at halda seg frá kjøti

Triðja Mósebók 11:35 Triðja Mósebók

Alt tað, ið slíkur deyður kroppur dettur á, verður óreint; er tað ovnur ella eldstaður, so skal hann rívast niður; hann er óreinur, og hann skal vera tykkum óreinur.

3

Triðja Mósebók 11:36 Triðja Mósebók

Tó verða keldur og brunnar, støð, sum vatn setur at, framvegis rein; men nemur ein við sjálvan tann deyða kroppin, so verður hann óreinur.

3

Triðja Mósebók 11:37 Triðja Mósebók

Fellur slíkur deyður kroppur á nakað slag av korni, ið nýtt verður til frækorn, so verður kornið framvegis reint.

3

Triðja Mósebók 11:38 Triðja Mósebók

Men er vatn latið í frækornið, og tá slíkur deyður kroppur fellur á tað, so skal kornið verða tykkum óreint.

3

Triðja Mósebók 11:39 Triðja Mósebók

Doyr okkurt av teimum fýrføttu dýrunum, ið tit nýta til føði, so skal tann, ið nemur við tann deyða kroppin, vera óreinur líka til kvølds.

3

Triðja Mósebók 11:40 Triðja Mósebók

Tann, ið etur kjøt av slíkum deyðum kroppi, skal vaska klæði síni og vera óreinur líka til kvølds, og tann, ið ber slíkan deyðan kropp, skal vaska klæði síni og verða óreinur líka til kvølds.

3

Triðja Mósebók 11:41 Triðja Mósebók

Øll smádýr, ið á jørðini skríða, skulu vera tykkum andstygd; tey mugu ikki etast;

3

Triðja Mósebók 11:42 Triðja Mósebók

hvørki tað, ið á búkinum skríður, ella tað, ið gongur á fýra beinum ella fleiri – einki av øllum teimum smádýrum, ið á jørðini skríða, mugu tit eta; tí tey eru andstygd.

3

Triðja Mósebók 11:43 Triðja Mósebók

Gerið ikki tykkum sjálv viðurstyggilig av nøkrum slíkum skriðdýrum, dálkið tykkum ikki av teimum, so tit verða órein!

3

Triðja Mósebók 11:44 Triðja Mósebók

Tí Eg eri HARRIN Gud tykkara, og tit skulu halga tykkum og vera heilag, tí Eg eri heilagur – dálkið tykkum ikki av nøkrum av teimum skriðdýrum, ið á jørðini skríða!

3

Triðja Mósebók 11:45 Triðja Mósebók

Tí Eg eri HARRIN, sum leiddi tykkum út av Egyptalandi at vera Gud tykkara; og tit skulu vera heilag, tí Eg eri heilagur.

3

Triðja Mósebók 11:46 Triðja Mósebók

– Hetta er lógin um fýrføtt dýr og fuglar og allar livandi skapningar, ið rørast í vatninum, og allar livandi skapningar, ið á jørðini skríða

3

Triðja Mósebók 11:47 Triðja Mósebók

– so at munur kann verða gjørdur á óreinum og reinum, á teimum dýrum, ið etast kunnu, og á teimum, ið ikki mugu etast.““

3

Ápostlasøgan 15:29 Ápostlasøgan

At tit halda tykkum frá tí, ið ofrað er til avgudar, frá blóði, frá tí, sum kvalt er, og frá siðloysi. Táið tit halda tykkum frá hesum, skal tykkum gangast væl. Livið væl!“

3

Rómverjabrævið 14:21 Rómverjabrævið

Beint er, ikki at eta kjøt, drekka vín ella gera nakað, sum er bróður tínum ástoyt.

3

Fyrsta Mósebók 9:3 Fyrsta Mósebók

Alt tað, ið rørist og livir, skal vera tykkum til føði; sum Eg gav tykkum tær grønu urtirnar, so gevi Eg tykkum tað alt.

2

Rómverjabrævið 14:1 Rómverjabrævið

Takið ímóti honum, sum veikur er í trúnni, uttan at seta tykkum til dóms um áskoðanir hansara!

2

Rómverjabrævið 14:2 Rómverjabrævið

Ein hevur trúgv at eta alt; men hin veiki etur bert urtir.

2

Rómverjabrævið 14:3 Rómverjabrævið

Tann, ið etur, má ikki vanvirða tann, ið ikki etur; og tann, ið ikki etur, má ikki døma tann, ið etur; tí Gud hevur tikið ímóti honum.

2

Rómverjabrævið 14:4 Rómverjabrævið

Hvør ert tú, ið dømir tænara annars mans! Fyri sínum egna Harra stendur ella fellur hann – men hann skal verða standandi, tí Harrin er mentur at lata hann standa!

2

Rómverjabrævið 14:5 Rómverjabrævið

Ein setur ein dag hægri enn annan; ein annar setur allar dagar líka – ein og hvør havi fulla vissu í sínum egna sinni!

2

Rómverjabrævið 14:6 Rómverjabrævið

Tann, ið aktar eftir deginum, ger tað fyri Harranum. Tann, ið etur, ger tað fyri Harranum – hann takkar jú Gudi. Og tann, ið ikki etur, ger tað fyri Harranum og takkar Gudi.

2

Rómverjabrævið 14:7 Rómverjabrævið

Eingin av okkum livir sær sjálvum, og eingin doyr sær sjálvum.

2

Rómverjabrævið 14:8 Rómverjabrævið

Liva vit, so liva vit Harranum, og doyggja vit, so doyggja vit Harranum; annaðhvørt vit tí liva ella doyggja, hoyra vit Harranum til.

2

Rómverjabrævið 14:9 Rómverjabrævið

Tí doyði jú Kristus og varð livandi aftur, at Hann skuldi vera Harri yvir bæði livandi og deyðum.

2

Rómverjabrævið 14:10 Rómverjabrævið

Men tú, hví dømir tú bróður tín? Ella tú, hví vanvirðir tú bróður tín? Vit skulu jú øll standa fyri dómstóli Guds.

2

Rómverjabrævið 14:11 Rómverjabrævið

Skrivað er: „So satt sum Eg livi – sigur Harrin – fyri Mær skal hvørt knæ boyggja seg, og hvør tunga skal játta Gud!“

2

Rómverjabrævið 14:12 Rómverjabrævið

So skal tá hvør av okkum gera Gudi roknskap fyri seg sjálvan.

2

Rómverjabrævið 14:13 Rómverjabrævið

Latið okkum tí ikki longur døma hvør annan! Nei, fellið heldur tann dóm, at eingin má leggja ástoyt ella fellu fyri bróður sín!

2

Rómverjabrævið 14:14 Rómverjabrævið

Eg veit og eri í Harranum Jesusi vísur í, at einki er í sær sjálvum óreint; bert honum, ið roknar nakað fyri óreint – honum er tað óreint.

2

Rómverjabrævið 14:15 Rómverjabrævið

Verður nú volt bróður tínum sorg við mati tínum, so er atferð tín ikki longur í kærleika. Leið ikki við mati tínum tann í undirgang, sum Kristus er deyður fyri!

2

Rómverjabrævið 14:16 Rómverjabrævið

Latið tá ikki hitt góða tykkara verða til spott!

2

Rómverjabrævið 14:17 Rómverjabrævið

Tí ríki Guds er ikki at eta og drekka; nei, tað er rættvísi, friður og gleði í Heilaga Andanum.

2

Rómverjabrævið 14:18 Rómverjabrævið

Tann, sum í tí tænir Kristusi, toknast Gudi og er menniskjum dámligur.

2

Rómverjabrævið 14:19 Rómverjabrævið

Latið okkum tí stevna eftir tí, sum er til frið og til uppbygging hvørs annars!

2

Rómverjabrævið 14:20 Rómverjabrævið

Brótið ikki niður verk Guds fyri mats skuld! Víst er alt reint; men tað er tí menniskja ónt, sum við at eta fær ástoyt.

2

Rómverjabrævið 14:22 Rómverjabrævið

Tú hevur trúgv! Hav hana hjá tær sjálvum, fyri Gudi! Sælur er tann, sum ikki dømir seg sjálvan í tí, hann velur!

2

Rómverjabrævið 14:23 Rómverjabrævið

Men tann, ið ivast – etur hann, er hann dómfeldur, tí hann gjørdi tað ikki av trúgv. Alt, ið ikki er av trúgv, er synd.

2