árið 2012

Seinna Timoteusarbrævið 4:15 Seinna Timoteusarbrævið

Varða eisini tú teg fyri honum! Hann stóð orðum okkara hart ímóti.

2

Seinna Timoteusarbrævið 4:16 Seinna Timoteusarbrævið

Fyrstu ferð eg vardi meg, kom eingin mær til hjálpar, nei, øll sviku meg – hevði tað ikki verðið teimum tilroknað!

2

Seinna Timoteusarbrævið 4:17 Seinna Timoteusarbrævið

Men Harrin stóð hjá mær og styrkti meg, fyri at prædika orðsins skuldi verða fullførd við mær, og øll fólkasløg fáa hana at hoyra; og eg varð frelstur úr gapi leyvunnar.

2

Seinna Timoteusarbrævið 4:18 Seinna Timoteusarbrævið

Og Harrin skal bjarga mær frá øllum óndum verki og frelsa meg inn í himmalska ríki Sítt. Honum veri dýrd í aldur og allar ævir! Amen.

2

Seinna Timoteusarbrævið 4:19 Seinna Timoteusarbrævið

Heilsa Prisku og Akvila og húsi Onesiforusar!

2

Seinna Timoteusarbrævið 4:20 Seinna Timoteusarbrævið

Erastus varð eftir í Korint; Trofimus læt eg sjúkan eftir í Milet.

2

Seinna Timoteusarbrævið 4:21 Seinna Timoteusarbrævið

Royn, alt tú kanst, at koma, áðrenn veturin kemur! Eubulus, Pudens, Linus, Klaudia og allir brøðurnir lata heilsa tær.

2

Seinna Timoteusarbrævið 4:22 Seinna Timoteusarbrævið

Harrin Jesus veri við anda tínum! Náðin veri við tykkum!

2

Opinberingin 1:1 Opinberingin

Opinbering Jesu Krists, sum Gud gav Honum, til at vísa tænarum Sínum tað, sum skjótt skal henda. Hann sendi boð við eingli Sínum og kunngjørdi Jóhannesi, tænara Sínum, tað í teknum,

2

Opinberingin 1:2 Opinberingin

honum, sum hevur vitnað um orð Guds og vitnisburð Jesu Krists – alt, ið hann sá.

2

Opinberingin 1:4 Opinberingin

Jóhannes – til hinar sjey samkomur í Asia. Náði veri við tykkum og friður, frá Honum, sum er, sum var, og sum kemur, frá hinum sjey andunum, ið framman fyri hásæti Hansara eru,

2

Opinberingin 1:5 Opinberingin

og frá Jesusi Kristi, hinum trúverda vitni, hinum frumborna av hinum deyðu og Harranum yvir kongum jarðarinnar – Honum, sum elskar okkum og hevur loyst okkum frá syndum okkara við blóði Sínum

2

Opinberingin 1:6 Opinberingin

og gjørt okkum til kongaríki, til prestar fyri Gudi og Faðir Sínum! Honum veri dýrd og máttur í aldur og allar ævir! Amen.

2

Opinberingin 1:7 Opinberingin

Hann kemur við skýggjunum, og hvørt eyga skal síggja Hann, eisini teir, sum hava stungið Hann; og allar ættir jarðarinnar skulu gráta sárt yvir Honum. – Ja, amen!

2

Opinberingin 1:8 Opinberingin

Eg eri alfa og omega,* sigur Gud Harrin, Hann, sum er, sum var, og sum kemur, hin Alvaldi.

2

Opinberingin 1:9 Opinberingin

Eg, Jóhannes, sum eri bróðir tykkara og havi lut við tykkum í trongdini, ríkinum og tolinum í Jesusi, var í oynni, sum kallast Patmos, fyri orðs Guds skuld, og fyri vitnisburðar Jesu skuld.

2

Opinberingin 1:10 Opinberingin

Eg kom í burturrykking í andanum dag Harrans og hoyrdi aftan fyri meg harða rødd – eins og lúðrar – ið segði:

2

Opinberingin 1:11 Opinberingin

„Tað, sum tú sært, skriva tað í bók og send tað til hinar sjey samkomurnar, til Efesus, Smyrna, Pergamus, Týatira, Sardes, Filadelfia og Laodikea!“

2

Opinberingin 1:12 Opinberingin

Eg vendi mær á at síggja, hvat tað var fyri rødd, ið talaði við meg, og táið eg vendi mær, sá eg sjey ljósastakar av gulli

2

Opinberingin 1:13 Opinberingin

og millum ljósastakarnar ein, sum líktist menniskjasyni, klæddan í fótsíðan kyrtil og við gullbelti spentum um bróstið.

2

Opinberingin 1:14 Opinberingin

Høvd og hár Hansara vóru hvít, sum hvít ull, sum kavi, og eygu Hansara sum eldslogi.

2

Opinberingin 1:15 Opinberingin

Føtur Hansara líktust skínandi málmi, táið hann er gløddur í ovninum, og rødd Hansara var sum ljóð mangra vatna.

2

Opinberingin 1:16 Opinberingin

Í høgru hond hevði Hann sjey stjørnur; úr munni Hansara gekk út tvíeggjað, hvast svørð; og ásjón Hansara var sum sólin, táið hon skínur í kraft síni.

2

Opinberingin 1:17 Opinberingin

Táið eg sá Hann, fall eg sum deyður niður fyri føtur Hansara. Men Hann legði høgru hond Sína á meg og segði:

2

Opinberingin 1:18 Opinberingin

„Óttast ikki! Eg eri hin fyrsti, hin síðsti og hin livandi. Eg var deyður, men hygg, Eg eri livandi í aldur og allar ævir! Eg havi lyklar deyðans og deyðaríkisins.

2

Opinberingin 1:19 Opinberingin

Skriva tí tað, sum tú sást, bæði tað, sum er, og tað, sum henda skal hereftir,

2

Opinberingin 1:20 Opinberingin

loyndarmálið um hinar sjey stjørnurnar, sum tú sást í høgru hond Míni, og hinar sjey ljósastakarnar av gulli! – Stjørnurnar sjey eru einglar hinna sjey samkoma, og ljósastakarnir sjey eru sjey samkomur.“

2

Opinberingin 7:3 Opinberingin

„Skaðið hvørki jørðina, havið ella trøini, fyrrenn vit hava innsiglað tænarar Guds okkara – á pannum teirra!“

2

Opinberingin 13:1 Opinberingin

Eg sá nú dýr koma upp úr havinum; tað hevði tíggju horn og sjey høvd, á hornum sínum tíggju krúnur og á høvdum sínum nøvn gudsspottanar.

2

Opinberingin 13:2 Opinberingin

Dýrið, ið eg sá, líktist leopardi; føtur tess vóru sum føtur bjarnar, og muður tess sum leyvumuður. Drekin gav tí mátt sín, hásæti sítt og stórt vald.

2

Opinberingin 13:3 Opinberingin

Eg sá eitt av høvdum tess eins og sært til deyða; men ólívssár tess varð grøtt. Og øll jørðin fylgdi undrandi eftir dýrinum.

2

Opinberingin 13:4 Opinberingin

Tey tilbóðu drekan, tí hann hevði givið dýrinum vald, og tey tilbóðu dýrið og søgdu: „Hvør er dýrinum líkur, og hvør er mentur at berjast við tað!“

2

Opinberingin 13:5 Opinberingin

Muður varð tí givin, sum talaði stór orð og gudsspottanir, og tí varð givið vald at halda á 42 mánaðir.

2

Opinberingin 13:6 Opinberingin

Tað læt upp munn sín til spottanir móti Gudi, at spotta navn Hansara, bústað Hansara og tey, sum í Himli búgva.

2

Opinberingin 13:7 Opinberingin

Tí varð givið at berjast við hini heilagu – og sigra tey; og tí varð givið vald yvir hvørji ætt, hvørjum fólki, hvørjum tungumáli og hvørji tjóð.

2

Opinberingin 13:8 Opinberingin

Øll, ið á jørðini búgva, skulu tilbiðja tað, hvør tann, ið ikki, frá tí heimurin varð grundaður, hevur navn sítt skrivað í lívsbók lambsins, ið dripið er.

2

Opinberingin 13:9 Opinberingin

Hevur onkur oyra – hann hoyri!

2

Opinberingin 13:10 Opinberingin

Um onkur herleiðir – hann skal verða herleiddur; drepur onkur við svørði – hann skal verða dripin við svørði. – Her ræður um tol og trúgv hinna heilagra!

2

Opinberingin 13:11 Opinberingin

Eg sá nú annað dýr koma upp – úr jørðini; tað hevði tvey horn eins og lamb, og tað talaði sum dreki.

2

Opinberingin 13:12 Opinberingin

Tað útinnir alt vald hins fyrra dýrs – fyri eygum tess; og tað ger, at jørðin og tey, sum á henni búgva, tilbiðja hitt fyrra dýrið, hvørs ólívssár varð grøtt.

2

Opinberingin 13:13 Opinberingin

Tað ger stór tekin, so at tað enntá fær eld at falla niður av himli á jørðina fyri eygum menniskjanna.

2

Opinberingin 13:14 Opinberingin

Við teknunum, ið tí er givið at gera fyri eygum dýrsins, villleiðir tað tey, sum á jørðini búgva; tað sigur við tey, sum á jørðini búgva, at tey skulu gera mynd av dýrinum, ið fekk sárið av svørðinum – og livdi.

2

Opinberingin 13:15 Opinberingin

Tað fekk vald at geva mynd dýrsins anda, so at mynd dýrsins enntá kundi tala og gera, at øll, ið ikki vildu tilbiðja mynd dýrsins, skuldu verða dripin.

2

Opinberingin 13:16 Opinberingin

Tað fær øll, bæði smá og stór, bæði rík og fátæk, bæði fræls og trælir, at lata seta sær merki á høgru hond ella á pannuna,

2

Opinberingin 13:17 Opinberingin

so at eingin skal kunna keypa ella selja uttan tann, ið hevur merkið, navn dýrsins ella tal navns tess.

2

Opinberingin 13:18 Opinberingin

Her ræður um vísdóm! Tann, ið skil hevur, rokni út tal dýrsins! Tað er tal menniskja – tal tess er 666.

2

Versir