at hata onnur

At óttast HARRAN er at hata hitt illa; stoltleika, hugmóð, hin ónda vegin og hin falska munnin, hetta hati eg.

2

Hat vekur split, men kærleiki fjalir allar syndir.

2

Tann, ið loynir hat, hevur falskar varrar, og tann, ið flytur útspilling, er dári.

2

Tit skulu verða hataðir av øllum fyri navns Míns skuld; men tann, ið heldur út inntil endan, skal verða frelstur.

2

Allur beiskleiki, alt illsinni, øll vreiði, allur gangur og øll háðan veri langt frá tykkum, somuleiðis allur óndskapur!

2

Tann, ið sigur seg vera í ljósinum – og hatar bróður sín – er í myrkrinum enn.

2

Hvør tann, ið hatar bróður sín, er manndrápari, og tit vita, at eingin manndrápari hevur ævigt lív verandi í sær.

2