at planta í tínum urtagarði

Fyrsta Mósebók 2:15 Fyrsta Mósebók

So tók Gud HARRIN Ádam og setti hann í urtagarðin Eden at dýrka hann og varðveita hann.

8

Jóhannes 15:5 Jóhannes

Eg eri víntræið, tit eru greinarnar. Tann, sum verður í Mær, og sum Eg verði í, ber nógvan ávøkst; tí skildir frá Mær kunnu tit einki gera.

6

Markus 4:1 Markus

Aftur fór Hann at læra við vatnið. Og ógvuliga nógv fólk savnaðist rundan um Hann, so Hann var noyddur at fara í bát og sita í honum úti á vatninum; og alt fólkið stóð inni á landi við vatnið.

4

Markus 4:2 Markus

Hann lærdi tey tá nógv í líknilsum og segði við tey, meðan Hann lærdi:

4

Markus 4:3 Markus

„Hoyrið nú! Sáðmaður fór út at sáa.

4

Markus 4:4 Markus

Í tí hann sáaði, bar so á, at nakað fall við vegin, og fuglarnir komu og ótu tað upp.

4

Markus 4:5 Markus

Nakað fall í gaddajørð, har tað ikki hevði nógva mold; tað kom skjótt upp, við tað at har var ikki djúpt.

4

Markus 4:6 Markus

Men táið sólin kom upp, varð tað avsviðið, og av tí at tað onga rót hevði, følnaði tað.

4

Markus 4:7 Markus

Nakað fall millum tornir; og tornirnir vuksu upp og køvdu tað, og tað bar ikki ávøkst.

4

Markus 4:8 Markus

Men nakað fall í góða jørð; tað kom upp og vaks og bar grøði; tríati-, seksti- og hundraðfalda gav tað.“

4

Markus 4:9 Markus

Og Hann segði: „Tann, ið oyru hevur at hoyra við, hann hoyri!“

4

Markus 4:10 Markus

Táið Hann var vorðin einsamallur, spurdu teir tólv og hinir, ið við Honum vóru, Hann um líknilsini.

4

Markus 4:11 Markus

Tá segði Hann við teir: „Tykkum er loyndarmál Guds ríkis givið; men teimum, ið uttanfyri eru, verður alt sagt í líknilsum,

4

Markus 4:12 Markus

fyri at tey síggjandi skulu síggja og ikki skilja og hoyrandi hoyra og ikki fata – fyri at tey skulu ikki umvenda seg og fáa fyrigeving.“

4

Markus 4:13 Markus

Og Hann segði við teir: „Skilja tit ikki hetta líknilsið? Hvussu skulu tit tá skilja øll hini líknilsini!

4

Markus 4:14 Markus

Sáðmaðurin sáar orðið.

4

Markus 4:15 Markus

Tey við vegin eru tey, sum orðið verður sáað í, og táið tey hava hoyrt tað, kemur Satan við tað sama og tekur burt orðið, sum sáað er í tey.

4

Markus 4:16 Markus

Somuleiðis tey, sum sáað verða í gaddajørð; tað eru tey, sum alt fyri eitt taka við orðinum við gleði, táið tey hoyra tað.

4

Markus 4:17 Markus

Men tey hava ikki rót í sær; tey halda út bert eina tíð; táið so trongd ella atsókn kemur fyri orðsins skuld, verða tey fyri falli við tað sama.

4

Markus 4:18 Markus

Uppaftur onnur eru tey, sum sáað verða millum tornir; tað eru tey, sum hava hoyrt orðið,

4

Markus 4:19 Markus

og tímilig stúran, svikaliga lokkan ríkdómsins og tráan eftir øðrum kemur inn og køvir orðið, so tað verður ávakstarleyst.

4

Markus 4:20 Markus

Men tey, sum vórðu sáað í góða jørð, eru tey, sum hoyra orðið og taka við tí og bera ávøkst: Tríati-, seksti- og hundraðfaldan.“

4

Markus 4:21 Markus

Síðani segði Hann við teir: „Man ljósið koma inn at verða sett undir skeppumálið ella undir song! Kemur tað ikki at verða sett í ljósastakan!

4

Markus 4:22 Markus

Tí einki er loynt uttan fyri at koma upp; ei heldur varð nakað dult uttan fyri at koma í ljós.

4

Markus 4:23 Markus

Hevur onkur oyru at hoyra við, hann hoyri!“

4

Markus 4:24 Markus

Og Hann segði við teir: „Aktið eftir tí, sum tit hoyra! Við málinum, ið tit mála við, skal tykkum verða mált, og enn meiri skal verða tykkum givið.

4

Markus 4:25 Markus

Tí tann, ið hevur, honum skal verða givið; men tann, ið ikki hevur, frá honum skal verða tikið eisini tað, ið hann hevur.“

4

Markus 4:26 Markus

So segði Hann: „Við ríki Guds er so, sum táið maður kastar sáðið í jørðina

4

Markus 4:27 Markus

og svevur og fer upp, nátt og dag, og sáðið nælir og veksur upp, hann veit ikki sjálvur, hvussu.

4

Markus 4:28 Markus

Av sær sjálvari ber jørðin grøði, fyrst strá, so aks, so fult korn í aksinum.

4

Markus 4:29 Markus

Men táið grøðin er staðin, sendir hann við tað sama út akurknívin; tí heystið er komið.“

4

Markus 4:30 Markus

Síðani segði Hann: „Hvat skulu vit líkna ríki Guds við, hvat líknilsi skulu vit nýta um tað?

4

Markus 4:31 Markus

Tað er eins og sinnopskorn, sum, táið tað verður sáað í jørðina, er minni enn alt annað fræ á jørðini;

4

Markus 4:32 Markus

men táið tað er sáað, veksur tað upp og verður størri enn allar urtirnar og fær stórar greinar, so fuglar himmalsins fáa bygt reiður í skugga tess.“

4

Markus 4:33 Markus

Í mongum slíkum líknilsum talaði Hann orðið til teirra, eftir sum tey vóru før fyri at fata;

4

Markus 4:34 Markus

og uttan líknilsi talaði Hann ikki til teirra; men táið Hann og lærisveinar Hansara vóru einsamallir, legði Hann alt út fyri teimum.

4

Markus 4:35 Markus

Sama dagin, táið kvøldið var komið, segði Hann við teir: „Latið okkum fara yvirum!“

4

Markus 4:36 Markus

So lótu teir fólkið fara og tóku Hann við, sum Hann sat í bátinum; eisini aðrir bátar fylgdust við Honum.

4

Markus 4:37 Markus

Tá kom harður stormur, og sjógvarnir brutu inn í bátin, so hann var um at fyllast.

4

Markus 4:38 Markus

Men sjálvur lá Hann og svav í bakskutinum á kodda. Teir vaktu Hann tá og søgdu við Hann: „Meistari, leggur Tú einki í, at vit ganga burtur?“

4

Markus 4:39 Markus

Tá reistist Hann og hótti at vindinum og segði við vatnið: „Tig, ver stilt!“ Og vindurin datt burtur, og blikalogn varð.

4

Markus 4:40 Markus

So segði Hann við teir: „Hví eru tit so ræddir? Hví hava tit ikki trúgv?“

4

Markus 4:41 Markus

Teir óttaðust stórliga og søgdu hvør við annan: „Hvør er tó hesin, at bæði vindur og vatn eru Honum lýðin?“

4

Fyrsta Mósebók 2:8 Fyrsta Mósebók

Síðani plantaði Gud HARRIN urtagarð í Eden, úti eysturi, og har setti Hann menniskjað, sum Hann hevði myndað.

3

Fyrsta Mósebók 2:9 Fyrsta Mósebók

Gud HARRIN læt upp av jørðini vaksa alskyns trø, sum vóru eygunum ein lystur og góð at eta av, eisini træ lívsins, sum stóð mitt í urtagarðinum, og træið til kunnskap um gott og ilt.

3

Sálmarnir 1:2 Sálmarnir

men hevur gleði sína í lóg HARRANS og grundar á lóg Hansara bæði dag og nátt!

3

Sálmarnir 1:3 Sálmarnir

Hann er sum træ, plantað við vatnsløkir, ið ber ávøkst sín á røttum tíma, og sum bløðini ikki følna á; øllum, ið hann ger, hevur hann eydnu við.

3

Jóhannes 3:16 Jóhannes

Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.

3

Jóhannes 3:17 Jóhannes

Ikki sendi Gud Son Sín í heimin, fyri at Hann skal døma heimin, men fyri at heimurin skal verða frelstur við Honum.

3

Fyrra Tessalonikabrævið 4:11 Fyrra Tessalonikabrævið

og at seta æru tykkara í at liva stillir og ansa hvør eftir sínum egna og arbeiða við hondum tykkara, soleiðis sum vit søgdu við tykkum,

3