at læra av feilum

Orðtøkini 24:16 Orðtøkini

Tí sjey ferðir fellur hin rættvísi – og kemur aftur á føtur; men gudleys verða rend umkoll, táið vanlukkan kemur.

10

Esaias 41:10 Esaias

– Óttast ikki! Eg eri við tær! Ver ikki mótfallin! Eg eri Gud tín! Eg styrki teg og hjálpi tær og haldi tær uppi við høgru hond rættvísi Mínar!

6

Orðtøkini 11:2 Orðtøkini

Kemur hugmóð, kemur skomm við, men hini eyðmjúku, tey hava vísdóm.

5

Fyrra Korintbrævið 10:11 Fyrra Korintbrævið

Hetta hendi teir sum fyridømi, men tað er skrivað okkum til ávaring, sum hinar síðstu tíðir eru komnar til.

5

Filippibrævið 3:13 Filippibrævið

Brøður! Eg haldi ikki um meg sjálvan, at eg havi vunnið tað;

5

Fyrra Jóhannesarbrævið 1:9 Fyrra Jóhannesarbrævið

Játta vit syndir okkara, er Hann trúfastur og rættvísur, so Hann fyrigevur okkum syndirnar og reinsar okkum frá allari órættvísi.

4

Sálmarnir 145:14 Sálmarnir

HARRIN styðjar øll tey, ið falla, Hann reisir upp øll niðurboygd.

3

Rómverjabrævið 8:28 Rómverjabrævið

Vit vita, at alt samvirkar teimum til góða, sum elska Gud, teimum, ið eftir ráði Hansara eru kallað.

3

Jákupsbrævið 1:2 Jákupsbrævið

Brøður mínir! Roknið tað fyri bera gleði, táið tit koma í alskyns freistingar!

3

Jákupsbrævið 1:3 Jákupsbrævið

Tit vita jú, at táið trúgv tykkara verður roynd, virkar tað tol.

3

Jákupsbrævið 1:4 Jákupsbrævið

Og latið tolið leiða til fullkomið verk, so tit kunnu vera fullkomnir og heilir, og einki vantar á hjá tykkum!

3

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:18 Fyrra Jóhannesarbrævið

Ótti er ikki í kærleikanum; nei, hin fullkomni kærleiki rekur óttan út. Tí ótti hevur straffina í sær, og tann, sum óttast, er ikki fullkomin í kærleikanum.

3

Sálmarnir 55:22 Sálmarnir

Hálari enn smør eru orðini av munni hansara, men hugur til stríð fyllir hjarta hansara; orð hansara eru mjúkari enn olja, og tó eru tey drigin svørð.

2

Orðtøkini 1:1 Orðtøkini

Orðtøk Sálomos, sonar Dávids, kongs Ísraels.

2

Orðtøkini 1:2 Orðtøkini

Av teimum kann ein læra vísdóm og tykt og skilja vitiga talu;

2

Orðtøkini 1:3 Orðtøkini

av teimum kann ein fáa revsing, ið ger hann klókan, og læra rættvísi, rætt og rættsinni;

2

Orðtøkini 1:4 Orðtøkini

tey geva hinum óroyndu klókskap, hinum ungu kunnskap og skil.

2

Orðtøkini 1:5 Orðtøkini

Við at lurta eftir teimum eykar hin vísi um lærdóm sín, og hin vitigi lærir at liva rætt.

2

Orðtøkini 1:6 Orðtøkini

Av teimum kann ein læra at skilja orðtøk og líkingamál, orð vísmanna og gátur teirra.

2

Orðtøkini 1:7 Orðtøkini

At óttast HARRAN er upphav kunnskapar; dárar vanvirða vísdóm og tykt.

2

Orðtøkini 1:8 Orðtøkini

Lurta eftir, sonur mín, táið faðir tín áminnir teg, og vraka ikki tað, ið móðir tín lærir teg!

2

Orðtøkini 1:9 Orðtøkini

Tí tað er yndisligur kransur um høvd títt og ketur um háls tín.

2

Orðtøkini 1:10 Orðtøkini

Sonur mín! Táið syndarar lokka teg, sig tá nei!

2

Orðtøkini 1:11 Orðtøkini

Táið teir siga: „Kom við okkum! Vit skulu lúra eftir blóði, uttan grund seta fellur fyri hini sakleysu;

2

Orðtøkini 1:12 Orðtøkini

sum deyðaríkið skulu vit gloypa teimum livandi, við húð og hári, sum tað gloypir teimum, ið fara niður í grøvina;

2

Orðtøkini 1:13 Orðtøkini

vit skulu vinna okkum góðs og gull, fylla hús okkara við ráni;

2

Orðtøkini 1:14 Orðtøkini

tú skalt sleppa at kasta lut um tað saman við okkum, vit skulu allir hava ein pung“

2

Orðtøkini 1:15 Orðtøkini

– sonur mín, far tá ikki við teimum, halt fóti tínum frá leið teirra!

2

Orðtøkini 1:16 Orðtøkini

Tí føtur teirra eru skjótir til hitt illa, teir eru kvikir at úthella blóð;

2

Orðtøkini 1:17 Orðtøkini

til onga nyttu verður netið breitt út, so allir fuglarnir síggja;

2

Orðtøkini 1:18 Orðtøkini

teir lúra eftir sínum egna blóði, teir seta fellur fyri seg sjálvar.

2

Orðtøkini 1:19 Orðtøkini

– Soleiðis gongst einum og hvørjum, ið er tráur eftir órøttum vinningi – hann tekur lívið av sínum egnu harrum!

2

Orðtøkini 1:20 Orðtøkini

Vísdómurin rópar á gøtuni, hann letur rødd sína ljóða á torgunum;

2

Orðtøkini 1:21 Orðtøkini

á gøtumótum kallar hann, mitt í ganginum; við býportrini og runt um í býnum talar hann og sigur:

2

Orðtøkini 1:22 Orðtøkini

„Hvussu leingi ætla tit fávitskutu at elska fávitsku, og hvussu leingi ætla spottararnir at hava gleði sína í spotti, og dárarnir at hata kunnskap?

2

Orðtøkini 1:23 Orðtøkini

Vendið við og aktið eftir revsing míni! So skal eg lata anda mín streyma út yvir tykkum, eg skal kunngera tykkum orð míni.

2

Orðtøkini 1:24 Orðtøkini

– Við tað at tit vildu ikki hoyra, táið eg rópti, við tað at eingin gav tí gætur, táið eg rætti út hond mína,

2

Orðtøkini 1:25 Orðtøkini

við tað at tit vanvirdu øll ráð míni og vildu ikki vita av revsing míni,

2

Orðtøkini 1:26 Orðtøkini

so skal eisini eg læa, táið vanlukkan rámar tykkum, eg skal spotta, táið tað kemur, sum tit óttast fyri,

2

Orðtøkini 1:27 Orðtøkini

táið tað, ið tit óttast fyri, kemur sum ódnarveður, og vanlukkan nærkast tykkum sum stormur, táið trongd og neyð koma á tykkum.

2

Orðtøkini 1:28 Orðtøkini

Tá skulu tey kalla á meg, men eg svari ikki; tey leita eftir mær, men finna meg ikki.

2

Orðtøkini 1:29 Orðtøkini

Aftur fyri at tey hataðu kunnskap og vrakaðu at óttast HARRAN,

2

Orðtøkini 1:30 Orðtøkini

vildu ikki vita av ráði mínum, men vanvirdu alla revsing mína,

2

Orðtøkini 1:31 Orðtøkini

so skulu tey eta ávøkstin av atburði sínum og verða mettað av sínum egnu ráðum.

2

Orðtøkini 1:32 Orðtøkini

Tí at hini fávitskutu venda sær burt – tað drepur tey, og sorgloysi dáranna verður undirgangur teirra.

2

Orðtøkini 1:33 Orðtøkini

Men tann, ið lurtar eftir mær, býr tryggur og livir í friði uttan ótta fyri vanlukku.“

2

Jákupsbrævið 3:2 Jákupsbrævið

Vit snáva jú allir í mongum. Tann, sum ikki snávar í talu, er fullkomin maður, førur fyri eisini at halda øllum likaminum í teymum.

2