at bróta lógina

Jákupsbrævið 4:17 Jákupsbrævið

Tann, sum tí veit, hvussu hann skal gera rætt, og ger tað ikki, honum er tað synd.

9

Rómverjabrævið 13:1 Rómverjabrævið

Hvørt menniskja veri teimum yvirvøldum lýðið, sum yvir tí eru! Tí eingin yvirvøld er, sum ikki er frá Gudi; tær, ið eru, eru settar av Gudi –

8

Rómverjabrævið 13:2 Rómverjabrævið

so at tann, sum setur seg upp ímóti yvirvøldini, stendur tí ímóti, sum Gud hevur fyriskipað; men tey, sum standa ímóti, skulu fáa dóm sín.

8

Rómverjabrævið 13:3 Rómverjabrævið

Tí teir, ið stýra, eru ikki góðum verkum ein ótti, men óndum. Vilt tú sleppa frá at óttast yvirvøldina – ger tað, sum gott er, so skalt tú fáa rós frá henni!

8

Rómverjabrævið 13:4 Rómverjabrævið

Tí hon er tænari Guds, tær til góða. Men gert tú tað, sum ónt er, so óttast! Tí hon ber ikki svørðið til einkis; hon er tænari Guds, hevnari, honum til revsing, sum ger tað, ið ilt er.

8

Rómverjabrævið 13:5 Rómverjabrævið

Tí er neyðugt at vera lýðin, ikki bert tí revsing er, men eisini fyri samvitskunnar skuld.

8

Rómverjabrævið 13:6 Rómverjabrævið

Tí lata tit jú eisini skattir; tí teir eru tænarar Guds, sum júst hava hetta starv.

8

Rómverjabrævið 13:7 Rómverjabrævið

Gjaldið øllum tað, ið tit skylda – honum skatt, sum skatt skal hava, honum toll, sum toll skal hava, honum ótta, sum ótta skal hava, honum heiður, sum heiður skal hava!

8

Fyrra Jóhannesarbrævið 3:4 Fyrra Jóhannesarbrævið

Hvør tann, ið ger synd, ger eisini lógbrot, og synd er lógloysi.

7

Jákupsbrævið 2:10 Jákupsbrævið

Tí tann, ið heldur alla lógina, men snávar í einum, er vorðin sekur í øllum.

5

Ápostlasøgan 5:29 Ápostlasøgan

Men Pætur og hinir ápostlarnir svaraðu: „Ein eigur at lýða Gud meir enn menniskju!

4

Orðtøkini 19:5 Orðtøkini

Falskt vitni skal ikki verða óstraffað, og tann, ið talar lygn, skal ikki komast undan.

3

Orðtøkini 8:1 Orðtøkini

Hoyrið! Vísdómurin rópar, og vitið letur rødd sína hoyrast.

2

Orðtøkini 8:2 Orðtøkini

Uppi á heyggjum við vegin stendur hann, á vegamótum;

2

Orðtøkini 8:3 Orðtøkini

við portrini, har sum farið verður út úr býnum, har sum farið verður inn um liðini, rópar hann hart:

2

Orðtøkini 8:4 Orðtøkini

„Eg kalli á tykkum, menn, og rødd mín ljóðar til menniskjabørnini.

2

Orðtøkini 8:5 Orðtøkini

Lærið klókskap, tit fávitskutu, lærið vit, tit dárar!

2

Orðtøkini 8:6 Orðtøkini

Hoyrið! Tí um tað, ið høgt er, tali eg, og eg lati upp varrar mínar við rættvísum orðum;

2

Orðtøkini 8:7 Orðtøkini

tunga mín talar sannleika, og gudloysi er vørrum mínum andstygd.

2

Orðtøkini 8:8 Orðtøkini

Øll orð muns míns eru røtt, einki falskt ella rangvørgt er í teimum.

2

Orðtøkini 8:9 Orðtøkini

Tey eru øll somul hinum vitiga einføld og teimum røtt, sum hava funnið kunnskap.

2

Orðtøkini 8:10 Orðtøkini

Takið við tykt míni heldur enn silvuri, takið við kunnskapi heldur enn útvaldum gulli!

2

Orðtøkini 8:11 Orðtøkini

Tí vísdómur er betri enn perlur, og av øllum dýrgripum er eingin sum hann.

2

Orðtøkini 8:12 Orðtøkini

Eg, vísdómurin, havi klókskap í ogn, og eg dugi at finna vitig ráð.

2

Orðtøkini 8:13 Orðtøkini

At óttast HARRAN er at hata hitt illa; stoltleika, hugmóð, hin ónda vegin og hin falska munnin, hetta hati eg.

2

Orðtøkini 8:14 Orðtøkini

Eg eigi ráð og vísdóm, eg havi vit, eg havi styrki.

2

Orðtøkini 8:15 Orðtøkini

Við mær stýra kongarnir, og við mær áseta høvdingarnir tað, ið rætt er.

2

Orðtøkini 8:16 Orðtøkini

Við mær ráða stjórnarmenninir og stórmenninir, ja, allir dómarar á jørðini.

2

Orðtøkini 8:17 Orðtøkini

Eg elski tey, sum elska meg, og tey, sum leita eftir mær, skulu finna meg.

2

Orðtøkini 8:18 Orðtøkini

Hjá mær er ríkidømi og heiður, gamalt arvagóðs og rættvísi.

2

Orðtøkini 8:19 Orðtøkini

Ávøkstur mín er betri enn gull, ja, fínasta gull, og vinningurin, ið eg gevi, er betri enn útvalt silvur.

2

Orðtøkini 8:20 Orðtøkini

Á rættferðarvegi gangi eg, mitt á rættvísigøtum;

2

Orðtøkini 8:21 Orðtøkini

tí gevi eg teimum, ið elska meg, sannan ríkdóm í arv og fylli goymslur teirra.

2

Orðtøkini 8:22 Orðtøkini

Meg skapti HARRIN sum fyrsta verk Sítt, í forðum, áðrenn Hann skapti nakað annað.

2

Orðtøkini 8:23 Orðtøkini

Frá ævunum eri eg vorðin til, frá upphavi, áðrenn jørðin var.

2

Orðtøkini 8:24 Orðtøkini

Táið avgrundirnar ikki vóru til enn, varð eg føddur, áðrenn nakrar keldur, fullar av vatni, vóru til.

2

Orðtøkini 8:25 Orðtøkini

Áðrenn fjallagrundirnar vórðu lagdar, áðrenn heyggjarnir vórðu til, varð eg føddur,

2

Orðtøkini 8:26 Orðtøkini

áðrenn Hann hevði skapt jørðina og markina og fyrsta moldklump jarðarríkis.

2

Orðtøkini 8:27 Orðtøkini

Táið Hann bygdi himmalin, var eg har, táið Hann setti hvølv yvir djúpið.

2

Orðtøkini 8:28 Orðtøkini

Táið Hann festi skýggini í erva og gav keldunum í djúpinum fasta stað teirra,

2

Orðtøkini 8:29 Orðtøkini

táið Hann setti sjónum mark, so vøtnini fara ikki longur, enn Hann sigur til, táið Hann legði grundvøllir jarðar

2

Orðtøkini 8:30 Orðtøkini

– tá var eg verkstjóri Hansara, og eg var gleði Hansara dag eftir dag; altíð spældi eg fyri ásjón Hansara;

2

Orðtøkini 8:31 Orðtøkini

eg spældi á allari jørð Hansara, so víð sum hon var, og gleði mína hevði eg í menniskjabørnunum.

2

Orðtøkini 8:32 Orðtøkini

Og nú, børn, lurtið eftir mær! Sæl eru tey, sum fylgja leiðum mínum!

2

Orðtøkini 8:33 Orðtøkini

Lurtið eftir tykt míni og verðið vís, vanvirðið hana ikki!

2

Orðtøkini 8:34 Orðtøkini

Sælur er tann, ið lurtar eftir mær, so hann dag um dag vakir við dyr mínar og heldur vakt við durastavir mínar!

2

Orðtøkini 8:35 Orðtøkini

Tí tann, ið finnur meg, finnur lívið og fær náði frá HARRANUM.

2

Orðtøkini 8:36 Orðtøkini

Men tann, ið ikki finnur meg, skaðar seg sjálvan; ein og hvør, ið hatar meg, elskar deyðan.“

2

Rómverjabrævið 3:20 Rómverjabrævið

Tí einki hold verður rættvísgjørt fyri Honum av lógverkum; við lógini kemur sannan av synd.

2