at gráta

Sálmarnir 22:1 Sálmarnir

Til songmeistaran. Eftir hind morgunroðans. Sálmur. Eftir Dávid.

2

Sálmarnir 22:2 Sálmarnir

Gud Mín, Gud Mín, hví ert Tú farin frá Mær? Langt burtur er frelsa Mín, tóat Eg rópi um hjálp.

2

Sálmarnir 22:3 Sálmarnir

Gud Mín! Eg rópi um dagin, og Tú svarar ikki, um náttina við – og finni onga hvíld.

2

Sálmarnir 22:4 Sálmarnir

Og tó ert Tú hin Heilagi, sum situr uppi yvir lovsongum Ísraels.

2

Sálmarnir 22:5 Sálmarnir

Á Teg litu fedrar okkara; teir litu á Teg, og Tú bjargaði teimum.

2

Sálmarnir 22:6 Sálmarnir

Til Tín róptu teir, og fingu hjálp, á Teg litu teir, og vórðu ikki til skammar.

2

Sálmarnir 22:7 Sálmarnir

Men Eg eri maðkur og ikki maður, menniskjum til spott og vanvirdur av fólki;

2

Sálmarnir 22:8 Sálmarnir

øll, ið síggja Meg, háða Meg, gálva, rista við høvdinum og siga:

2

Sálmarnir 22:9 Sálmarnir

„Kasta tað á HARRAN! Hann frelsi Hann, Hann bjargi Honum, táið Hann hevur slíkan tokka til Hansara!“

2

Sálmarnir 22:10 Sálmarnir

Ja, Tú ert tann, sum dró Meg út úr móðurlívi, sum lætst Meg hvíla trygt við móðurbróst.

2

Sálmarnir 22:11 Sálmarnir

Á Teg eri Eg kastaður úr móðurfangi; úr móðurlívi ert Tú Gud Mín.

2

Sálmarnir 22:12 Sálmarnir

Ver ikki langt frá Mær, tí neyðin er nær, og eingin er, sum hjálpir!

2

Sálmarnir 22:13 Sálmarnir

Sterkir tarvar standa rundan um Meg, hinir veldigu Basans kringseta Meg.

2

Sálmarnir 22:14 Sálmarnir

Teir gapa móti Mær sum brølandi leyva, ið skræðir sundur.

2

Sálmarnir 22:15 Sálmarnir

Eg eri sum vatn, ið verður stoytt niður, allir liðir Mínir fara sundur; hjarta Mítt er vorðið sum vaks, tað bráðnar í brósti Mínum.

2

Sálmarnir 22:16 Sálmarnir

Máttur Mín er tornaður upp sum pottabrot, tungan loðar føst í gómum Mínum, og Tú leggur Meg niður í dust deyðans.

2

Sálmarnir 22:17 Sálmarnir

Tí hundar standa rundan um Meg, hinir óndu í hópatali sláa ring um Meg; teir hava stungið Meg ígjøgnum hendur og føtur.

2

Sálmarnir 22:18 Sálmarnir

Eg fái talt øll bein Míni; teir hyggja at Mær og halda frægd at tí.

2

Sálmarnir 22:19 Sálmarnir

Klæði Míni býta teir ímillum sín, um kyrtilin kasta teir lut.

2

Sálmarnir 22:20 Sálmarnir

Men Tú HARRI, ver ikki langt burtur, styrki Mín, skunda Tær at koma Mær til hjálpar!

2

Sálmarnir 22:21 Sálmarnir

Bjarga sál Míni undan svørðinum, hini einastu Míni undan hundavaldi!

2

Sálmarnir 22:22 Sálmarnir

Frels Meg úr leyvugapinum – ja, Tú bønhoyrir Meg og bjargar Mær undan hornum villtarvsins!

2

Sálmarnir 22:23 Sálmarnir

Eg skal kunngera brøðrum Mínum navn Títt, mitt í samkomuni skal Eg lova Tær.

2

Sálmarnir 22:24 Sálmarnir

Tit, ið óttast HARRAN, lovið Honum! Ær Hann, øll ætt Jákups, hav ótta fyri Honum, øll ætt Ísraels!

2

Sálmarnir 22:25 Sálmarnir

Tí Hann vanvirdi ikki og skýggjaði ikki armóð hins arma, fjaldi ikki andlitið fyri Honum, men hoyrdi, táið Hann rópti til Hansara.

2

Sálmarnir 22:26 Sálmarnir

Frá Tær kemur lovsongur Mín í stórari samkomu; lyfti Míni skal Eg halda, fyri eygum teirra, ið óttast Hann.

2

Sálmarnir 22:27 Sálmarnir

Hini eyðmjúku skulu eta og verða mett; tey, ið søkja HARRAN, skulu lova Honum, ja, hjarta tykkara skal liva í allar ævir.

2

Sálmarnir 22:28 Sálmarnir

Allir endar jarðarinnar skulu minnast tað og venda við til HARRAN, allar ættir fólkanna skulu tilbiðja fyri ásjón Tíni.

2

Sálmarnir 22:29 Sálmarnir

Tí ríkið hoyrir HARRANUM til, Hann ræður yvir fólkunum.

2

Sálmarnir 22:30 Sálmarnir

Ja, allir stórmenn jarðarinnar skulu eta og tilbiðja; fyri ásjón Hansara skulu tey boyggja knæ, øll, sum fara niður í dustið, og tann, ið ikki kann halda sál síni á lívi.

2

Sálmarnir 22:31 Sálmarnir

Honum skulu eftirkomararnir tæna; frá HARRANUM skal verða sagt ættarliðinum, ið kemur.

2

Sálmarnir 50:15 Sálmarnir

Og kalla á Meg, tann dag tú ert í neyð – Eg skal bjarga tær, og tú skalt prísa Mær!“

2

Versir