at fara í kirkju

Hebrearabrævið 10:24 Hebrearabrævið

Latið okkum geva gætur hvør eftir øðrum, so vit fáa hvør annan at brenna í kærleika og góðum verkum –

10

Hebrearabrævið 10:25 Hebrearabrævið

og ikki geva uppat at koma saman hvør við annan – soleiðis sum siður er hjá summum – men áminna hvør annan, og tað so mikið meiri, sum tit síggja, at dagurin nærkast!

10

Sálmarnir 150:1 Sálmarnir

Halleluja! – Lovið Gudi í halgidómi Hansara, lovið Honum í sterka hvølvi Hansara!

5

Sálmarnir 150:2 Sálmarnir

Lovið Honum fyri veldigu verk Hansara, lovið Honum fyri stóru dýrd Hansara!

5

Sálmarnir 150:3 Sálmarnir

Lovið Honum við hornblástri, lovið Honum við hørpu og sitara!

5

Sálmarnir 150:4 Sálmarnir

Lovið Honum við trummu og dansi, lovið Honum við streingjaleiki og floytu!

5

Sálmarnir 150:5 Sálmarnir

Lovið Honum við ljómandi skáltrummum, lovið Honum við gellandi skáltrummum!

5

Sálmarnir 150:6 Sálmarnir

Alt, ið andadrátt hevur, lovi HARRANUM! – Halleluja!

5

Kolossibrævið 3:16 Kolossibrævið

Latið orð Kristusar búgva ríkliga millum tykkara, so tit í øllum vísdómi læra og áminna hvørt annað við sálmum, lovsongum og andaligum vísum og syngja yndisliga í hjørtum tykkara fyri Gudi!

5

Matteus 18:20 Matteus

Tí har sum tvey ella trý eru savnað saman í navni Mínum, eri Eg mitt ímillum teirra.“

4

Sálmarnir 122:1 Sálmarnir

Songur. Á hátíðarferðunum. Eftir Dávid. Eg varð glaður, táið sagt varð við meg: „Vit skulu fara í hús HARRANS!“

3

Sálmarnir 122:2 Sálmarnir

– So standa tá føtur okkara í portrum tínum, Jerusalem!

3

Sálmarnir 122:3 Sálmarnir

Jerusalem, vælbygdi staður, sum fólkið kemur saman í,

3

Sálmarnir 122:4 Sálmarnir

sum ættirnar fara til, ættir HARRANS, eftir lóg Ísraels, at prísa navni HARRANS!

3

Sálmarnir 122:5 Sálmarnir

Tí har eru settir dómstólar, stólar fyri hús Dávids.

3

Sálmarnir 122:6 Sálmarnir

Biðið frið yvir Jerusalem! Væl gangist teimum, ið elska teg!

3

Sálmarnir 122:7 Sálmarnir

Friður ráði innan fyri múrar tínar, trygd í borgum tínum!

3

Sálmarnir 122:8 Sálmarnir

Fyri at brøðrum og vinum mínum skal gangast væl, ynski eg tær frið.

3

Sálmarnir 122:9 Sálmarnir

Fyri at húsi HARRANS Guds okkara skal gangast væl, søki eg tað, ið tær er gott.

3

Táið tit biðja, mugu tit ikki vera sum hyklararnir; tí teimum dámar at standa í sýnagogum og á vegamótum og biðja, fyri at teir kunnu verða sæddir av menniskjum. Sanniliga, sigi Eg tykkum: Teir hava longu fingið løn sína.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 3:14 Fyrra Timoteusarbrævið

Hetta skrivi eg tær, tóat eg vóni skjótt at koma til tín.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 3:15 Fyrra Timoteusarbrævið

Men skuldi eg ikki komið enn, skalt tú av hesum vita, hvussu ein eigur at bera seg at í húsi Guds, sum er samkoma hins livandi Guds, stuðul og grundvøllur sannleikans.

3

Sálmarnir 84:10 Sálmarnir

Gud, skjøldur okkara! Hygg higar og skoða andlit hins salvaða Tíns!

2

Esaias 56:7 Esaias

tey skal Eg leiða til heilaga fjall Mítt og gleða tey í bønhúsi Mínum; brennioffur og sláturoffur teirra skulu vera Mær til gleði á altari Mínum; tí hús Mítt skal kallast bønhús fyri allar tjóðir.

2

Lukas 4:16 Lukas

Hann kom tá til Nazaret, har sum Hann var uppvaksin, og fór, sum Hann var vanur, inn í sýnagoguna sabbatsdagin og reisti Seg upp at lesa.

2

Ápostlasøgan 2:38 Ápostlasøgan

Pætur svaraði teimum: „Vendið við, og ein og hvør tykkara lati seg doypa í navni Jesu Krists til fyrigeving syndanna! So skulu tit fáa gávu Heilaga Andans.

2

Ápostlasøgan 2:42 Ápostlasøgan

Tey hildu trúliga fast við læru ápostlanna og við samfelagið, við breyðbrótingina og við bønirnar.

2

Ápostlasøgan 2:47 Ápostlasøgan

tey lovaðu Gudi og vóru nógv umhildin av øllum fólkinum. Og Harrin legði dagliga aftrat teimum nøkur, sum lótu seg frelsa.

2

Fyrra Korintbrævið 12:12 Fyrra Korintbrævið

Tí eins og likamið er eitt og hevur nógvar limir, men allir limir likamsins – um teir so eru nógvir – tó eru eitt likam – so er eisini við Kristusi.

2

Fyrra Korintbrævið 12:13 Fyrra Korintbrævið

Tí við einum Anda vórðu vit jú øll doypt at vera eitt likam, annaðhvørt vit nú eru Jødar ella Grikkar, trælir ella fræls; og vit hava øll fingið ein Anda at drekka.

2

Fyrra Korintbrævið 12:14 Fyrra Korintbrævið

Likamið er jú heldur ikki ein limur, men nógvir.

2

Fyrra Korintbrævið 12:15 Fyrra Korintbrævið

Um fóturin vildi sagt: „Táið eg ikki eri hond, hoyri eg ikki til likamið!“ so hoyrir hann líka væl til likamið fyri tað.

2

Fyrra Korintbrævið 12:16 Fyrra Korintbrævið

Og um oyrað vildi sagt: „Táið eg ikki eri eyga, hoyri eg ikki til likamið!“ so hoyrir tað líka væl til likamið fyri tað.

2

Fyrra Korintbrævið 12:17 Fyrra Korintbrævið

Var alt likamið eyga, hvat varð tá av hoyrnini! Og var tað alt hoyrn, hvat varð tá av luktinum!

2

Fyrra Korintbrævið 12:18 Fyrra Korintbrævið

Men nú hevur Gud sett limirnar á likamið, hvønn fyri seg, soleiðis sum Hann vildi.

2

Fyrra Korintbrævið 12:19 Fyrra Korintbrævið

– Vóru teir nú allir ein limur, hvat varð tá av likaminum!

2

Fyrra Korintbrævið 12:20 Fyrra Korintbrævið

Men nú eru nógvir limir, og bert eitt likam.

2

Fyrra Korintbrævið 12:21 Fyrra Korintbrævið

Eygað kann ikki siga við hondina: „Mær tørvar teg ikki!“ Og líka lítið kann høvdið siga við føturnar: „Mær tørvar tykkum ikki!“

2

Fyrra Korintbrævið 12:22 Fyrra Korintbrævið

Tvørtur ímóti – júst teir limir á likaminum, sum tykjast at vera hinir veikastu, eru neyðugir.

2