at føra fólk í rætt

Lukas 12:30 Lukas

Øllum slíkum søkja jú heidningarnir í heiminum eftir; men Faðir tykkara veit, at tykkum tørvar hetta.

2

Lukas 12:31 Lukas

Nei, søkið ríki Hansara! So skal hetta verða givið tykkum umframt!

2

Lukas 12:32 Lukas

Óttast ikki, lítla fylgi! Tí Faðir tykkara líkaði at geva tykkum ríkið.

2

Lukas 12:33 Lukas

Seljið tað, sum tit eiga, og gevið olmussu! Gerið tykkum pungar, ið ikki slítast, skatt í Himli, sum ikki verður uppi, har eingin tjóvur sleppur at, og eingin mølur etur!

2

Lukas 12:34 Lukas

Tí har sum skattur tykkara er, verður hjarta tykkara við.

2

Lukas 12:35 Lukas

Lendar tykkara veri gyrdar, og ljós tykkara brennandi!

2

Lukas 12:36 Lukas

Og verið tit sum fólk, ið bíða eftir harra sínum, nær hann man fara úr brúdleypinum, so tey, við tað sama sum hann kemur og bankar uppá, kunnu lata honum upp!

2

Lukas 12:37 Lukas

Sælir eru teir tænarar, ið Harrin finnur vaknar, táið Hann kemur! Sanniliga, sigi Eg tykkum: Hann skal binda belti um seg og seta teir til borðs og ganga har og tæna teimum.

2

Lukas 12:38 Lukas

Og kemur Hann í aðru náttarvøku, ella kemur Hann í triðju náttarvøku, og finnur tað so – sælir eru teir!

2

Lukas 12:39 Lukas

Men tað skilja tit, at visti húsbóndin, hvønn tíma tjóvurin fór at koma, so vakti hann og læt ongan sleppa at bróta inn í hús sítt.

2

Lukas 12:40 Lukas

Verið eisini tit til reiðar! Tí Menniskjasonurin kemur, tann tíma tit ikki hugsa.“

2

Lukas 12:41 Lukas

Tá segði Pætur við Hann: „Harri, er tað okkum, Tú talar um í hasum líknilsinum, ella er tað øll?“

2

Lukas 12:42 Lukas

Harrin svaraði: „Hvør er nú hin trúgvi og skilagóði húshaldarin, ið Harrin fer at seta yvir húsfólk Sítt, at geva teimum hin ásetta kostin í rættari tíð?

2

Lukas 12:43 Lukas

Sælur er tann tænari, ið Harri hansara, táið Hann kemur, finnur at bera seg so at.

2

Lukas 12:44 Lukas

Sanniliga, sigi Eg tykkum: Hann skal seta hann yvir alt, ið Hann eigur.

2

Lukas 12:45 Lukas

Men sigur hesin tænari so í hjarta sínum: „Harri mín drálar at koma!“ – og fer so at sláa dreingirnar og arbeiðskonurnar og eta og drekka og stoyta seg fullan,

2

Lukas 12:46 Lukas

so skal Harrin hjá hesum tænara koma, ein dag hann ikki væntar, og ein tíma hann ikki veit, og høgga hann sundur og lata hann fáa lut saman við hinum ótrúgvu.

2

Lukas 12:47 Lukas

Men tann tænari, ið hevur vitað vilja Harra síns, og hevur ikki gjørt í stand ella sett í verk tað, sum Hann vildi, hann skal fáa nógv sløg.

2

Men tann, ið ikki hevur vitað hann, og hevur gjørt tað, ið er sløg vert, skal fáa færri. Hvør tann, ið nógv er givið, av honum skal nógv verða kravt, og tann, sum nógv er litið upp í hendur, verður kravdur eftir tess meiri.

2

Jóhannes 18:1 Jóhannes

Táið Jesus hevði sagt hetta, fór Hann út við lærisveinum Sínum um Kedronsløk; har var urtagarður, og inn í hann fór Hann við lærisveinum Sínum.

2

Jóhannes 18:2 Jóhannes

Judas, sum sveik Hann, kendi eisini staðið; tí har kom Jesus ofta saman við lærisveinum Sínum.

2

Jóhannes 18:3 Jóhannes

Judas hevði nú fingið vaktina við sær og tænarar frá høvuðsprestunum og Farisearunum, og kom hagar við kyndlum, lampum og vápnum.

2

Jóhannes 18:4 Jóhannes

Við tað at Jesus nú visti alt, ið koma skuldi yvir Hann, gekk Hann fram og segði við teir: „Hvørjum leita tit eftir?“

2

Jóhannes 18:5 Jóhannes

Teir svaraðu Honum: „Jesusi úr Nazaret.“ Jesus segði við teir: „Tað eri Eg.“ – Eisini Judas, sum sveik Hann, stóð har hjá teimum.

2

Jóhannes 18:6 Jóhannes

Táið Hann nú segði við teir: „Tað eri Eg,“ fóru teir aftur eftir hæli og fullu til jarðar.

2

Jóhannes 18:7 Jóhannes

Hann spurdi teir tá uppaftur: „Hvørjum leita tit eftir?“ Teir svaraðu: „Jesusi úr Nazaret.“

2

Jóhannes 18:8 Jóhannes

Jesus segði: „Eg segði tykkum jú, at tað eri Eg! Er tað tá eftir Mær, tit leita, so latið hesar fara!“

2

Jóhannes 18:9 Jóhannes

– fyri at orðið skuldi ganga út, sum Hann hevði sagt: „Eg misti ongan av teimum, ið Tú hevur givið Mær.“

2

Jóhannes 18:10 Jóhannes

Símun Pætur – sum hevði svørð – dró tað nú og høgdi til tænara høvuðsprestsins og hevði høgra oyrað av honum; tænarin æt Malkus.

2

Jóhannes 18:11 Jóhannes

Tá segði Jesus við Pætur: „Stikk svørðið í slíðrarnar! Skal Eg ikki drekka kalikin, ið Faðir Mín hevur givið Mær!“

2

Jóhannes 18:12 Jóhannes

Vaktin, herhøvdingin og tænarar Jødanna tóku nú Jesus og bundu Hann.

2

Jóhannes 18:13 Jóhannes

Og teir fóru fyrst til Annas við Honum; hann var verfaðir Kaifas, sum var høvuðsprestur tað árið.

2

Jóhannes 18:14 Jóhannes

– Tað var Kaifas, ið hevði givið Jødunum tey ráð, at tað var gagnligt, at eitt menniskja doyði fyri fólkið. –

2

Jóhannes 18:15 Jóhannes

Símun Pætur og ein annar lærisveinur fylgdu Jesusi. Hesin lærisveinur var kendur við høvuðsprestin, og hann fór við Jesusi inn í garð høvuðsprestsins.

2

Jóhannes 18:16 Jóhannes

Men Pætur stóð uttanfyri við dyrnar. Tá fór hin lærisveinurin – sum kendur var við høvuðsprestin – út og tosaði við hana, sum helt vakt við dyrnar, og fekk Pætur inn.

2

Jóhannes 18:17 Jóhannes

Gentan, ið helt vakt við dyrnar, segði tá við Pætur: „Ert eisini tú ein av lærisveinunum hjá hesum manni?“ Hann svaraði: „Nei, tað eri eg ikki!“

2

Jóhannes 18:18 Jóhannes

Men tænararnir og sveinarnir høvdu kynt upp koleld – tí kalt var – og stóðu nú og vermdu seg; eisini Pætur stóð hjá teimum og vermdi seg.

2

Jóhannes 18:19 Jóhannes

Høvuðspresturin spurdi nú Jesus um lærisveinar Hansara og læru Hansara.

2

Jóhannes 18:20 Jóhannes

Jesus svaraði honum: „Eg havi talað opinberliga fyri heiminum; Eg havi altíð lært í sýnagogum og í templinum, har sum allir Jødar koma saman; í loyndum havi Eg einki talað.

2

Jóhannes 18:21 Jóhannes

Hví spyrt tú Meg? Spyr tey, sum hoyrt Meg hava, hvat Eg havi talað til teirra! Tey vita jú, hvat Eg havi sagt.“

2

Jóhannes 18:22 Jóhannes

Táið Jesus hetta segði, gav ein av sveinunum, sum hjá stóðu, Honum eitt slag undir vangan og segði: „Svarar Tú høvuðsprestinum so!“

2

Jóhannes 18:23 Jóhannes

Jesus svaraði honum: „Havi Eg talað illa, so prógva, at tað er ónt! Men havi Eg talað rætt, hví slært tú Meg tá!“

2

Jóhannes 18:24 Jóhannes

Annas sendi Hann nú bundnan til Kaifas høvuðsprest.

2

Jóhannes 18:25 Jóhannes

– Men Símun Pætur stóð og vermdi seg. Tá søgdu teir við hann: „Ert eisini tú ein av lærisveinum Hansara?“ Hann noktaði tað og segði: „Tað eri eg ikki!“

2

Jóhannes 18:26 Jóhannes

Ein av tænarum høvuðsprestsins, ein skyldmaður hansara, sum Pætur hevði høgt oyrað av, segði: „Sá eg teg ikki í urtagarðinum við Honum!“

2

Jóhannes 18:27 Jóhannes

Tá noktaði Pætur tað aftur – og í tí sama gól hanin.

2

Jóhannes 18:28 Jóhannes

Teir fóru nú við Jesusi frá Kaifasi til borg landshøvdingans; tað var tíðliga um morgunin. Sjálvir fóru teir ikki inn í borgina, fyri at teir skuldu ikki verða óreinir, men kundu eta páskalambið.

2

Jóhannes 18:29 Jóhannes

Pilatus fór tá út til teirra og segði: „Hvørja klagu føra tit móti hesum manni?“

2

Jóhannes 18:30 Jóhannes

Teir svaraðu honum: „Var Hann ikki illgerðarmaður, høvdu vit ikki givið Hann upp til tín!“

2

Jóhannes 18:31 Jóhannes

Tá segði Pilatus við teir: „Takið tit Hann og dømið Hann eftir lóg tykkara!“ Jødarnir svaraðu honum: „Vit hava ongan rætt at taka av døgum!“

2