apokalypsan / Opinberingin

Matteus 24:36 Matteus

Men tann dag og tíma veit eingin, heldur ikki einglarnir í Himli, heldur ikki Sonurin – eingin uttan Faðirin.

6

Opinberingin 7:1 Opinberingin

Síðani sá eg fýra einglar standa á hinum fýra hornum jarðarinnar; teir hildu hinum fýra vindum jarðarinnar, so eingin vindur skuldi blása, hvørki yvir jørðina, yvir havið ella á nakað træ.

5

Opinberingin 7:2 Opinberingin

Eg sá annan eingil stíga fram, haðani sum sólin kemur upp; hann hevði innsigli hins livandi Guds, og hann rópti hart til hinar fýra einglarnar, sum givið var at skaða jørðina og havið, og segði:

5

Opinberingin 7:3 Opinberingin

„Skaðið hvørki jørðina, havið ella trøini, fyrrenn vit hava innsiglað tænarar Guds okkara – á pannum teirra!“

5

Opinberingin 7:4 Opinberingin

– Eg hoyrdi tal hinna innsiglaðu – 144000 innsiglað av øllum ættum Ísraelsmanna:

5

Opinberingin 7:5 Opinberingin

Av ætt Juda 12000 innsiglað, av ætt Rubens 12000, av ætt Gads 12000,

5

Opinberingin 7:6 Opinberingin

av ætt Asers 12000, av ætt Naftali 12000, av ætt Manasse 12000,

5

Opinberingin 7:7 Opinberingin

av ætt Símeons 12000, av ætt Levi 12000, av ætt Issakars 12000,

5

Opinberingin 7:8 Opinberingin

av ætt Zebulons 12000, av ætt Jósefs 12000, av ætt Benjamins 12000 innsiglað.

5

Síðani fekk eg at síggja stóran skara, sum eingin kundi telja, av øllum tjóðum, ættum, fólkum og tungumálum; tey stóðu fyri hásætinum og lambinum, klædd í síðar, hvítar kyrtlar og við pálmagreinum í hondunum.

5

Opinberingin 7:10 Opinberingin

Tey róptu við harðari rødd og søgdu: „Frelsan hoyrir Gudi okkara til, sum í hásætinum situr, og lambinum!“

5

Opinberingin 7:11 Opinberingin

Allir einglarnir stóðu rundan um hásætið og hinar elstu og hinar fýra verurnar; og teir fullu á andlit síni niður fyri hásætinum, tilbóðu Gud og søgdu:

5

Opinberingin 7:12 Opinberingin

„Amen! Signingin, dýrdin, vísdómurin, tøkkin, heiðurin, mátturin og kraftin hoyrir Gudi okkara til, í aldur og allar ævir! Amen!“

5

Opinberingin 7:13 Opinberingin

Ein av hinum elstu tók nú til orða og segði við meg: „Hesi, sum klædd eru í hinar síðu, hvítu kyrtlarnar, hvørji eru tey, og hvaðani eru tey komin?“

5

Opinberingin 7:14 Opinberingin

Eg svaraði honum: „Harri mín, tú veitst tað!“ Tá segði hann við meg: „Hetta eru tey, sum komin eru út úr hini stóru trongd; og tey hava tváað klæði síni og gjørt tey hvít í blóði lambsins.

5

Opinberingin 7:15 Opinberingin

Tí eru tey fyri hásæti Guds og tæna Honum dag og nátt í templi Hansara; og Hann, sum í hásætinum situr, skal reisa tjald Sítt yvir tey.

5

Opinberingin 7:16 Opinberingin

Tey skulu ikki hungra aftur, ei heldur tysta aftur; ei heldur skal sólin ella nakar hiti brenna tey.

5

Opinberingin 7:17 Opinberingin

Tí lambið, sum er mitt fyri hásætinum, skal vera hirði teirra og leiða tey til vatnkeldur lívsins, og Gud skal turka hvørt tár av eygum teirra.“

5

Opinberingin 6:1 Opinberingin

Eg sá lambið lata upp eitt av hinum sjey innsiglunum; og eg hoyrdi eina av hinum fýra verunum siga eins og við torurødd: „Kom!“

3

Opinberingin 6:2 Opinberingin

Tá fekk eg at síggja hvítan hest; hann, ið á honum sat, hevði boga, honum varð givin krúna, og hann fór út, sigrandi og til sigur.

3

Opinberingin 6:3 Opinberingin

Táið tað læt upp annað innsiglið, hoyrdi eg aðra veruna siga: „Kom!“

3

Opinberingin 6:4 Opinberingin

Tá kom út annar hestur; hann var reyður; honum, ið á honum sat, varð givið at taka friðin burtur av jørðini, so tey skuldu drepa hvørt annað; og stórt svørð varð honum givið.

3

Opinberingin 6:5 Opinberingin

Táið tað læt upp triðja innsiglið, hoyrdi eg triðju veruna siga: „Kom!“ Tá fekk eg at síggja svartan hest; hann, ið á honum sat, hevði vekt í hondini.

3

Opinberingin 6:6 Opinberingin

Eg hoyrdi eins og rødd mitt ímillum hinar fýra verurnar; hon segði: „Mál av hveiti fyri denar, og trý mál av byggi fyri denar; men oljuna og vínið mást tú ikki skaða!“

3

Opinberingin 6:7 Opinberingin

Táið tað læt upp fjórða innsiglið, hoyrdi eg rødd fjórðu verunnar; hon segði: „Kom!“

3

Opinberingin 6:8 Opinberingin

Tá fekk eg at síggja bleikgulan hest; hann, ið á honum sat, navn hansara var deyðin, og deyðaríkið var í fylgi við honum. Teimum varð givið vald yvir fjórðinginum av jørðini – at drepa við svørði, hungri, pest og villdýrum jarðarinnar.

3

Opinberingin 6:9 Opinberingin

Táið tað læt upp fimta innsiglið, sá eg undir altarinum sálir teirra, ið dripin vóru fyri orðs Guds skuld og fyri vitnisburðarins skuld, ið tey høvdu.

3

Opinberingin 6:10 Opinberingin

Tey róptu við harðari rødd: „Harri, Tú heilagi og sannorðaði, hvussu leingi fert Tú at bíða at halda dóm og hevna blóð okkara á tey, sum á jørðini búgva?“

3

Opinberingin 6:11 Opinberingin

Og teimum vórðu givin – einum og hvørjum – síð, hvít klæði, og sagt varð við tey, at tey skuldu halda seg still stutta tíð enn – inntil tal samtænara og brøðra teirra varð fult – teirra, ið skuldu verða dripin eins og tey.

3

Opinberingin 6:12 Opinberingin

Eg sá tað lata upp sætta innsiglið. Tá varð stórur jarðskjálvti, sólin varð svørt sum syrgibúni, og mánin varð allur sum blóð.

3

Opinberingin 6:13 Opinberingin

Stjørnur himmalsins fullu niður á jørðina, eins og táið fikutræ, rist av nógvum vindi, kastar niður óstadnu fikur sínar.

3

Opinberingin 6:14 Opinberingin

Himmalin fór burtur eins og bókrulla, ið saman verður rullað, og hvørt fjall og hvør oyggj vórðu flutt úr staði.

3

Opinberingin 6:15 Opinberingin

Kongar jarðarinnar, stórmenninir, herhøvdingarnir, hinir ríku, hinir veldigu og hvør trælur og hvør frælsur – teir fjaldu seg í hellum og bergskorum.

3

Opinberingin 6:16 Opinberingin

Teir søgdu við fjøllini og hamrarnar: „Fallið yvir okkum og fjalið okkum fyri ásjón Hansara, sum í hásætinum situr, og fyri vreiði lambsins!

3

Opinberingin 6:17 Opinberingin

Tí stóri vreiðidagur teirra er komin, og hvør man fáa staðist!“

3

Opinberingin 12:1 Opinberingin

Stórt tekin sást í Himli: Kvinna, klædd í sólina, við mánanum undir fótunum og krúnu av tólv stjørnum á høvdinum.

3

Opinberingin 12:2 Opinberingin

Hon var við barn og rópti í barnsneyð og føðingarverkjum.

3

Opinberingin 12:3 Opinberingin

Annað tekin sást í Himli: Stórur, eldreyður dreki, sum hevði sjey høvd og tíggju horn og á høvdum sínum sjey krúnur.

3

Opinberingin 12:4 Opinberingin

Hali hansara dró triðingin av stjørnum himmalsins við sær og kastaði tær á jørðina. Og drekin stóð framman fyri kvinnuni, ið eiga skuldi, fyri at gloypa barni hennara, táið hon hevði átt tað.

3

Opinberingin 12:5 Opinberingin

Hon átti dreingjabarn, sum skal stýra øllum fólkasløgum við jarnstavi, og barn hennara varð rykt burtur til Gud og hásæti Hansara.

3

Opinberingin 12:6 Opinberingin

Og kvinnan flýddi út í oyðimørkina; har hevur hon stað, sum av Gudi er gjørt henni til reiðar, at hon har skuldi fáa føði sína 1260 dagar.

3

Opinberingin 12:7 Opinberingin

Bardagi varð í Himli: Mikael og einglar hansara tóku at berjast við drekan, og drekin og einglar hansara bardust.

3

Opinberingin 12:8 Opinberingin

Men teir vóru tað ikki mentir, og stað teirra var ikki longur at finna í Himli.

3

Opinberingin 12:9 Opinberingin

Hin stóri dreki varð kastaður niður, hin gamli ormur, sum kallast Djevulin og Satan, hann, ið villleiðir allan heimin; hann varð kastaður niður á jørðina, og einglar hansara vórðu kastaðir niður við honum.

3

Opinberingin 12:10 Opinberingin

Eg hoyrdi harða rødd í Himli siga: „Nú eru frelsan, mátturin og ríkið vorðin Guds okkara, og veldið hins salvaða Hansara! Tí klagari brøðra okkara er kastaður niður, hann, sum klagaði teir fyri Gudi okkara dag og nátt.

3

Opinberingin 12:11 Opinberingin

Teir hava sigrað hann við blóði lambsins og við orði vitnisburðar síns; teir elskaðu ikki lív sítt – líka til deyðan!

3

Opinberingin 12:12 Opinberingin

Fegnist tí, tit Himlar og tit, sum í teimum búgva! – Vei jørðini og havinum! Tí Djevulin er komin niður til tykkara – í stórari vreiði, tí hann veit, at tíðin, hann hevur, er so stutt!“

3

Opinberingin 12:13 Opinberingin

Táið drekin sá, at hann var kastaður niður á jørðina, legði hann eftir kvinnuni, sum hevði átt dreingjabarnið.

3

Opinberingin 12:14 Opinberingin

Men báðir veingir hinnar stóru arnar vórðu kvinnuni givnir, fyri at hon skuldi flúgva út í oyðimørkina til stað sítt, har hon fær føði sína tíð, tíðir og hálva tíð, burtur frá ásjón ormsins.

3

Opinberingin 12:15 Opinberingin

Tá spýði ormurin vatn úr munninum – eins og á – eftir kvinnuni, fyri at skola hana burtur við ánni.

3