korintbrævið 12:10 Fyrra Korintbrævið

øðrum at gera kraftargerðir, øðrum profetagáva, øðrum at døma um andar, øðrum ymisk sløg av tungutalu, øðrum at útleggja tungutalu.

3

Fyrra Kongabók 3:9 Fyrra Kongabók

Gev tí tænara Tínum eitt hjarta, ið dugir at skilja, so eg verði mentur at døma fólk Títt og gera mun á góðum og illum! Tí hvør er førur fyri at døma hetta fólk Títt, sum so stórt er!“

2

Rómverjabrævið 12:2 Rómverjabrævið

Og berið tykkum ikki at sum henda øld, nei, verðið umskapt við endurnýggjan sinnis tykkara, so tit kunnu royna, hvat vilji Guds er – hitt góða, dámliga og fullkomna!

2

Fyrra Korintbrævið 12:8 Fyrra Korintbrævið

Soleiðis verður einum givin vísdómstala við Andanum, øðrum kunnskapartala – eftir sama Anda –

2

Fyrra Korintbrævið 12:9 Fyrra Korintbrævið

øðrum trúgv – í sama Anda – øðrum gávur at grøða – í sama Anda –

2

Fyrra Korintbrævið 14:1 Fyrra Korintbrævið

Stevnið eftir kærleikanum! Tráið eftir hinum andaligu gávum, helst eftir at profetera!

2

Fyrra Korintbrævið 14:2 Fyrra Korintbrævið

Tí tann, sum talar í tungum, talar ikki fyri menniskjum, men fyri Gudi; eingin skilir hann jú; hann talar í Andanum loyndarmál.

2

Fyrra Korintbrævið 14:3 Fyrra Korintbrævið

Men tann, ið profeterar, talar menniskjum til uppbygging, áminning og troyst.

2

Fyrra Korintbrævið 14:4 Fyrra Korintbrævið

Tann, sum talar í tungum, uppbyggir seg sjálvan; men tann, ið profeterar, uppbyggir samkomuna.

2

Fyrra Korintbrævið 14:5 Fyrra Korintbrævið

Eg vildi væl, at tit allir talaðu í tungum, men fyrr, at tit profeteraðu; tann, ið profeterar, er størri enn tann, sum talar í tungum – uttan so er, at hann útleggur tað, so samkoman kann fáa uppbygging av tí.

2

Fyrra Korintbrævið 14:6 Fyrra Korintbrævið

Nú, brøður! Um eg komi til tykkara og tali í tungum, hvat gagni eg tykkum tá – uttan so er, at eg eisini tali til tykkara, annaðhvørt við opinbering, við kunnskapi, við profetiskum orðum ella við læru!

2

Fyrra Korintbrævið 14:7 Fyrra Korintbrævið

Nú, hinir lívleysu lutir, ið geva ljóð frá sær, veri tað nú floyta ella harpa – kunnu tónarnir ikki skiljast hvør frá øðrum, hvussu kann tá nakar fáa skil á tí, um spælt verður á floytuni ella hørpuni!

2

Fyrra Korintbrævið 14:8 Fyrra Korintbrævið

Somuleiðis lúður – gevur hann óskilligt ljóð, hvør ger seg tá til reiðar til bardaga!

2

Fyrra Korintbrævið 14:9 Fyrra Korintbrævið

– So við tykkum eisini: Bera tit ikki fram skilliga talu við tungu tykkara, hvussu skal tá nakar skilja tað, sum sagt verður! Tá tala tit jú burt í luftina!

2

Fyrra Korintbrævið 14:10 Fyrra Korintbrævið

Í heiminum eru nú so og so mong ymisk tungumál, og einki av teimum er, sum ikki hevur týdning sín;

2

Fyrra Korintbrævið 14:11 Fyrra Korintbrævið

skilji eg nú ikki málið, so verði eg honum útlendingur, sum talar, og hann, ið talar, verður mær útlendingur.

2

Fyrra Korintbrævið 14:12 Fyrra Korintbrævið

Soleiðis eisini við tykkum: Táið tit nú tráa eftir hinum andaligu gávum, latið tað tá vera samkomuni til uppbygging, tit royna at fáa tær so ríkliga!

2

Fyrra Korintbrævið 14:13 Fyrra Korintbrævið

Tann, sum talar í tungum, skal tí biðja eftir, at hann skal kunna útleggja tað.

2

Fyrra Korintbrævið 14:14 Fyrra Korintbrævið

Tí um eg biði í tungum, biður víst andi mín, men vit mítt er uttan ávøkst.

2

Fyrra Korintbrævið 14:15 Fyrra Korintbrævið

Hvussu er tað tá? Eg vil biðja við andanum, men eg vil eisini biðja við vitinum; eg vil lovsyngja við andanum, men eg vil eisini lovsyngja við vitinum.

2

Fyrra Korintbrævið 14:16 Fyrra Korintbrævið

Annars, um tú prísar Gudi við andanum, hvussu skal tá hann, ið situr, har hini ólærdu sita, kunna siga amen til takkarbøn tína! Hann veit jú ikki, hvat tú sigur!

2

Fyrra Korintbrævið 14:17 Fyrra Korintbrævið

Víst er takkarbøn tín góð, men hin verður ikki uppbygdur.

2

Fyrra Korintbrævið 14:18 Fyrra Korintbrævið

Eg takki Gudi – eg tali meiri í tungum enn tit allir.

2

Fyrra Korintbrævið 14:19 Fyrra Korintbrævið

Men á samkomufundi vil eg fyrr tala fimm orð við viti mínum – sum eisini onnur kunnu fáa lærdóm av – enn tíggju túsund orð í tungum.

2

Fyrra Korintbrævið 14:20 Fyrra Korintbrævið

Brøður! Verið ikki børn í viti! Verið børn í óndskapi, men verið fullvaksnir í viti!

2

Fyrra Korintbrævið 14:21 Fyrra Korintbrævið

Skrivað er í lógini: „Við fólki við fremmandum tungumáli og við vørrum fremmandra skal Eg tala til hetta fólk, og heldur ikki soleiðis skulu tey hoyra Meg, sigur Harrin.“

2

Fyrra Korintbrævið 14:22 Fyrra Korintbrævið

So er tá tungutalan til tekin, ikki hinum trúgvandi, men hinum vantrúgvandi; men profetagávan er ikki hinum vantrúgvandi tað, men hinum trúgvandi.

2

Fyrra Korintbrævið 14:23 Fyrra Korintbrævið

Um nú øll samkoman heldur fund, og allir tala í tungum – og so ólærd ella vantrúgvandi koma inn, fara tey tá ikki at siga, at tit eru frá tykkum sjálvum!

2

Fyrra Korintbrævið 14:24 Fyrra Korintbrævið

Men profetera allir, og so onkur vantrúgvandi ella ólærdur kemur inn, verður hann revsaður av øllum og dømdur av øllum,

2

Versir