at kasta fyrsta stein

Jóhannes 8:50 Jóhannes

Men Eg søki ikki æru Mína; tann er, sum søkir hana – og dømir.

7

Jóhannes 8:51 Jóhannes

Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Heldur nakar orð Mítt, skal hann í allar ævir ikki síggja deyðan.“

7

Jóhannes 8:52 Jóhannes

Jødarnir søgdu við Hann: „Nú síggja vit, at Tú ert settur av illum anda! Ábraham doyði, og profetarnir doyðu – og Tú sigur: „Heldur nakar orð Mítt, skal hann í allar ævir ikki smakka deyðan!“

7

Jóhannes 8:53 Jóhannes

Ert Tú tá størri enn faðir okkara Ábraham, sum jú doyði! Og profetarnir doyðu – hvønn gert Tú Teg sjálvan til?“

7

Jóhannes 8:54 Jóhannes

Jesus svaraði: „Æri Eg Meg sjálvan, er æra Mín einki; tað er Faðir Mín, ið ærir Meg, Hann, sum tit siga, er Gud tykkara.

7

Jóhannes 8:55 Jóhannes

Og tit kenna Hann ikki, men Eg kenni Hann. Og sigi Eg, at Eg kenni Hann ikki, so verði Eg lygnari eins og tit. Men Eg kenni Hann og haldi orð Hansara.

7

Jóhannes 8:56 Jóhannes

Ábraham, faðir tykkara, gleddist til at síggja dag Mín, og hann sá hann og varð glaður.“

7

Jóhannes 8:57 Jóhannes

Tá søgdu Jødarnir við Hann: „Tú ert ikki 50 ár enn, og Tú hevur sæð Ábraham!“

7

Jóhannes 8:58 Jóhannes

Jesus segði við teir: „Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Áðrenn Ábraham varð til, eri Eg!“

7

Jóhannes 8:59 Jóhannes

Tá tóku teir upp steinar at kasta á Hann. Men Jesus fjaldi Seg og fór út úr templinum.

7

Fyrra Pætursbrævið 2:15 Fyrra Pætursbrævið

Tí vilji Guds er, at tit soleiðis, við at gera hitt góða, skulu fáa fávitsku dáranna at tagna –

6

Matteus 7:15 Matteus

Varðið tykkum fyri lygiprofetunum, sum koma til tykkara í seyðaklæðum, men eru glúpskir úlvar innan!

4

Rómverjabrævið 14:4 Rómverjabrævið

Hvør ert tú, ið dømir tænara annars mans! Fyri sínum egna Harra stendur ella fellur hann – men hann skal verða standandi, tí Harrin er mentur at lata hann standa!

4

Jóhannes 13:34 Jóhannes

Nýtt boð gevi Eg tykkum: At tit skulu elska hvør annan; sum Eg havi elskað tykkum, skulu eisini tit elska hvør annan.

2

Ápostlasøgan 10:34 Ápostlasøgan

Tá læt Pætur upp munnin og segði: „Nú síggi eg av sonnum, at Gud ger ikki mannamun,

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 1:8 Fyrra Jóhannesarbrævið

Siga vit, at vit hava ikki synd, so dára vit okkum sjálv, og sannleikin er ikki í okkum.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 1:9 Fyrra Jóhannesarbrævið

Játta vit syndir okkara, er Hann trúfastur og rættvísur, so Hann fyrigevur okkum syndirnar og reinsar okkum frá allari órættvísi.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 1:10 Fyrra Jóhannesarbrævið

Siga vit, at vit hava ikki syndað, so gera vit Hann til lygnara, og orð Hansara er ikki í okkum.

2