ástøð / orsøkir

Orðtøkini 21:2 Orðtøkini

Allar leiðir mansins eru beinar í hansara egnu eygum; men HARRIN vigar hjørtuni.

10

Matteus 6:1 Matteus

„Varðið tykkum, at tit útinna ikki rættvísi tykkara fyri menniskjum – fyri at verða sædd av teimum! Tí so hava tit onga løn hjá Faðir tykkara, sum í Himli er.

9

Táið tú gevur olmussu, mást tú tí ikki lata blása í lúður fyri tær, sum hyklararnir gera í sýnagogunum og á gøtunum – fyri at teir kunnu njóta lov av menniskjum. Sanniliga, sigi Eg tykkum: Teir hava longu fingið løn sína.

9

Matteus 6:3 Matteus

Nei, táið tú gevur olmussu, lat tá ikki vinstru hond tína vita, hvat hin høgra ger –

9

Matteus 6:4 Matteus

fyri at olmussa tín kann vera í loyndum! Tá skal Faðir tín, sum sær í loyndum, løna tær.

9

Matteus 6:5 Matteus

Táið tit biðja, mugu tit ikki vera sum hyklararnir; tí teimum dámar at standa í sýnagogum og á vegamótum og biðja, fyri at teir kunnu verða sæddir av menniskjum. Sanniliga, sigi Eg tykkum: Teir hava longu fingið løn sína.

9

Matteus 6:6 Matteus

Men tú, táið tú biður – far inn í kamar títt, lat aftur hurð tína, og bið til Faðir tín, sum er í loyndum! Tá skal Faðir tín, sum sær í loyndum, løna tær.

9

Matteus 6:7 Matteus

Í bønum tykkara mugu tit ikki fáfongt taka orðini upp í saman – sum heidningarnir; tí teir halda, at teir skulu verða bønhoyrdir, táið teir nýta mong orð.

9

Matteus 6:8 Matteus

Líkist tí ikki teimum! Tí Faðir tykkara veit, hvat tykkum tørvar, áðrenn tit biðja Hann.

9

Matteus 6:9 Matteus

Tí skulu tit biðja soleiðis: „Faðir okkara, Tú, sum ert í Himli! Heilagt verði navn Títt!

9

Matteus 6:10 Matteus

Komi ríki Títt! Verði vilji Tín, sum í Himli, so á jørðini við!

9

Matteus 6:11 Matteus

Gev okkum í dag dagliga breyð okkara!

9

Matteus 6:12 Matteus

Fyrigev okkum skuldir okkara, sum eisini vit fyrigeva skuldarum okkara.

9

Matteus 6:13 Matteus

Leið okkum ikki í freistingar, men frels okkum frá illum! Tí Títt er ríkið og valdið, Tín er heiðurin, í allar ævir. Amen.“

9

Matteus 6:14 Matteus

Tí fyrigeva tit menniskjum misbrot teirra, skal himmalski Faðir tykkara eisini fyrigeva tykkum;

9

Matteus 6:15 Matteus

men fyrigeva tit ikki menniskjum misbrot teirra, skal Faðir tykkara heldur ikki fyrigeva misbrot tykkara.

9

Matteus 6:16 Matteus

Táið tit fasta, gangið tá ikki við myrkum andliti sum hyklararnir! Tí teir avskapa andlit sítt, fyri at menniskjuni skulu síggja, at teir fasta. – Sanniliga, sigi Eg tykkum: Teir hava longu fingið løn sína.

9

Matteus 6:17 Matteus

Nei, táið tú fastar, salva tá høvd títt og vaska tær um andlitið,

9

Matteus 6:18 Matteus

fyri at ikki menniskju skulu síggja, at tú fastar, men Faðir tín, sum er í loyndum! Tá skal Faðir tín, sum sær í loyndum, løna tær.

9

Galatiabrævið 1:10 Galatiabrævið

Tali eg nú menniskjum til vildar ella Gudi! Ella royni eg at toknast menniskjum! Royndi eg at toknast menniskjum enn, so var eg ikki tænari Kristusar.

8

Fyrra Tessalonikabrævið 2:4 Fyrra Tessalonikabrævið

nei, eins og vit av Gudi eru hildnir tað verdir, at evangeliið er okkum trúgvið upp í hendur, so tala vit, ikki fyri at toknast menniskjum, men Gudi, sum roynir hjørtu okkara.

7

Filippibrævið 2:3 Filippibrævið

einki gera av stríðshugi ella tráan eftir tómari æru, men í eyðmjúkleika rokna hvørt annað hægri enn tykkum sjálv,

5

Fyrra Timoteusarbrævið 1:5 Fyrra Timoteusarbrævið

Endamál tess, ið álagt er, er kærleiki av reinum hjarta, góðari samvitsku og trúgv, ið ikki bert er eiti.

5

Fyrra Sámuelsbók 16:7 Fyrra Sámuelsbók

Men HARRIN segði við Sámuel: „Hygg ikki eftir, hvussu hann sær út, ella hvussu stórur hann er! Tí Eg havi vrakað hann – Eg hyggi ikki eftir tí, sum menniskjan hyggur eftir; tí menniskjan hyggur eftir tí, sum er fyri eygunum, men HARRIN hyggur eftir hjartanum.“

4

Fyrra Korintbrævið 4:5 Fyrra Korintbrævið

Dømið tí einki fyri tíðina, áðrenn Harrin kemur, Hann, sum bæði skal leiða fram í ljós tað, sum fjalt er í myrkrinum, og opinbera ráð hjartnanna – og tá skal ein og hvør fáa rós sítt frá Gudi.

4

Orðtøkini 16:2 Orðtøkini

Allar leiðir mansins eru reinar í hansara egnu eygum, men HARRIN vigar andarnar.

3

Fyrra Jóhannesarbrævið 3:12 Fyrra Jóhannesarbrævið

og ikki líkjast Káini, ið var av hinum illa og drap bróður sín. Og hví drap hann hann? Tí verk hansara vóru ónd, og verk bróður hansara rættvís!

3

Fyrsta Mósebók 4:7 Fyrsta Mósebók

Er tað ikki so, at gert tú rætt, so kanst tú treystliga hyggja upp! Og gert tú ikki rætt, so liggur syndin fyri durunum, og hon tráar eftir tær; men tú skalt ráða yvir henni.“

2

Prædikarin 12:13 Prædikarin

Endin á øllum, nú ið alt er hoyrt, er hetta: Óttast Gud og halt boð Hansara! Tað er tað, ið hvørt menniskja eigur at gera.

2

Prædikarin 12:14 Prædikarin

Tí Gud skal draga til dóms eitt og hvørt verk, táið Hann dømir alt tað, ið loynt er, tað veri nú gott ella ilt.

2

Efesusbrævið 6:6 Efesusbrævið

ikki við eygnatænastu sum tey, ið vilja vera menniskjum til vildar, men sum tænarar Kristusar, so tit av hjarta gera vilja Guds

2

Kolossibrævið 3:17 Kolossibrævið

Alt, sum tit gera í orði ella verki – gerið tað alt í navni Harrans Jesusar, takkandi Gudi Faðir við Honum!

2

Kolossibrævið 3:23 Kolossibrævið

Hvat tit so gera, gerið tað av hjarta, sum fyri Harran og ikki fyri menniskju!

2

Jákupsbrævið 4:1 Jákupsbrævið

Hvaðani kemur allur ófriðurin, og hvaðani kemur alt stríðið tykkara millum? Koma tey ikki av girndum tykkara, sum berjast í limum tykkara!

2

Jákupsbrævið 4:2 Jákupsbrævið

Tit tráa – og hava ikki; tit drepa og bera øvund – og kunnu ikki fáa; tit liggja í stríði og ófriði. Tit hava ikki, tí tit biðja ikki;

2

Jákupsbrævið 4:3 Jákupsbrævið

tit biðja og fáa ikki, tí tit biðja illa – fyri at spilla tað burtur í lystum tykkara.

2

Jákupsbrævið 4:4 Jákupsbrævið

Tit ótrúgvu! Vita tit ikki, at vinskapur við heimin er fíggindskapur móti Gudi? Tann, ið vil vera vinur heimsins, verður tí fíggindi Guds.

2

Jákupsbrævið 4:5 Jákupsbrævið

Ella halda tit skriftina tala fáfongt? – Eftir heilum huga tráar Andin, Hann hevur givið bústað í okkum, men tess størri er náðin, Hann gevur!

2

Jákupsbrævið 4:6 Jákupsbrævið

Tí sigur skriftin: „Gud stendur hinum stoltu ímóti, men gevur hinum eyðmjúku náði.“

2

Jákupsbrævið 4:7 Jákupsbrævið

Verið tí Gudi undirgivin! Men standið Djevulinum ímóti, so skal hann flýggja frá tykkum!

2

Jákupsbrævið 4:8 Jákupsbrævið

Haldið tykkum nær til Gud, so skal Hann halda Seg nær til tykkara! Tváið hendurnar, tit syndarar, reinsið hjørtuni, tit tvísintu!

2

Jákupsbrævið 4:9 Jákupsbrævið

Kennið neyð tykkara, syrgið og grátið! Látur tykkara vendist í sorg, og verðið tung í staðin fyri glað!

2

Jákupsbrævið 4:10 Jákupsbrævið

Eyðmýkið tykkum fyri Harranum, so skal Hann seta tykkum høgt!

2

Jákupsbrævið 4:11 Jákupsbrævið

Baktalið ikki hvør annan, brøður! Tann, ið baktalar bróður sín ella dømir bróður sín, baktalar lógina og dømir lógina. Og dømir tú lógina, so ert tú ikki gerari lógarinnar, men dómari hennara.

2

Jákupsbrævið 4:12 Jákupsbrævið

Ein er lóggevarin og dómarin, Hann, sum er mentur at frelsa og oyða; men tú, hvør ert tú, ið dømir næsta tín!

2

Jákupsbrævið 4:13 Jákupsbrævið

Og nú, tit sum siga: „Í dag ella í morgin fara vit til tann ella tann bý og verða har eitt ár, handla og hava vinning!“

2

Jákupsbrævið 4:14 Jákupsbrævið

– tit, sum vita ikki, hvat í morgin fer at henda! Hvat er lív tykkara! Tit eru jú roykur, ið sæst lítla stund og er so burtur.

2

Jákupsbrævið 4:15 Jákupsbrævið

Í tann stað skuldu tit sagt: „Um Harrin vil, og vit liva, skulu vit gera hetta ella hatta!“

2

Jákupsbrævið 4:16 Jákupsbrævið

Men nú rósa tit tykkum í reypi tykkara. Alt slíkt rós er ónt.

2

Jákupsbrævið 4:17 Jákupsbrævið

Tann, sum tí veit, hvussu hann skal gera rætt, og ger tað ikki, honum er tað synd.

2