at bíða við at tosa

Jákupsbrævið 1:19 Jákupsbrævið

Tit vita tað, elskaðu brøður mínir! Men hvørt menniskja veri skjótt at hoyra, seint at tala, seint til vreiði!

11

Orðtøkini 18:13 Orðtøkini

Táið ein svarar, áðrenn hann hoyrir, verður tað roknað honum til dárskap og skomm.

8

Orðtøkini 10:19 Orðtøkini

Har sum nógv orð eru, tvørrar ikki synd, men tann, ið heldur vakt yvir munni sínum, er klókur.

7

Orðtøkini 21:23 Orðtøkini

Tann, ið varðar munn sín og tungu sína, varðar lív sítt frá trongdum.

7

Orðtøkini 29:20 Orðtøkini

Hevur tú sæð mann, ið loypur framav í orðum – meiri vón er um dáran enn um hann!

7

Orðtøkini 15:28 Orðtøkini

Hjarta hins rættvísa hugsar, áðrenn tað svarar, men muður gudleysra letur streyma út ilt.

6

Sálmarnir 141:3 Sálmarnir

HARRI, set vakt fyri munn mín, vak við varradyr mínar!

5

Prædikarin 3:7 Prædikarin

at skræða sundur hevur tíð sína, og at seyma saman hevur tíð sína; at tiga hevur tíð sína, og at tala hevur tíð sína;

5

Efesusbrævið 4:29 Efesusbrævið

Eingin ólíklig tala komi tykkum av munni, nei, slík, sum góð er til uppbygging, sum nú tørvar, so tey, sum hoyra, kunnu fáa náði við henni!

5

Orðtøkini 13:3 Orðtøkini

Tann, ið heldur vakt yvir munni sínum, varðar lív sítt, men tann, ið letur varrarnar langt sundur, honum verður tað til vanlukku.

4

Job 6:24 Job

Lærið meg, so skal eg tiga, vísið mær, hvørjum eg eri farin skeivur í!

3

Orðtøkini 17:27 Orðtøkini

Tann, sum er sparin í orðum sínum, er klókur, og róligur í sinni er hin vitigi maðurin.

3

Orðtøkini 17:28 Orðtøkini

Um tað so er dárin, verður hann roknaður fyri vísmann, táið hann tegir, og fyri vitigan mann, táið hann heldur munnin saman.

3

Prædikarin 5:2 Prædikarin

Tí av miklum strevi koma dreymar, og av orðanøgd kemur dáratala.

3

Titusarbrævið 3:2 Titusarbrævið

ongan at spotta, ikki at hava hug til stríð, men vera mild og vísa øllum menniskjum alt spakføri!

3

Amos 5:13 Amos

Tí tigur tann, ið klókur er, á slíkari tíð; tí hetta er ónd tíð.

2

Fyrra Pætursbrævið 3:15 Fyrra Pætursbrævið

nei, halgið Harran Kristus í hjørtum tykkara, og verið altíð til reiðar at verja tykkum fyri einum og hvørjum, ið krevur tykkum til roknskap fyri vónina, sum í tykkum er – tó við spakføri og ótta

2