at læna øðrum pening
164 versir um "at læna øðrum pening"
Versir
Síða 1 av 4Fimta Mósebók 23:19 Fimta Mósebók
Tú mást ikki taka rentu frá bróður tínum, hvørki av peningi, matvørum ella nøkrum øðrum, ið renta verður tikin av.
Fimta Mósebók 23:20 Fimta Mósebók
Frá útlendinginum kanst tú taka rentu, men ikki frá bróður tínum – so satt sum HARRIN Gud tín skal signa teg í øllum, ið tú fert undir at gera í landinum, sum tú kemur inn í og skalt taka í ogn.
Matteus 6:1 Matteus
„Varðið tykkum, at tit útinna ikki rættvísi tykkara fyri menniskjum – fyri at verða sædd av teimum! Tí so hava tit onga løn hjá Faðir tykkara, sum í Himli er.
Matteus 6:2 Matteus
Táið tú gevur olmussu, mást tú tí ikki lata blása í lúður fyri tær, sum hyklararnir gera í sýnagogunum og á gøtunum – fyri at teir kunnu njóta lov av menniskjum. Sanniliga, sigi Eg tykkum: Teir hava longu fingið løn sína.
Matteus 6:3 Matteus
Nei, táið tú gevur olmussu, lat tá ikki vinstru hond tína vita, hvat hin høgra ger –
Matteus 6:4 Matteus
fyri at olmussa tín kann vera í loyndum! Tá skal Faðir tín, sum sær í loyndum, løna tær.
Orðtøkini 19:17 Orðtøkini
Tann, ið ger miskunn móti hinum fátæka, lænir HARRANUM, og HARRIN skal løna honum tað góða, ið hann ger.
Lukas 6:38 Lukas
Gevið, so skal tykkum verða givið – gott, stappað, rist, rokað mál skal verða givið tykkum í fangið! Tí við málinum, ið tit mála við, skal tykkum verða mált aftur.“
Onnur Mósebók 22:25 Onnur Mósebók
Táið tú lænir einum av fólki Mínum pening, fátæka næsta tínum, so skalt tú ikki bera teg at við hann sum okrari; tú mást ikki taka rentu frá honum.
Sálmarnir 15:5 Sálmarnir
ikki lænir pening sín út fyri okur og ikki tekur mutur móti hinum sakleysa. – Tann, ið hetta ger, skal ikki vikast í allar ævir!
Sálmarnir 112:1 Sálmarnir
Halleluja! Sælur er tann, ið óttast HARRAN og hevur stóru gleði sína í boðum Hansara.
Sálmarnir 112:2 Sálmarnir
Avkom hansara verður mektigt á jørðini; ætt hinna sannhjartaðu verður signað.
Sálmarnir 112:3 Sálmarnir
Góðs og ríkidømi eru í húsi hansara, og rættvísi hansara stendur føst í allar ævir.
Sálmarnir 112:4 Sálmarnir
Hinum sannhjartaða rennur upp ljós í myrkrinum, honum, sum náðigur, miskunnsamur og rættvísur er.
Sálmarnir 112:5 Sálmarnir
Sælur er tann, ið vísir miskunn og lænir; hann heldur søk síni uppi í rættinum;
Sálmarnir 112:6 Sálmarnir
hann vikast ikki í allar ævir, hin rættvísi skal vera í ævigum minni;
Sálmarnir 112:7 Sálmarnir
hann óttast ikki fyri ringum tíðindum, hjarta hansara er støðugt, tað lítur á HARRAN;
Sálmarnir 112:8 Sálmarnir
fast er hjarta hansara og óttaleyst, inntil hann við gleði skoðar fíggindar sínar.
Sálmarnir 112:9 Sálmarnir
Hann stroyddi út, hann gav fátækum; rættvísi hansara stendur føst í allar ævir, horn hansara verður lyft upp við heiðuri.
Sálmarnir 112:10 Sálmarnir
Hin gudleysi sær tað og harmast; hann gríslar tenn og tærist burtur; tað, ið gudleys tráa eftir, kemur upp í einki.
Orðtøkini 22:7 Orðtøkini
Hin ríki valdar yvir fátækum, og tann, ið lænir, verður trælur hansara, sum hann lænir frá.
Matteus 5:42 Matteus
Gev tí, sum biður teg, og vend tær ikki frá tí, sum vil læna frá tær!
Fimta Mósebók 15:7 Fimta Mósebók
Táið ein fátækur er hjá tær, ein av brøðrum tínum í onkrum av býunum í landinum, sum HARRIN Gud tín gevur tær, mást tú ikki vera harðhjartaður og lata hondina aftur fyri hinum fátæka bróður tínum;
Matteus 25:27 Matteus
Tí skuldi tú sett pening mín inn hjá peningavekslarunum, so eg fekk mítt aftur við rentu, táið eg kom heim.
Ápostlasøgan 4:34 Ápostlasøgan
Tí ikki var eitt teirra, sum leið neyð; øll, ið áttu jørð og hús, seldu tað og komu við virði tess, sum tey høvdu selt,
Triðja Mósebók 25:35 Triðja Mósebók
Táið bróðir tín kemur í armóð og er ikki mentur at bjarga sær longur, skalt tú styðja hann; sum fremmandur og innfluttur skal hann liva hjá tær.
Triðja Mósebók 25:36 Triðja Mósebók
Tú mást ikki taka rentu ella yvirmál frá honum; nei, tú skalt óttast Gud tín og lata bróður tín liva hjá tær.
Triðja Mósebók 25:37 Triðja Mósebók
Tú mást ikki læna honum pening móti rentu ella lata hann fáa av mati tínum móti yvirmáli.
Orðtøkini 22:26 Orðtøkini
Ver ikki millum teirra, sum geva handtak, millum teirra, sum ganga í ábyrgd fyri skuld!
Orðtøkini 28:8 Orðtøkini
Tann, ið nørir um góðs sítt við rentu og yvirmáli, savnar tað til tann, ið ger miskunn móti fátækum.
Ápostlasøgan 2:45 Ápostlasøgan
ognir sínar og góðs sítt seldu tey og býttu tað millum øll, eftir sum hvør trongdi.
Jákupsbrævið 1:1 Jákupsbrævið
Jákup, tænari Guds og Harrans Jesu Krists, heilsar hinum tólv ættum í sundurspreiðingini.
Jákupsbrævið 1:2 Jákupsbrævið
Brøður mínir! Roknið tað fyri bera gleði, táið tit koma í alskyns freistingar!
Jákupsbrævið 1:3 Jákupsbrævið
Tit vita jú, at táið trúgv tykkara verður roynd, virkar tað tol.
Jákupsbrævið 1:4 Jákupsbrævið
Og latið tolið leiða til fullkomið verk, so tit kunnu vera fullkomnir og heilir, og einki vantar á hjá tykkum!
Jákupsbrævið 1:5 Jákupsbrævið
Men fattast onkrum av tykkum vísdóm, so biði hann til Gud um hetta, Hann, sum gevur øllum gjarna og brigslar ikki – so skal hann verða honum givin!
Jákupsbrævið 1:6 Jákupsbrævið
Men hann biði í trúgv, uttan at ivast! Tí tann, ið ivast, er líkur havsbylgju, ið verður rikin og kastað av vindinum.
Jákupsbrævið 1:7 Jákupsbrævið
Ikki má tað menniskja hugsa, at tað skal fáa nakað frá Harranum
Jákupsbrævið 1:8 Jákupsbrævið
– slíkt tvísint menniskja, vinglut á øllum leiðum sínum.
Jákupsbrævið 1:9 Jákupsbrævið
Bróðirin, ið lítið hevur at týða, rósi sær av, hvussu høgur hann er,
Jákupsbrævið 1:10 Jákupsbrævið
og hin ríki av, hvussu lítið hann hevur at týða! Tí hann skal verða til einkis sum blóma á grasi.
Jákupsbrævið 1:11 Jákupsbrævið
Sólin kemur upp við hita sínum og svíður grasið av, og blóma tess fellur av, og fagurleiki útsjóndar hennara verður til einkis. – Soleiðis skal eisini hin ríki følna á leiðum sínum.
Jákupsbrævið 1:12 Jákupsbrævið
Sælur er tann maður, sum heldur út í freisting! Táið liðugt er at royna hann, skal hann fáa krúnu lívsins, sum Gud hevur lovað teimum, ið elska Hann.
Jákupsbrævið 1:13 Jákupsbrævið
Eingin sigi, táið hann verður freistaður: „Eg verði freistaður av Gudi“! Gud verður ikki freistaður av hinum illa, og Hann freistar heldur ongan.
Jákupsbrævið 1:14 Jákupsbrævið
Nei, ein og hvør verður freistaður, táið hann verður drigin og lokkaður av síni egnu girnd.
Jákupsbrævið 1:15 Jákupsbrævið
Síðani, táið girndin er farin at ganga við fostri, føðir hon synd, og táið syndin er fullvaksin, føðir hon deyða.
Jákupsbrævið 1:16 Jákupsbrævið
Villist ikki, elskaðu brøður mínir!
Jákupsbrævið 1:17 Jákupsbrævið
Øll góð gáva og øll fullkomin gáva er omanífrá og kemur niður frá Faðir ljósanna, sum ikki er broyting ella skiftandi skuggi hjá.
Jákupsbrævið 1:18 Jákupsbrævið
Eftir vilja Sínum føddi Hann okkum við sannleiksorði, so vit skuldu vera frumgróður skapninga Hansara.
Jákupsbrævið 1:19 Jákupsbrævið
Tit vita tað, elskaðu brøður mínir! Men hvørt menniskja veri skjótt at hoyra, seint at tala, seint til vreiði!