at hótta

87 versir um "at hótta"

Versir

Síða 1 av 2
Matteus 5:38 Matteus

Tit hava hoyrt, at sagt er: „Eyga fyri eyga, og tonn fyri tonn!“

5
Matteus 5:39 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at tit skulu ikki seta tykkum ímóti hinum illa; nei, slær onkur teg undir høgra vanga, so vend honum hin við!

5
Rómverjabrævið 12:19 Rómverjabrævið

Hevnið tykkum ikki sjálv, tit elskaðu, nei, gevið vreiðini rúm! Tí skrivað er: „Mær hoyrir hevndin til, Eg skal løna aftur! sigur Harrin.“

5
Matteus 26:52 Matteus

Tá segði Jesus við hann: „Stikk svørð títt aftur, hagar sum tað eigur at vera! Tí allir teir, ið taka til svørð, skulu falla fyri svørði.

3
Matteus 26:53 Matteus

Ella heldur tú, Eg kundi ikki biðið Faðir Mín, og Hann nú hevði sent Mær meir enn tólv legiónir av einglum!

3
Matteus 26:54 Matteus

Hvussu skuldu tá skriftirnar gingið út, at so eigur at verða!“

3
Fyrra Timoteusarbrævið 5:8 Fyrra Timoteusarbrævið

Men hevur onkur ikki umsorgan fyri sínum egnu og fyrst og fremst fyri húsfólki sínum – hann hevur avnoktað trúnna og er verri enn ein vantrúgvandi.

3
Onnur Mósebók 21:24 Onnur Mósebók

– Eyga fyri eyga, tonn fyri tonn, hond fyri hond, fót fyri fót,

2
Onnur Mósebók 21:25 Onnur Mósebók

brent fyri brent, sár fyri sár, kúlu fyri kúlu!

2
Sálmarnir 46:1 Sálmarnir

Til songmeistaran. Eftir synir Kora. Eftir alamot. Songur.

2
Orðtøkini 25:26 Orðtøkini

Sum gruggut kelda og spiltur brunnur er rættvísur maður, ið gevur eftir fyri gudleysum manni.

2
Matteus 4:1 Matteus

Tá varð Jesus av Andanum leiddur niðan í oyðimørkina at verða freistaður av Djevulinum.

2
Matteus 4:2 Matteus

Táið Hann nú hevði fastað 40 dagar og 40 nætur, hungraði Hann til endan.

2
Matteus 4:3 Matteus

Tá kom freistarin til Hansara og segði: „Ert Tú Sonur Guds, so sig, at hesir steinar skulu verða breyð!“

2
Matteus 4:4 Matteus

Hann svaraði: „Skrivað er: „Menniskjað livir ikki bert av breyði, men av hvørjum orði, ið út gongur av munni Guds.““

2
Matteus 4:5 Matteus

Tá tók Djevulin Hann við sær til hin heilaga stað, setti Hann á takbrún tempulsins og segði við Hann:

2
Matteus 4:6 Matteus

„Ert Tú Sonur Guds, so leyp niður! Tí skrivað er: „Hann skal geva einglum Sínum boð um teg, og teir skulu bera teg á hondum, so tú ongan stein skalt sláa fótin í.““

2
Matteus 4:7 Matteus

Jesus segði við hann: „Uppaftur er skrivað: „Tú mást ikki freista Harran Gud tín.““

2
Matteus 4:8 Matteus

Aftur tók Djevulin Hann við sær – niðan á ógvuliga høgt fjall, vísti Honum øll ríki heimsins og dýrd teirra og segði við Hann:

2
Matteus 4:9 Matteus

„Alt hetta skal eg geva Tær, um Tú vilt falla niður og tilbiðja meg.“

2
Matteus 4:10 Matteus

Tá segði Jesus við hann: „Far burt, Satan! Tí skrivað er: „Harran Gud tín skalt tú tilbiðja, og Honum eina skalt tú tæna.““

2
Matteus 4:11 Matteus

Tá fór Djevulin frá Honum, og einglar komu til Hansara og tæntu Honum.

2
Matteus 4:12 Matteus

Táið Jesus frætti, at Jóhannes var settur fastur, fór Hann til Galilea.

2
Matteus 4:13 Matteus

Og Hann fór úr Nazaret og kom og búsettist í Kapernaum við vatnið, í landslutum Zebulons og Naftali

2
Matteus 4:14 Matteus

– fyri at tað skuldi ganga út, sum talað er við Esaiasi profeti, ið sigur:

2
Matteus 4:15 Matteus

„Zebulonsland og Naftaliland fram við vatninum, hinumegin Jordan, Galilea heidninganna –

2
Matteus 4:16 Matteus

fólkið, sum sat í myrkri, sá stórt ljós, og fyri teimum, sum sótu í landi og skugga deyðans, rann upp ljós.“

2
Matteus 4:17 Matteus

Frá teirri tíð fór Jesus at prædika og siga: „Vendið við, tí ríki Himmiríkis er komið nær!“

2
Matteus 4:18 Matteus

Sum Hann nú gekk við vatnið í Galilea, sá Hann tveir brøður, Símun, ið kallast Pætur, og Andrias, bróður hansara, seta garn í vatnið; tí teir vóru fiskimenn.

2
Matteus 4:19 Matteus

Hann segði tá við teir: „Fylgið Mær, so skal Eg gera tykkum til menniskjafiskimenn!“

2
Matteus 4:20 Matteus

Við tað sama fóru teir frá gørnunum og fylgdu Honum.

2
Matteus 4:21 Matteus

Táið Hann haðani fór longur, sá Hann tveir aðrar brøður, Jákup, son Zebedeus, og Jóhannes, bróður hansara, í bátinum við Zebedeusi, faðir teirra; teir bøttu gørn síni. Og Hann kallaði teir.

2
Matteus 4:22 Matteus

Tá fóru teir við tað sama frá bátinum og faðir sínum og fylgdu Honum.

2
Matteus 4:23 Matteus

Jesus ferðaðist nú um alt Galilea, lærdi í sýnagogum teirra, prædikaði evangelium ríkisins og grøddi hvørja sjúku og alskyns veikleika hjá fólkinum.

2
Matteus 4:24 Matteus

Hann varð gitin um alt Sýrland, og tey komu til Hansara við øllum sjúkum, sum vóru heimsøkt av ymiskum sjúkdómum og plágum, bæði teimum, ið vóru sett av illum andum, niðurfalssjúkum og lamnum; og Hann grøddi tey.

2
Matteus 4:25 Matteus

Og nógv fólk fylgdi Honum úr Galilea, Dekapolis, Jerusalem, Judea og landinum hinumegin Jordan.

2
Matteus 5:1 Matteus

Táið Hann nú sá fólkið, fór Hann niðan á fjallið, og táið Hann hevði sett Seg, komu lærisveinar Hansara til Hansara.

2
Matteus 5:2 Matteus

Hann læt tá upp munnin, lærdi teir og segði:

2
Matteus 5:3 Matteus

„Sæl eru hini fátæku í anda; tí ríki Himmiríkis er teirra.

2
Matteus 5:4 Matteus

Sæl eru tey, sum syrgja; tí tey skulu verða troystað.

2
Matteus 5:5 Matteus

Sæl eru hini spakføru; tí tey skulu arva jørðina.

2
Matteus 5:6 Matteus

Sæl eru tey, sum hungra og tysta eftir rættvísi; tí tey skulu verða mettað.

2
Matteus 5:7 Matteus

Sæl eru hini miskunnsomu; tí tey skulu finna miskunn.

2
Matteus 5:8 Matteus

Sæl eru hini hjartareinu; tí tey skulu síggja Gud.

2
Matteus 5:9 Matteus

Sæl eru tey, sum fáa frið í lag; tí tey skulu kallast børn Guds.

2
Matteus 5:10 Matteus

Sæl eru tey, sum eru atsøkt fyri rættvísi skuld; tí ríki Himmiríkis er teirra.

2
Matteus 5:11 Matteus

Sæl eru tit, táið tey spotta tykkum og søkja at tykkum og lúgva alt ilt um tykkum fyri Mína skuld.

2
Matteus 5:12 Matteus

Gleðist og fegnist! Tí løn tykkara er stór í Himli; soleiðis søktu tey at profetunum, ið vóru fyri tykkum.

2
Matteus 5:13 Matteus

Tit eru salt jarðarinnar; men missir saltið kraft sína, hvussu skal tað aftur verða salt! Tað dugir einki longur uttan at verða kastað út og traðkað niður av menniskjum.

2
Matteus 5:14 Matteus

Tit eru ljós heimsins; staður, ið stendur á fjalli, fjalist ikki.

2