at hava læranligan anda

Fyrra Pætursbrævið 5:5 Fyrra Pætursbrævið

Somuleiðis tit ungu! Verið hinum eldru undirgivin! Og latið tykkum øll í eyðmjúkleika hvørt móti øðrum! Tí Gud stendur hinum stoltu ímóti, men hinum eyðmjúku gevur Hann náði.

10

Orðtøkini 12:1 Orðtøkini

Hann, ið elskar tykt, elskar kunnskap; tann, ið hatar revsing, er býttur.

8

Orðtøkini 13:18 Orðtøkini

Armóð og skomm fær tann, sum ikki vil vita av tykt, men tann, ið aktar eftir revsing, verður ærdur.

7

Orðtøkini 9:9 Orðtøkini

Lær hin vísa, so verður hann enn vísari! Lær hin rættvísa, so gongur hann fram í lærdómi!

6

Fyrra Korintbrævið 2:13 Fyrra Korintbrævið

Tað tala vit eisini um, ikki við orðum, ið menniskjaligur vísdómur lærir, men við orðum, ið Andin lærir, táið vit týða hitt andaliga við andaligum orðum.

5

Fyrra Korintbrævið 2:14 Fyrra Korintbrævið

Men hitt náttúrliga menniskjað tekur ikki við tí, sum Anda Guds hoyrir til; tað er honum dárskapur, og hann kann ikki kenna tað, tí tað verður dømt andaliga.

5

Seinna Timoteusarbrævið 3:16 Seinna Timoteusarbrævið

Øll skriftin er innblást av Gudi og er nyttulig til lærdóm, til sannføring, til rættleiðing, til uppfostran í rættvísi,

4

Orðtøkini 4:5 Orðtøkini

Keyp vísdóm, keyp vit, gloym ikki og vík ikki frá orðum muns míns!

3

Seinna Timoteusarbrævið 2:2 Seinna Timoteusarbrævið

Tað, sum tú hevur hoyrt meg tala fyri mongum vitnum, fá trúføstum monnum tað í hendur, sum eru førir fyri aftur at læra onnur!

3

Sálmarnir 1:1 Sálmarnir

Sælur er maður, ið ikki gongur í ráði hinna gudleysu, ikki stendur á vegi syndara og ikki situr, har spottarar sita,

2

Sálmarnir 1:2 Sálmarnir

men hevur gleði sína í lóg HARRANS og grundar á lóg Hansara bæði dag og nátt!

2

Sálmarnir 1:3 Sálmarnir

Hann er sum træ, plantað við vatnsløkir, ið ber ávøkst sín á røttum tíma, og sum bløðini ikki følna á; øllum, ið hann ger, hevur hann eydnu við.

2

Sálmarnir 1:4 Sálmarnir

So er ikki við hinum gudleysu; nei, tey eru sum dumba, ið fýkur fyri vindinum.

2

Sálmarnir 1:5 Sálmarnir

Tí verða gudleys ikki standandi í dóminum, ei heldur syndarar í samkomu rættvísra.

2

Sálmarnir 1:6 Sálmarnir

Tí HARRIN kennir leið hinna rættvísu, men leið gudleysra endar í vegloysi.

2

Orðtøkini 19:20 Orðtøkini

Lurta eftir ráðum og tak við tykt, so tú kanst verða vísur til endan!

2

Orðtøkini 22:6 Orðtøkini

Lær hin unga leiðina, ið hann skal ganga! So víkur hann ikki av henni, heldur ikki, táið hann verður gamal.

2

Orðtøkini 29:1 Orðtøkini

Tann, sum mangan er revsaður, og kortini ger hálsin harðan, skal snøggliga verða brotin ógrøðandi sundur.

2

Ápostlasøgan 8:31 Ápostlasøgan

Hann svaraði: „Hvussu skal eg kunna tað, uttan onkur vegleiðir meg!“ Og hann bað Filip koma upp og seta seg hjá sær.

2

Ápostlasøgan 17:11 Ápostlasøgan

Hesir vóru meiri rætthugsandi enn hinir í Tessalonika; teir tóku ímóti orðinum við allari vælvild og rannsakaðu dagliga skriftirnar fyri at síggja, um hetta var so.

2

Rómverjabrævið 10:17 Rómverjabrævið

So kemur tá trúgvin av tí, sum prædikað verður; og tað, sum prædikað verður, kemur við orði Kristusar.

2

Hebrearabrævið 12:6 Hebrearabrævið

Tí tann, ið Harrin elskar, tyktar Hann, og Hann slær harðliga hvønn tann son, ið Hann tekur Sær av.“

2

Jákupsbrævið 1:1 Jákupsbrævið

Jákup, tænari Guds og Harrans Jesu Krists, heilsar hinum tólv ættum í sundurspreiðingini.

2

Jákupsbrævið 1:2 Jákupsbrævið

Brøður mínir! Roknið tað fyri bera gleði, táið tit koma í alskyns freistingar!

2

Jákupsbrævið 1:3 Jákupsbrævið

Tit vita jú, at táið trúgv tykkara verður roynd, virkar tað tol.

2

Jákupsbrævið 1:4 Jákupsbrævið

Og latið tolið leiða til fullkomið verk, so tit kunnu vera fullkomnir og heilir, og einki vantar á hjá tykkum!

2

Jákupsbrævið 1:5 Jákupsbrævið

Men fattast onkrum av tykkum vísdóm, so biði hann til Gud um hetta, Hann, sum gevur øllum gjarna og brigslar ikki – so skal hann verða honum givin!

2

Jákupsbrævið 1:6 Jákupsbrævið

Men hann biði í trúgv, uttan at ivast! Tí tann, ið ivast, er líkur havsbylgju, ið verður rikin og kastað av vindinum.

2

Jákupsbrævið 1:7 Jákupsbrævið

Ikki má tað menniskja hugsa, at tað skal fáa nakað frá Harranum

2

Jákupsbrævið 1:8 Jákupsbrævið

– slíkt tvísint menniskja, vinglut á øllum leiðum sínum.

2

Jákupsbrævið 1:9 Jákupsbrævið

Bróðirin, ið lítið hevur at týða, rósi sær av, hvussu høgur hann er,

2

Jákupsbrævið 1:10 Jákupsbrævið

og hin ríki av, hvussu lítið hann hevur at týða! Tí hann skal verða til einkis sum blóma á grasi.

2

Jákupsbrævið 1:11 Jákupsbrævið

Sólin kemur upp við hita sínum og svíður grasið av, og blóma tess fellur av, og fagurleiki útsjóndar hennara verður til einkis. – Soleiðis skal eisini hin ríki følna á leiðum sínum.

2

Jákupsbrævið 1:12 Jákupsbrævið

Sælur er tann maður, sum heldur út í freisting! Táið liðugt er at royna hann, skal hann fáa krúnu lívsins, sum Gud hevur lovað teimum, ið elska Hann.

2

Jákupsbrævið 1:13 Jákupsbrævið

Eingin sigi, táið hann verður freistaður: „Eg verði freistaður av Gudi“! Gud verður ikki freistaður av hinum illa, og Hann freistar heldur ongan.

2

Jákupsbrævið 1:14 Jákupsbrævið

Nei, ein og hvør verður freistaður, táið hann verður drigin og lokkaður av síni egnu girnd.

2

Jákupsbrævið 1:15 Jákupsbrævið

Síðani, táið girndin er farin at ganga við fostri, føðir hon synd, og táið syndin er fullvaksin, føðir hon deyða.

2

Jákupsbrævið 1:16 Jákupsbrævið

Villist ikki, elskaðu brøður mínir!

2

Jákupsbrævið 1:17 Jákupsbrævið

Øll góð gáva og øll fullkomin gáva er omanífrá og kemur niður frá Faðir ljósanna, sum ikki er broyting ella skiftandi skuggi hjá.

2

Jákupsbrævið 1:18 Jákupsbrævið

Eftir vilja Sínum føddi Hann okkum við sannleiksorði, so vit skuldu vera frumgróður skapninga Hansara.

2

Jákupsbrævið 1:19 Jákupsbrævið

Tit vita tað, elskaðu brøður mínir! Men hvørt menniskja veri skjótt at hoyra, seint at tala, seint til vreiði!

2

Jákupsbrævið 1:20 Jákupsbrævið

Tí vreiði mans avrikar ikki tað, sum rætt er fyri Gudi.

2

Jákupsbrævið 1:21 Jákupsbrævið

Leggið tí av alla óreinsku og allan óndskap, sum enn er eftir, og takið við spakføri móti orðinum, sum plantað er í tykkum, og sum er ment at frelsa sálir tykkara!

2

Jákupsbrævið 1:22 Jákupsbrævið

Men verið gerarar orðsins og ikki bert hoyrarar tess – við tí dára tit tykkum sjálvar!

2

Jákupsbrævið 1:23 Jákupsbrævið

Tí um onkur er hoyrari orðsins og ikki gerari tess, er hann eins og maður, ið hyggur at náttúrliga andliti sínum í spegli.

2

Jákupsbrævið 1:24 Jákupsbrævið

– Hann hyggur at sær sjálvum og fer síðani avstað og gloymir alt fyri eitt, hvussu hann sá út.

2

Jákupsbrævið 1:25 Jákupsbrævið

Men tann, sum skoðar inn í fullkomnu lóg frælsisins – og heldur á við tí, so at hann verður ikki gloymskur hoyrari, men gerari verksins – hann skal vera sælur í verki sínum.

2

Jákupsbrævið 1:26 Jákupsbrævið

Um onkur heldur seg dýrka Gud – og heldur ikki tungu sína í teymum, men dárar hjarta sítt – gudsdýrkan hansara er til einkis.

2

Jákupsbrævið 1:27 Jákupsbrævið

Rein og lýtaleys gudsdýrkan fyri Gudi og Faðirinum er hetta: At vitja faðirleys og einkjur í trongd teirra, og at halda seg ódálkaðan av heiminum.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:1 Fyrra Jóhannesarbrævið

Børn míni! Hetta skrivi eg tykkum, fyri at tit skulu ikki synda. Men um onkur syndar, hava vit talsmann hjá Faðirinum, Jesus Kristus, hin rættvísa;

2