at geva tær til kennar
73 versir um "at geva tær til kennar"
Versir
Síða 1 av 2Orðtøkini 31:8 Orðtøkini
Lat upp munnin fyri hin málleysa, fyri at fáa øllum hjálparleysum rætt!
Orðtøkini 31:9 Orðtøkini
Ja, lat upp munnin, døm rættvíst og hjálp hinum arma og fátæka at fáa rætt!
Orðtøkini 18:1 Orðtøkini
Hin eginsinti gongur bert eftir sínum egna hugi; hann ilskast at øllum vísum ráðum.
Orðtøkini 18:2 Orðtøkini
Dárin leggur líka í at vera vitigur; hann vil bert vísa, hvat í honum býr.
Orðtøkini 18:3 Orðtøkini
Kemur hin gudleysi, kemur eisini vanvirðing, og við skommini kemur spott.
Orðtøkini 18:4 Orðtøkini
Orð í munni mansins eru djúp vøtn, rennandi løkur, vísdómskelda.
Orðtøkini 18:5 Orðtøkini
Ikki er gott at geva hinum seka viðhald og boyggja rætt hins rættvísa.
Orðtøkini 18:6 Orðtøkini
Varrar dárans volda kjak, og muður hansara rópar eftir sløgum.
Orðtøkini 18:7 Orðtøkini
Muður dárans er honum sjálvum til vanlukku, og varrar hansara eru sál hansara snerra.
Orðtøkini 18:8 Orðtøkini
Orð útspillarans eru sum leskiligir rættir; tey glíða væl niður – inn í hjartadýpið.
Orðtøkini 18:9 Orðtøkini
Tann, sum latur er í arbeiði sínum, er bróðir oyðarans.
Orðtøkini 18:10 Orðtøkini
Navn HARRANS er sterkt torn; hin rættvísi skundar sær hagar og verður bjargaður.
Orðtøkini 18:11 Orðtøkini
Góðs hins ríka er borg hansara og sum høgur múrur í hansara egnu hugsan.
Orðtøkini 18:12 Orðtøkini
Undan falli er hjarta mansins stolt, men eyðmjúkleiki gongur undan heiður.
Orðtøkini 18:13 Orðtøkini
Táið ein svarar, áðrenn hann hoyrir, verður tað roknað honum til dárskap og skomm.
Orðtøkini 18:14 Orðtøkini
Mót mansins kann halda honum uppi í sjúkdómi, men fallið mót – hvør er mentur at bera tað!
Orðtøkini 18:15 Orðtøkini
Hjarta hins vitiga keypir kunnskap, og oyra hinna vísu leitar eftir kunnskapi.
Orðtøkini 18:16 Orðtøkini
Gáva opnar menniskjanum veg og leiðir hann fram fyri stórar harrar.
Orðtøkini 18:17 Orðtøkini
Tann, sum talar fyrr í trætumálinum, tykist hava rætt, men so kemur mótparturin og granskar hann.
Orðtøkini 18:18 Orðtøkini
Lutakast ger enda á stríði og skilir millum sterkar.
Orðtøkini 18:19 Orðtøkini
Borg er ikki so ring at vinna sum bróðir, ið hevur liðið órætt, og trætur við hann eru sum slá fyri hallardurum.
Orðtøkini 18:20 Orðtøkini
Við ávøkstinum av munni mansins verður búkur hansara mettaður; av grøði varra sína verður hann mettur.
Orðtøkini 18:21 Orðtøkini
Deyða og lív hevur tungan í valdi sínum, og tann, ið fegin nýtir hana, skal eta ávøkst hennara.
Orðtøkini 18:22 Orðtøkini
Tann, ið hevur funnið konu, hevur funnið lukkuna og fingið náðigávu frá HARRANUM.
Orðtøkini 18:23 Orðtøkini
Í eyðmjúkum bønum talar hin fátæki, men hin ríki svarar við hørðum orðum.
Orðtøkini 18:24 Orðtøkini
Manni við mongum vinum gongst illa; men vinur er, sum er trúgvari enn bróðir.
Fyrra Jóhannesarbrævið 1:1 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tað, sum var frá upphavi, tað, sum vit hava hoyrt, tað, sum vit hava sæð við eygum okkara, tað, sum vit skoðaðu, og hendur okkara numu við – tað er Orð lívsins, vit tala um.
Fyrra Jóhannesarbrævið 1:2 Fyrra Jóhannesarbrævið
Lívið varð opinberað, og vit hava sæð tað; og vit vitna og kunngera tykkum lívið, hitt æviga, sum var hjá Faðirinum og varð opinberað okkum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 1:3 Fyrra Jóhannesarbrævið
– Tað, sum vit hava sæð og hoyrt, kunngera vit tykkum við, so eisini tit kunnu hava samfelag við okkum; og samfelag okkara er við Faðirin og við Son Hansara, Jesus Kristus.
Fyrra Jóhannesarbrævið 1:4 Fyrra Jóhannesarbrævið
– Hetta skriva vit tykkum, fyri at gleði tykkara kann vera fullkomin.
Fyrra Jóhannesarbrævið 1:5 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hetta er boðskapurin, ið vit hava hoyrt frá Honum og kunngera tykkum, at Gud er ljós, og einki myrkur er í Honum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 1:6 Fyrra Jóhannesarbrævið
Siga vit, at vit hava samfelag við Hann – og liva í myrkrinum – so lúgva vit og gera ikki sannleikan.
Fyrra Jóhannesarbrævið 1:7 Fyrra Jóhannesarbrævið
Men liva vit í ljósinum – eins og Hann er í ljósinum – so hava vit samfelag hvør við annan, og blóð Jesusar, Sonar Hansara, reinsar okkum frá allari synd.
Fyrra Jóhannesarbrævið 1:8 Fyrra Jóhannesarbrævið
Siga vit, at vit hava ikki synd, so dára vit okkum sjálv, og sannleikin er ikki í okkum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 1:9 Fyrra Jóhannesarbrævið
Játta vit syndir okkara, er Hann trúfastur og rættvísur, so Hann fyrigevur okkum syndirnar og reinsar okkum frá allari órættvísi.
Fyrra Jóhannesarbrævið 1:10 Fyrra Jóhannesarbrævið
Siga vit, at vit hava ikki syndað, so gera vit Hann til lygnara, og orð Hansara er ikki í okkum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:1 Fyrra Jóhannesarbrævið
Børn míni! Hetta skrivi eg tykkum, fyri at tit skulu ikki synda. Men um onkur syndar, hava vit talsmann hjá Faðirinum, Jesus Kristus, hin rættvísa;
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:2 Fyrra Jóhannesarbrævið
Hann er bót fyri syndir okkara – og ikki bert fyri okkara, men eisini fyri syndir als heimsins.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:3 Fyrra Jóhannesarbrævið
Av tí vita vit, at vit kenna Hann – av, at vit halda boð Hansara.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:4 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið sigur: „Eg kenni Hann!“ – og heldur ikki boð Hansara – hann er lygnari, og í honum er sannleikin ikki.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:5 Fyrra Jóhannesarbrævið
Men tann, ið heldur orð Hansara, í honum er av sonnum kærleiki Guds vorðin fullkomin. – Av hesum vita vit, at vit eru í Honum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:6 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið sigur seg verða verandi í Honum, er eisini bundin at hava somu atferð sum Hann.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:7 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tit elskaðu! Tað er ikki nýtt boð, eg skrivi tykkum, men gamalt boð, sum tit hava havt frá upphavi. Hitt gamla boðið er orðið, ið tit hava hoyrt.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:8 Fyrra Jóhannesarbrævið
Og tó er tað nýtt boð, eg skrivi tykkum, og tað er satt, í Honum og í tykkum; tí myrkrið víkur burt, og hitt sanna ljós skínur longu.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:9 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið sigur seg vera í ljósinum – og hatar bróður sín – er í myrkrinum enn.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:10 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tann, ið elskar bróður sín, verður verandi í ljósinum, og í honum er einki ástoyt.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:11 Fyrra Jóhannesarbrævið
Men tann, ið hatar bróður sín, er í myrkrinum og gongur í myrkri; og hann veit ikki, hvar hann fer, tí myrkrið hevur blindað eygu hansara.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:12 Fyrra Jóhannesarbrævið
Eg skrivi til tykkara, børn míni, tí syndir tykkara eru tykkum fyrigivnar fyri navns Hansara skuld.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:13 Fyrra Jóhannesarbrævið
Eg skrivi til tykkara, tit fedrar, tí tit kenna Hann, sum er frá upphavi. Eg skrivi til tykkara, tit ungu, tí tit hava sigrað hin illa. Eg havi skrivað til tykkara, børn míni, tí tit kenna Faðirin.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:14 Fyrra Jóhannesarbrævið
Eg havi skrivað til tykkara, tit fedrar, tí tit kenna Hann, sum er frá upphavi. Eg havi skrivað til tykkara, tit ungu, tí tit eru sterk, orð Guds verður verandi í tykkum, og tit hava sigrað hin illa.