at blanda seg upp í

Orðtøkini 26:17 Orðtøkini

Sum tann, ið tekur í oyrað á hundi, er tann, ið framvið kemur og blandar seg upp í stríð, sum ikki kemur honum við.

14

Fyrra Pætursbrævið 4:15 Fyrra Pætursbrævið

Eingin av tykkum má líða sum manndrápari, tjóvur, illgerðarmaður ella sum tann, ið leggur seg út í viðurskifti annara.

8

Fyrra Tessalonikabrævið 4:11 Fyrra Tessalonikabrævið

og at seta æru tykkara í at liva stillir og ansa hvør eftir sínum egna og arbeiða við hondum tykkara, soleiðis sum vit søgdu við tykkum,

7

Matteus 7:1 Matteus

„Dømið ikki, fyri at tit skulu ikki verða dømd! Tí við dóminum, ið tit døma við, skulu tit verða dømd,

6

Matteus 7:2 Matteus

og við málinum, ið tit mála við, skal tykkum verða mált.

6

Matteus 7:3 Matteus

Hví sært tú flísina í eyga bróður tíns, men verður ikki varur við bjálkan í tínum egna eyga?

6

Matteus 7:4 Matteus

Ella hvussu fært tú sagt við bróður tín: „Lat meg taka flísina út úr eyga tínum!“ – tú, sum sjálvur gongur við bjálka í eyganum!

6

Matteus 7:5 Matteus

Hyklari tín! Tak fyrst bjálkan út úr tínum egna eyga, og tá kanst tú síggja væl at taka flísina út úr eyga bróður tíns!

6

Orðtøkini 20:3 Orðtøkini

Tað er manninum æra, at hann heldur seg frá trætu, men allir dárar elva klandur.

5

Orðtøkini 26:20 Orðtøkini

Táið einki brenni er eftir, kólnar eldurin út, og táið eingin útspillari er, heldur stríð uppat.

5

Seinna Tessalonikabrævið 3:11 Seinna Tessalonikabrævið

Tí vit hoyra, at nøkur av tykkum liva óregluliga og arbeiða ikki, men fáast við slíkt, sum ikki kemur teimum við.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:13 Fyrra Timoteusarbrævið

Aftrat hesum læra tær eisini, við tað at tær mala hús úr húsi, at vera latar, ja, ikki bert at vera latar, men eisini at bera sley og blanda seg upp í tað, sum ikki kemur teimum við – og tala so tað, sum tær ikki eiga at tala.

3

Fyrra Pætursbrævið 4:13 Fyrra Pætursbrævið

Nei, tess meiri lut tit hava í líðingum Kristusar, tess meiri skulu tit gleða tykkum – so tit eisini kunnu gleðast og fegnast í opinbering dýrdar Hansara.

3

Fyrra Pætursbrævið 4:14 Fyrra Pætursbrævið

Verða tit háðað fyri navn Kristusar, eru tit sæl; Andi dýrdarinnar og Guds hvílir yvir tykkum.

3

Triðja Mósebók 19:16 Triðja Mósebók

Tú mást ikki ganga um og spilla fólk út. Tú mást ikki liggja næsta tínum eftir lívinum. – Eg eri HARRIN!

2

Orðtøkini 10:19 Orðtøkini

Har sum nógv orð eru, tvørrar ikki synd, men tann, ið heldur vakt yvir munni sínum, er klókur.

2

Orðtøkini 11:13 Orðtøkini

Baktalarin sigur frá tí, sum undir hann er lagt, men tann, sum er trúfastur í andanum, dylur tað.

2

Orðtøkini 16:28 Orðtøkini

Falskur maður elvir stríð, og oyratutl skilir vin frá vini.

2

Orðtøkini 20:19 Orðtøkini

Baktalarin sigur frá tí, sum undir hann er lagt, og tann, ið ikki dugir at tiga, skalt tú einki hava við at gera.

2

Fyrra Pætursbrævið 2:1 Fyrra Pætursbrævið

Leggið tí av allan óndskap, alt svik og hykl, alla øvund og alt baktal!

2

Fyrra Pætursbrævið 2:2 Fyrra Pætursbrævið

Tráið – eins og nýfødd børn – eftir hini óblandaðu mjólk orðsins, fyri at tit av henni kunnu vaksa til frelsu

2

Fyrra Pætursbrævið 2:3 Fyrra Pætursbrævið

– so satt sum tit hava smakkað, at Harrin er góður!

2

Fyrra Pætursbrævið 2:4 Fyrra Pætursbrævið

Komið til Hansara, hin livandi stein, sum víst er vrakaður av menniskjum, men er Gudi útvaldur og dýrabarur,

2

Fyrra Pætursbrævið 2:5 Fyrra Pætursbrævið

og latið tykkum sjálv – sum livandi steinar – byggja upp til andaligt hús, heilagan prestaskap, at bera fram andalig offur, sum við Jesusi Kristi toknast Gudi!

2

Fyrra Pætursbrævið 2:6 Fyrra Pætursbrævið

Í skriftini stendur jú: „Eg leggi í Zion hornstein, útvaldan, dýrabaran; tann, ið trýr á Hann, skal als ikki verða til skammar.“

2

Fyrra Pætursbrævið 2:7 Fyrra Pætursbrævið

Tykkum, ið trúgva, er Hann tá dýrabarur; men hinum vantrúgvandi er hesin steinur, sum teir, ið bygdu, vrakaðu, vorðin hornsteinur, snávisteinur og klettur til fall –

2

Fyrra Pætursbrævið 2:8 Fyrra Pætursbrævið

hesum, sum snáva, av tí at tey trúgva ikki orðinum – til tað vóru tey eisini ætlað.

2

Fyrra Pætursbrævið 2:9 Fyrra Pætursbrævið

Men tit eru útvald ætt, kongligur prestaskapur, heilag tjóð, ognarfólk, fyri at tit skulu kunngera dygdir Hansara, sum kallaði tykkum úr myrkrinum inn í undurfulla ljós Sítt,

2

Fyrra Pætursbrævið 2:10 Fyrra Pætursbrævið

tit, sum ikki vóru fólk áður, men nú eru fólk Guds, tit, sum ikki høvdu funnið miskunn, men nú hava fingið miskunn.

2

Fyrra Pætursbrævið 2:11 Fyrra Pætursbrævið

Tit elskaðu! Eg áminni tykkum sum gestir og útlendingar at halda tykkum frá hinum holdligu lystum, sum eru í bardaga við sálina!

2

Fyrra Pætursbrævið 2:12 Fyrra Pætursbrævið

Og havið góðan atburð millum heidningarnar, so tey, um tey nú baktala tykkum sum illgerðarmenn, kunnu síggja góðu verk tykkara og fyri teirra skuld prísa Gudi vitjunardagin!

2

Fyrra Pætursbrævið 2:13 Fyrra Pætursbrævið

Verið tí fyri Harrans skuld allari menniskjaligari fyriskipan undirgivin, veri tað nú konginum sum hinum hægsta

2

Fyrra Pætursbrævið 2:14 Fyrra Pætursbrævið

ella landshøvdingum sum teimum, ið sendir eru av honum, teimum til revsing, sum ilt gera, men teimum til rós, sum gott gera!

2

Fyrra Pætursbrævið 2:15 Fyrra Pætursbrævið

Tí vilji Guds er, at tit soleiðis, við at gera hitt góða, skulu fáa fávitsku dáranna at tagna –

2

Fyrra Pætursbrævið 2:16 Fyrra Pætursbrævið

sum fræls, tó ikki sum tey, ið hava frælsið til skjól óndskapar, nei, sum tænarar Guds.

2

Fyrra Pætursbrævið 2:17 Fyrra Pætursbrævið

Ærið øll, elskið bróðurskapin, óttist Gud, heiðrið kongin!

2

Fyrra Pætursbrævið 2:18 Fyrra Pætursbrævið

Tit trælir! Verið í øllum ótta harrum tykkara undirgivin, ikki bert hinum góðu og mildu, men eisini hinum rangvørgu!

2

Fyrra Pætursbrævið 2:19 Fyrra Pætursbrævið

Tað finnur náði, um onkur, bundin til Gud í samvitsku síni, er tolin í sorgum, tóat hann líður órætt.

2

Fyrra Pætursbrævið 2:20 Fyrra Pætursbrævið

– Hvat rós er í tí, um tit eru tolin, táið tit verða sligin fyri syndir tykkara! Men eru tit tolin, táið tit gera hitt góða og tó líða ilt – tað finnur náði hjá Gudi.

2

Fyrra Pætursbrævið 2:21 Fyrra Pætursbrævið

Tí tað vórðu tit kallað til, og Kristus leið jú eisini fyri tykkum og læt tykkum fyridømi eftir, so tit skulu fylgja eftir í fótasporum Hansara,

2

Fyrra Pætursbrævið 2:22 Fyrra Pætursbrævið

sum gjørdi ikki synd, í hvørs munni heldur ikki var funnið svik,

2

Fyrra Pætursbrævið 2:23 Fyrra Pætursbrævið

sum háðaði ikki aftur ímóti, táið Hann varð háðaður, hótti ikki, táið Hann leið, men gav tað upp til Hansara, sum dømir í rættvísi

2

Fyrra Pætursbrævið 2:24 Fyrra Pætursbrævið

– sum sjálvur bar syndir okkara á likami Sínum upp á træið, fyri at vit, deyð frá syndunum, skuldu liva fyri rættvísina, og við hvørs sárum tit eru grødd.

2

Fyrra Pætursbrævið 2:25 Fyrra Pætursbrævið

Tit vóru jú sum seyður, ið vilstur er, men hava nú vent við til hirða og umsjónarmann sálna tykkara.

2

Fyrra Pætursbrævið 4:16 Fyrra Pætursbrævið

Men líður hann sum kristin, skal hann ikki skammast, men prísa Gudi fyri hetta navn.

2