at liva í smyrjingu Guds

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:27 Fyrra Jóhannesarbrævið

Men tit – salvingin, ið tit fingu frá Honum, verður verandi í tykkum; og tykkum nýtist ikki, at nakar lærir tykkum; tí sum salving Hansara lærir tykkum alt, so er tað – satt og ikki lygn. Og verðið verandi í Honum, so sum hon hevur lært tykkum!

11

Seinna Korintbrævið 1:21 Seinna Korintbrævið

Men tann, sum bindur bæði okkum og tykkum fast til Kristus, og sum salvaði okkum, er Gud,

6

Seinna Korintbrævið 1:22 Seinna Korintbrævið

Hann, sum eisini hevur innsiglað okkum og givið Andan til pant í hjørtu okkara.

6

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:20 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tit hava salving frá hinum Heilaga og vita alt.

6

Esaias 61:1 Esaias

Andi Harrans HARRANS er yvir Mær, av tí at HARRIN hevur salvað Meg at bera eyðmjúkum gleðiboð; Hann hevur sent Meg við grøðing til teirra, ið hava sundurbrotið hjarta, at boða fangum frælsi og bundnum, at tey skulu sleppa leys,

5

Lukas 4:18 Lukas

„Andi Harrans er yvir Mær, tí Hann hevur salvað Meg at kunngera fátækum evangeliið; Hann hevur sent Meg at grøða hini hjartabrotnu, at bera fangum boð um, at teir skulu sleppa leysir, og blindum, at tey skulu fáa sjón, at gera kúgað frí,

5

Ápostlasøgan 10:38 Ápostlasøgan

– um Jesus úr Nazaret, hvussu Gud salvaði Hann við Heilaga Andanum og kraft, Hann, sum gekk um og gjørdi væl og grøddi øll, ið Djevulin hevði fingið vald á – tí Gud var við Honum.

5

Fyrra Sámuelsbók 16:13 Fyrra Sámuelsbók

Sámuel tók tá oljuhornið og salvaði hann, meðan brøður hansara stóðu rundanum. Og frá tí degi kom Andi HARRANS yvir Dávid. Síðani fór Sámuel avstað og fór til Rama.

4

Rómverjabrævið 11:29 Rómverjabrævið

Tí náðigávur Sínar og kall Sítt angrar Gud ikki.

3

Efesusbrævið 4:11 Efesusbrævið

Og Hann gav okkum – nakrar til ápostlar, nakrar til profetar, nakrar til evangelistar, nakrar til hirðar og lærarar,

3

Efesusbrævið 4:12 Efesusbrævið

fyri at hini heilagu skuldu verða gjørd fullkomin til tænastuverk, likami Kristusar til uppbygging,

3

Efesusbrævið 4:13 Efesusbrævið

inntil vit øll vinna fram til at vera eitt í trúnni á Son Guds og kunnskapinum um Hann, til at vera fullvaksnir menn, til vakstarmark fyllingar Krists.

3

Sálmarnir 23:5 Sálmarnir

Tú borðreiðir fyri mær, beint fyri eygum fígginda mína; Tú salvar høvd mítt við olju; tað rennur út av steypi mínum.

2

Jóhannes 14:12 Jóhannes

Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Tann, ið trýr á Meg, skal eisini gera tey verk, ið Eg geri – og hann skal gera størri enn hesi. Tí Eg fari til Faðirin;

2

Fyrra Korintbrævið 12:4 Fyrra Korintbrævið

Náðigávurnar eru ymiskar, men Andin er hin sami.

2

Fyrra Korintbrævið 12:5 Fyrra Korintbrævið

Tænasturnar eru ymiskar, men Harrin er hin sami.

2

Fyrra Korintbrævið 12:6 Fyrra Korintbrævið

Kraftargerðirnar eru ymiskar, men Gud er hin sami, sum virkar alt í øllum.

2

Fyrra Korintbrævið 12:7 Fyrra Korintbrævið

Men einum og hvørjum verður opinbering Andans givin til tað, sum gagnligt er.

2

Fyrra Korintbrævið 12:8 Fyrra Korintbrævið

Soleiðis verður einum givin vísdómstala við Andanum, øðrum kunnskapartala – eftir sama Anda –

2

Fyrra Korintbrævið 12:9 Fyrra Korintbrævið

øðrum trúgv – í sama Anda – øðrum gávur at grøða – í sama Anda –

2

Fyrra Korintbrævið 12:10 Fyrra Korintbrævið

øðrum at gera kraftargerðir, øðrum profetagáva, øðrum at døma um andar, øðrum ymisk sløg av tungutalu, øðrum at útleggja tungutalu.

2

Fyrra Korintbrævið 12:11 Fyrra Korintbrævið

Alt hetta virkar hin eini og sami Andi, sum eftir vilja Sínum býtir einum og hvørjum fyri seg.

2

Efesusbrævið 4:1 Efesusbrævið

Eg áminni tykkum tí, eg, fangin í Harranum, at liva kallinum verdiga, sum tit vórðu kallað við,

2

Efesusbrævið 4:2 Efesusbrævið

við øllum eyðmjúkleika og spakføri, við langmóði, so tit í kærleika umbera hvørt annað

2

Efesusbrævið 4:3 Efesusbrævið

og leggja tykkum eina við at verða verandi í einleika Andans í bandi friðarins:

2

Efesusbrævið 4:4 Efesusbrævið

Eitt likam og ein Andi, eins og tit eru kallað til eina vón í kalli tykkara,

2

Efesusbrævið 4:5 Efesusbrævið

ein Harri, ein trúgv, ein dópur,

2

Efesusbrævið 4:6 Efesusbrævið

ein Gud, Faðir alra, sum er yvir øllum, við øllum og í øllum.

2

Efesusbrævið 4:7 Efesusbrævið

Men hvørjum einstøkum av okkum varð náðin givin eftir máli gávu Kristusar.

2

Efesusbrævið 4:8 Efesusbrævið

Tí sigur skriftin: „Hann fór upp á hæddina, førdi fangar burtur og gav menniskjunum gávur.“

2

Efesusbrævið 4:9 Efesusbrævið

Hetta orð: „Hann fór upp“ – hvat er tað annað, enn at Hann fyrst fór niður til hinar lægru partar jarðarinnar!

2

Efesusbrævið 4:10 Efesusbrævið

Hann, sum niður fór, er eisini tann, sum upp fór – yvir allar himlar, fyri at Hann skuldi fylla alt.

2

Efesusbrævið 4:14 Efesusbrævið

So skulu vit tá ikki longur vera børn og lata okkum kasta og reka higar og hagar av hvørjum lærdómsvindi, tøld av snildum menniskjum við svikabrøgdum villunnar.

2

Efesusbrævið 4:15 Efesusbrævið

Nei, sannleikanum trúgv í kærleika skulu vit á allan hátt vaksa upp til Hansara, sum er høvdið, Kristus.

2

Efesusbrævið 4:16 Efesusbrævið

Tí út frá Honum verður alt likamið samanbundið og samanknýtt við hvørjum bandi, ið Hann gevur, og soleiðis veksur tað vøkst sín sum likam til uppbygging í kærleika, alt eftir teirri virkan, ið tilmáld er hvørjum parti fyri seg.

2

Efesusbrævið 4:17 Efesusbrævið

Hetta sigi eg tá og vitni í Harranum, at tit mugu ikki longur liva, sum heidningarnir liva í tómleika sinnis síns.

2

Efesusbrævið 4:18 Efesusbrævið

Tí teir eru blindaðir í hugsan síni og gjørdir lívi Guds fremmandir. Hetta stendst av vankunnleikanum, sum teir liva í, av tí at hjarta teirra er forherðað.

2

Efesusbrævið 4:19 Efesusbrævið

Teir hava jú kensluleysir givið seg upp til skammloysi, so teir í havisjúku dríva alla óreinsku.

2

Efesusbrævið 4:20 Efesusbrævið

Men tit hava ikki soleiðis lært um Kristus,

2

Efesusbrævið 4:21 Efesusbrævið

so satt sum tit hava hoyrt um Hann og eru upplærd í Honum, soleiðis sum sannleiki er í Jesusi –

2

Efesusbrævið 4:22 Efesusbrævið

at tit, viðvíkjandi atburði tykkara áður, skulu leggja av hitt gamla menniskja, sum verður spilt við dárandi lystum,

2

Efesusbrævið 4:23 Efesusbrævið

endurnýggjast í anda sinnis tykkara

2

Efesusbrævið 4:24 Efesusbrævið

og lata tykkum í hitt nýggja menniskja, sum er skapt eftir Gudi í rættvísi og heilagleika sannleikans.

2

Efesusbrævið 4:25 Efesusbrævið

Leggið tí lygnina av og talið sannleika, hvør við næsta sín, við tað at vit eru hvør annars limir!

2

Efesusbrævið 4:26 Efesusbrævið

Verða tit ill, so syndið ikki, latið ikki sólina seta yvir vreiði tykkara –

2

Efesusbrævið 4:27 Efesusbrævið

og gevið ikki Djevulinum rúm!

2

Efesusbrævið 4:28 Efesusbrævið

Tann, ið stolið hevur, stjali ikki longur, men arbeiði heldur og geri við hondum sínum tað, sum gott er, so hann kann hava nakað at geva tí, ið treingir!

2

Efesusbrævið 4:29 Efesusbrævið

Eingin ólíklig tala komi tykkum av munni, nei, slík, sum góð er til uppbygging, sum nú tørvar, so tey, sum hoyra, kunnu fáa náði við henni!

2

Efesusbrævið 4:30 Efesusbrævið

Gerið ikki Heilaga Anda Guds sorg, Honum, sum tit eru innsiglað við til endurloysingardagin!

2

Efesusbrævið 4:31 Efesusbrævið

Allur beiskleiki, alt illsinni, øll vreiði, allur gangur og øll háðan veri langt frá tykkum, somuleiðis allur óndskapur!

2