at menna kristið lyndi
144 versir um "at menna kristið lyndi"
Versir
Síða 1 av 3Sálmarnir 119:105 Sálmarnir
Orð Títt er fóti mínum lykt og ljós á leið míni.
Rómverjabrævið 5:4 Rómverjabrævið
tolið roynt sinni, hitt roynda sinnið vón –
Rutt 1:1 Rutt
Á teimum døgum ið dómararnir stjórnaðu, kom einaferð hungursneyð í landinum. Tá fór maður úr Betlehem í Juda til Móabsland at búgva har sum fremmandur við konu síni og báðum sonum sínum.
Rutt 1:2 Rutt
Maðurin æt Elimelek, kona hansara No’omi, og synir hansara Malon og Kiljon; teir vóru Efratitar, úr Betlehem í Juda. Tey komu nú til Móabsland og vórðu verandi har.
Rutt 1:3 Rutt
So doyði Elimelek, maður No’omi, og hon sat eftir við báðum sonum sínum.
Rutt 1:4 Rutt
Teir tóku sær móabitiskar konur; onnur æt Orpa, og onnur Rutt. Men táið tey høvdu búð har eini tíggju ár,
Rutt 1:5 Rutt
doyðu teir báðir við, Malon og Kiljon, so at kvinnan sat einsamøll eftir báðar synir sínar og mann sín.
Rutt 1:6 Rutt
Tá fór hon avstað við sonarkonum sínum, til at fara heimaftur úr Móabslandi; tí hon hevði frætt í Móabslandi, at HARRIN hevði vitjað fólk Sítt og givið teimum breyð.
Rutt 1:7 Rutt
Hon fór nú við báðum sonarkonum sínum avstað, haðani sum hon hevði havt tilhald. Men á leiðini heimaftur til Judaland
Rutt 1:8 Rutt
segði No’omi við báðar sonarkonur sínar: „Vendið nú við og farið heimaftur, hvør til hús móður sínar! HARRIN veri tykkum góður, eins og tit hava verið góðar, bæði við teir, ið farnir eru, og við meg!
Rutt 1:9 Rutt
HARRIN gevi tykkum, at tit finna eitt heim, hvør í húsi mans síns!“ So kysti hon tær. Men tær skóru í grát
Rutt 1:10 Rutt
og søgdu við hana: „Nei, vit koma við tær heimaftur til fólk títt!“
Rutt 1:11 Rutt
Tá segði No’omi: „Vendið við, døtur mínar! Hví vilja tit koma við mær? Beri eg enn synir í fanginum, sum kunnu verða menn tykkara!
Rutt 1:12 Rutt
Vendið við, døtur mínar, farið nú heimaftur! Eg eri ov gomul at verða kona nakran mann! Og um eg so helt, at eg hevði vón enn, ja, um eg so hesa nátt gav manni meg, og um so var, at eg fekk synir,
Rutt 1:13 Rutt
skuldu tit fyri tað bíðað, inntil teir komu til! Skuldu tit fyri tað stongt tykkum inni og livað ógiftar! Nei, døtur mínar! Mær tykir so hjartaliga synd í tykkum – tí meg hevur hond HARRANS rámt, og tað hart!“
Rutt 1:14 Rutt
Tær skóru nú aftur í grát. Og Orpa kysti vermóður sína, men Rutt vildi ikki skiljast frá henni.
Rutt 1:15 Rutt
Tá segði hon: „Tú sært, at hin sonarkona mín er farin heimaftur til fólk sítt og gud sín – far tú nú eisini heimaftur og fylg við hini sonarkonu míni!“
Rutt 1:16 Rutt
Men Rutt svaraði: „Royn ikki at yvirtala meg at fara frá tær og fara heimaftur! Nei, hagar sum tú fert, hagar fari eg, og har sum tú búsetist, har búsetist eg; fólk títt skal vera fólk mítt, og Gud tín skal vera Gud mín;
Rutt 1:17 Rutt
har sum tú doyrt, vil eg doyggja, og har vil eg verða jarðað. HARRIN lati mær gangast illa, bæði nú og hereftir, um nakað annað enn deyðin skilir meg frá tær!“
Rutt 1:18 Rutt
Táið No’omi nú sá, at hon vikaðist ikki frá at koma við henni, gavst hon at tosa við hana um tað.
Rutt 1:19 Rutt
Tær hildu so fram báðar, inntil tær komu til Betlehem. Men táið tær komu til Betlehem, kom røringur í allan staðin, og kvinnurnar søgdu: „Er hetta No’omi?“
Rutt 1:20 Rutt
Men hon segði við tær: „Kallið meg ikki No’omi*! Kallið meg Mara,** tí hin Alvaldi hevur latið nógva sorg koma yvir meg!
Rutt 1:21 Rutt
Rík fór eg hiðani, og fátæka hevur HARRIN latið meg koma aftur. Hví kalla tit meg No’omi, táið HARRIN hevur vitnað móti mær, og hin Alvaldi hevur latið mær gangast so illa?“
Rutt 1:22 Rutt
– So kom No’omi tá aftur úr Móabslandi við sonarkonu síni, Móabitkvinnuni Rutt – tær komu til Betlehem fyrst í byggskurðinum.
Ápostlasøgan 4:13 Ápostlasøgan
Táið teir sóu, hvussu hugreystir Pætur og Jóhannes vóru, og dugdu at síggja, at teir vóru ólærdir og leikir menn, undraðust teir. Teir kendu teir aftur, at teir høvdu verið við Jesusi.
Rómverjabrævið 6:23 Rómverjabrævið
Tí lønin, ið syndin gevur, er deyði, men náðigáva Guds er ævigt lív í Kristi Jesusi, Harra okkara.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:1 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hvør tann, ið trýr, at Jesus er Kristus, er føddur av Gudi, og hvør tann, ið elskar Faðirin, elskar eisini tann, sum føddur er av Honum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:2 Fyrra Jóhannesarbrævið
Av hesum vita vit, at vit elska børn Guds – av tí, at vit elska Gud og halda boð Hansara.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:3 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tað er kærleikin til Gud, at vit halda boð Hansara; og boð Hansara eru ikki tung.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:4 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tí alt tað, sum føtt er av Gudi, sigrar heimin, og hetta er sigurin, ið sigrað hevur heimin: Trúgv okkara.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:5 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hvør er tann, ið sigrar heimin, uttan tann, ið trýr, at Jesus er Sonur Guds!
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:6 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hann er tann, ið kom við vatni og blóði, Jesus Kristus – ikki bert við vatninum, men við vatninum og blóðinum; og Andin er tann, ið vitnar, tí Andin er sannleikin.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:7 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tey eru trý, sum vitna:
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:8 Fyrra Jóhannesarbrævið
Andin, vatnið og blóðið; og hesi trý eru sameind til eitt.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:9 Fyrra Jóhannesarbrævið
Taka vit við vitnisburði menniskja, so er vitnisburður Guds størri. Hetta er jú vitnisburður Guds, at Hann hevur vitnað um Son Sín.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:10 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið trýr á Son Guds, hevur vitnisburðin í sær sjálvum; tann, ið ikki trýr Gudi, hevur gjørt Hann til lygnara, tí hann hevur ikki trúð á vitnisburðin, ið Gud hevur vitnað um Son Sín.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:11 Fyrra Jóhannesarbrævið
Og hetta er vitnisburðurin, at Gud hevur givið okkum ævigt lív, og hetta lív er í Syni Hansara.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:12 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið hevur Sonin, hevur lívið; tann, ið ikki hevur Son Guds, hevur ikki lívið.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:13 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hetta havi eg skrivað til tykkara, fyri at tit skulu vita, at tit hava ævigt lív, tit, ið trúgva á navn Guds Sonar.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:14 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hetta er hitt hugreysta álit, vit hava á Honum, at biðja vit um okkurt eftir vilja Hansara, so hoyrir Hann okkum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:15 Fyrra Jóhannesarbrævið
Og vita vit, at Hann hoyrir okkum, hvat vit so biðja um, tá vita vit, at vit hava tað, sum vit hava biðið Hann um.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:16 Fyrra Jóhannesarbrævið
Sær onkur bróður sín gera synd, ið ikki er til deyða, so skal hann biðja; og Hann skal geva honum lív – teimum, ið ikki synda til deyða. Synd er, sum er til deyða; tað er ikki viðvíkjandi henni, eg sigi, at hann skal biðja.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:17 Fyrra Jóhannesarbrævið
Øll órættvísi er synd, men synd er, sum ikki er til deyða.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:18 Fyrra Jóhannesarbrævið
Vit vita, at hvør tann, ið føddur er av Gudi, syndar ikki; nei, tann, ið føddur er av Gudi, varðar seg sjálvan, og hin illi nemur hann ikki.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:19 Fyrra Jóhannesarbrævið
Vit vita, at vit eru av Gudi, og at allur heimurin liggur í hinum illa.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:20 Fyrra Jóhannesarbrævið
Og vit vita, at Sonur Guds er komin, og Hann hevur givið okkum vit til at kenna hin sanna – og vit eru í hinum sanna, í Syni Hansara, Jesusi Kristi; hesin er hin sanni Gud og ævigt lív.
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:21 Fyrra Jóhannesarbrævið
Børn míni! Varðið tykkum fyri avgudunum!
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:1 Fyrra Jóhannesarbrævið
Børn míni! Hetta skrivi eg tykkum, fyri at tit skulu ikki synda. Men um onkur syndar, hava vit talsmann hjá Faðirinum, Jesus Kristus, hin rættvísa;
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:2 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hann er bót fyri syndir okkara – og ikki bert fyri okkara, men eisini fyri syndir als heimsins.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:3 Fyrra Jóhannesarbrævið
Av tí vita vit, at vit kenna Hann – av, at vit halda boð Hansara.