at detta niður

Orðtøkini 24:16 Orðtøkini

Tí sjey ferðir fellur hin rættvísi – og kemur aftur á føtur; men gudleys verða rend umkoll, táið vanlukkan kemur.

6

Rómverjabrævið 3:23 Rómverjabrævið

øll hava syndað, og teimum fattast dýrd Guds;

6

Fyrra Korintbrævið 10:13 Fyrra Korintbrævið

Eingin freisting er komin á tykkum uttan menniskjalig; og Gud er trúfastur, Hann skal ikki lata tykkum verða freistað út um tað, ið tit eru ment; nei, Hann skal saman við freistingini gera eisini útgongdina úr henni, so tit fáa tolt hana.

6

Lukas 17:16 Lukas

hann fall á andlit sítt fyri fótum Hansara og takkaði Honum – og hesin var Samverji.

5

Josva 5:14 Josva

Hann svaraði: „Hvørki! Eg eri høvdingin yvir heri HARRANS – nú eri eg komin!“ Tá fall Josva til jarðar á andlit sítt og tilbað; so segði hann við hann: „Hvat hevur harri mín at siga tænara sínum?“

2

Sálmarnir 34:19 Sálmarnir

HARRIN er teimum nær, sum hava sundurbrotið hjarta, Hann frelsir tey, sum hava sundursoraðan anda.

2

Matteus 17:5 Matteus

Meðan hann enn talaði, kom lýsandi skýggj og skuggaði yvir teir; og úr skýnum hoyrdist rødd, ið segði: „Hetta er Sonur Mín, hin elskaði, sum Eg havi tokka til – hoyrið Hann!“

2

Matteus 17:6 Matteus

Táið lærisveinarnir hoyrdu hetta, fullu teir niður á andlit síni í stórari ræðslu.

2

Matteus 26:39 Matteus

So fór Hann eitt sindur longur, fall á andlit Sítt, bað og segði: „Faðir Mín! Er tað møguligt, so lat henda kalik fara frá Mær! Tó, ikki sum Eg vil, men sum Tú vilt!“

2