at geva lyfti

Matteus 5:33 Matteus

Uppaftur hava tit hoyrt, at sagt er við hinar gomlu: „Tú mást ikki svørja rangan eið; nei, tú skalt halda Harranum eiðir tínar.“

13

Matteus 5:34 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at tit skulu als ikki svørja – ikki um Himmalin, tí hann er hásæti Guds;

13

Matteus 5:35 Matteus

ei heldur um jørðina, tí hon er fótaskammul Hansara; ei heldur um Jerusalem, tí tað er staður hins stóra kongs;

13

Matteus 5:36 Matteus

ei heldur mást tú svørja um høvd títt, tí tú fært ikki gjørt hár hvítt ella svart.

13

Matteus 5:37 Matteus

Nei, tala tykkara skal vera: „Ja, ja, nei, nei,“ og tað, sum meir er enn hetta, er av hinum illa.

13

Fjórða Mósebók 30:2 Fjórða Mósebók

Framvegis talaði Móses við høvd ætta Ísraelsmanna og segði: „Hetta er boðið, ið HARRIN hevur givið:

6

Jákupsbrævið 5:12 Jákupsbrævið

Men fram um alt, brøður mínir, svørjið ikki – hvørki um Himmalin, um jørðina ella nakran annan eið! Ja tykkara veri ja, og nei tykkara nei – fyri at tit skulu ikki falla undir dómin!

6

Fimta Mósebók 23:21 Fimta Mósebók

Táið tú gert HARRANUM Gudi tínum lyfti, mást tú ikki drála at halda tað; tí HARRIN Gud tín skal krevja teg eftir tí, og tú kemur at draga skyld oman yvir teg.

4

Fimta Mósebók 23:22 Fimta Mósebók

Men letur tú vera at gera lyfti, so dregur tú onga skyld oman yvir teg.

4

Fimta Mósebók 23:23 Fimta Mósebók

Tað, ið varrar tínar hava talað, skalt tú halda og gera – við tað at tú sjálvkravdur og við tínum egna munni hevur givið HARRANUM Gudi tínum lyfti títt.

4

Orðtøkini 20:25 Orðtøkini

Tað er menniskjanum vandafult í gáloysni at halga okkurt og so ikki fyrrenn aftaná at hugsa um tað, ið lovað varð.

4

Sálmarnir 15:4 Sálmarnir

roknar hin vrakaða fyri einki, men heiðrar tey, sum óttast HARRAN, ei brýtur eiðin, ið hann svór sær sjálvum til skaða,

3

Prædikarin 5:1 Prædikarin

Ver ikki skjótur við munninum, og lat ikki hjarta títt vera ov kvikt at bera fram orð fyri ásjón Guds! Gud er jú í Himli, og tú ert á jørðini; lat tí orð tíni vera fá!

3

Prædikarin 5:2 Prædikarin

Tí av miklum strevi koma dreymar, og av orðanøgd kemur dáratala.

3

Prædikarin 5:3 Prædikarin

Lovar tú Gudi okkurt, so drála ikki at uppfylla tað. Tí Honum líkar ikki dárar; halt tað, ið tú lovar!

3

Prædikarin 5:4 Prædikarin

Betri er, at tú einki lovar, enn at tú lovar og heldur tað ikki.

3

Prædikarin 5:5 Prædikarin

Lat ikki munn tín draga skyld oman yvir likam títt, og sig ikki við sendiboð Guds: „Eg leyp framav!“ – Manst tú vilja, at Gud skal verða vreiður um tað, ið tú sigur, og bróta niður handaverk títt!

3

Prædikarin 5:6 Prædikarin

Tí har sum nógvir dreymar eru, er eisini nógv fáfongd, og somuleiðis har sum mong orð eru. – Nei, óttast Gud!

3

Prædikarin 5:7 Prædikarin

Sært tú hin fátæka verða kúgaðan, og rætt og rættvísi verða undirtraðkað í landinum, so undrast tú ikki á tað! Tí ein hægri aktar eftir hinum høga, og ein enn hægri aktar eftir teimum báðum!

3

Seinna Korintbrævið 1:20 Seinna Korintbrævið

Tí so mong sum lyfti Guds eru – í Honum hava tey ja sítt; tí fáa tey eisini í Honum amen sítt, Gudi til dýrd við okkum.

3

Fyrsta Mósebók 28:20 Fyrsta Mósebók

Jákup gjørdi nú hetta lyfti: „Er Gud við mær, og varðveitir Hann meg á hesi ferð míni og gevur mær breyð at eta og klæði at lata meg í,

2

Fyrsta Mósebók 28:21 Fyrsta Mósebók

so at eg í øllum góðum komi aftur til hús faðirs míns – so skal HARRIN vera Gud mín;

2

Fyrsta Mósebók 28:22 Fyrsta Mósebók

og hesin steinur, ið eg havi reist sum minnisstein, hann skal vera hús Guds; og av øllum, ið Tú gevur mær, skal eg geva Tær tíggjund.“

2

Triðja Mósebók 19:12 Triðja Mósebók

Tit mugu ikki svørja upp á lygn um navn Mítt, so tú vanhalgar navn Guds tíns. – Eg eri HARRIN!

2

Fjórða Mósebók 23:19 Fjórða Mósebók

Gud er ikki menniskja, so Hann skuldi logið, ikki menniskjabarn, so Hann skuldi angrað! Skuldi Hann sagt nakað og ikki gjørt tað! Skuldi Hann talað og ikki fullført tað!

2

Josva 9:15 Josva

Og Josva tilsegði teimum frið og gjørdi sáttmála við teir um, at teir skuldu sleppa at liva; hetta lovaðu høvdingar samkomunnar teimum við eiði.

2

Dómararnir 11:30 Dómararnir

Jefta gjørdi HARRANUM lyfti og segði: „Gevur Tú Ammonitar í hendur mínar,

2

Dómararnir 11:31 Dómararnir

so skal tann, ið fyrstur kemur ímóti mær úr húsdurum mínum, táið eg í øllum góðum komi aftur frá Ammonitum, hoyra HARRANUM til; eg skal ofra hann sum brennioffur!“

2

Fyrra Sámuelsbók 1:11 Fyrra Sámuelsbók

Og hon gjørdi lyfti og segði: „HARRI Gud herskaranna! Vendir Tú eygum Tínum á tænastukvinnu Tína í neyð hennara og minnist meg og gloymir ikki tænastukvinnu Tína, men gevur tænastukvinnu Tíni son, so skal eg geva HARRANUM hann alla lívstíð hansara, og rakiknívur skal ikki koma á høvd hansara!“

2

Sálmarnir 15:2 Sálmarnir

Tann, ið livir ólastandi, ger tað, ið rætt er, og talar sannleik í hjartanum,

2

Sálmarnir 15:3 Sálmarnir

ikki baktalar við tunguni, ikki voldir næsta sínum ilt, ikki dregur skomm oman yvir tann, ið stendur honum nær,

2

Sálmarnir 15:5 Sálmarnir

ikki lænir pening sín út fyri okur og ikki tekur mutur móti hinum sakleysa. – Tann, ið hetta ger, skal ikki vikast í allar ævir!

2

Matteus 23:16 Matteus

Vei tykkum, blindu vegleiðarar tykkara! Tí tit siga: „Tann, ið svør um templið – tað er einki, men tann, ið svør um gullið í templinum, er bundin.“

2

Matteus 23:17 Matteus

Dárar og blindu! Hvat er tá meiri: Gullið, ella templið, ið halgar gullið!

2

Matteus 23:18 Matteus

Framvegis: „Tann, ið svør um altarið – tað er einki, men tann, ið svør um gávuna á tí, er bundin.“

2

Matteus 23:19 Matteus

Dárar og blindu! Hvat er tá meiri: Gávan, ella altarið, ið halgar gávuna!

2

Matteus 23:20 Matteus

Tann, sum tí svør um altarið, svør um tað og alt, ið á tí er.

2

Matteus 23:21 Matteus

Tann, ið svør um templið, svør um tað og Hann, sum í tí býr.

2

Matteus 23:22 Matteus

Og tann, ið svør um Himmalin, svør um hásæti Guds og Hann, sum í tí situr.

2

Ápostlasøgan 23:12 Ápostlasøgan

Táið nú var vorðið dagur, tóku Jødarnir seg saman og bannaðu sær fyri, at teir skuldu hvørki leska vátt ella turt, fyrrenn teir høvdu dripið Paulus.

2

Hebrearabrævið 6:13 Hebrearabrævið

Tí táið Gud gav Ábrahami lyftið, svór Hann um Seg sjálvan, av tí Hann hevði ongan størri at svørja um, og segði:

2

Hebrearabrævið 6:14 Hebrearabrævið

„Sanniliga, Eg skal ríkliga signa teg og stórliga lata teg nørast!“

2

Hebrearabrævið 6:15 Hebrearabrævið

– Táið hann soleiðis tolin hevði bíðað, fekk hann tað, sum lovað var.

2

Hebrearabrævið 6:16 Hebrearabrævið

Menniskju svørja jú um tann, ið størri er, og eiðurin er teimum staðfesting og ger enda á øllum stríði.

2

Hebrearabrævið 6:17 Hebrearabrævið

Táið nú Gud enn týðiligari vildi vísa arvingum lyftisins, hvussu óvikandi ráð Hansara var, legði Hann tí eið aftrat,

2

Hebrearabrævið 6:18 Hebrearabrævið

so vit við tveimum óvikandi søgnum, sum Gud ómøguliga kundi lúgva í, skuldu hava sterka troyst, vit, sum hava leitað okkum bjarging í at grípa vónina, sum framman fyri okkum er løgd.

2

Versir