Andir ganga á jørðini
30 versir um "Andir ganga á jørðini"
Versir
Síða 1 av 1Fyrra Jóhannesarbrævið 4:1 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tit elskaðu! Trúgvið ikki einum og hvørjum anda, nei, roynið andarnar, um teir eru frá Gudi! Tí mangir lygiprofetar eru farnir út í heimin.
Esaias 26:19 Esaias
Hini deyðu Tíni skulu livna upp aftur, lík míni skulu rísa upp. Vaknið og hevjið fagnaðarsong, tit, sum í dustinum búgva! Tí døgg ljósins er døgg Tín, og jørðin gevur deydningar aftur til lívs.
Matteus 27:51 Matteus
Tá skrædnaði forhangið í templinum í tvey, frá í erva líka niður ígjøgnum; jørðin skalv, og klettarnir klovnaðu;
Matteus 27:52 Matteus
gravirnar opnaðust, og likamini av mongum av hinum heilagu, ið sovnað vóru burtur, risu upp;
Matteus 27:53 Matteus
tey gingu út úr grøvunum eftir uppreisn Hansara og komu inn í hin heilaga stað og vístu seg fyri mongum.
Job 7:9 Job
Sum skýggið svinnur og rekur avstað, so er við honum, ið fer niður í deyðaríkið – hann kemur ikki upp aftur haðani;
Job 7:10 Job
hann kemur ikki heimaftur til sín sjálvs, stað hansara fær hann aldri aftur at síggja.
Lukas 11:24 Lukas
Táið hin óreini andin er farin út úr menniskjanum, gongur hann um á vatnleysum støðum og leitar eftir hvílu. Táið hann nú onga hvílu finnur, sigur hann: „Eg skal fara aftur í hús mítt, sum eg fór úr.“
Lukas 11:25 Lukas
Táið hann so kemur hagar, sær hann, at tað er sópað og prýtt.
Lukas 11:26 Lukas
Tá fer hann avstað og tekur við sær sjey aðrar andar, sum verri eru enn hann sjálvur; og táið teir so eru farnir inn, verða teir búgvandi har; og hitt seinna hjá tí menniskja verður verri enn hitt fyrra.“
Esaias 26:1 Esaias
Tann dag skal hesin songur verða sungin í Judalandi: „Sterkan stað hava vit, frelsu setur Hann til múr og vernd.
Esaias 26:2 Esaias
Latið upp portrini, so rættvíst fólk fær gingið inn, fólk, ið heldur fast við trúskap!
Esaias 26:3 Esaias
Tann, ið hevur grundfest sinni, letur Tú altíð hava frið, tí á Teg lítur hann.
Esaias 26:4 Esaias
Lítið í allar ævir á HARRAN, tí Harrin HARRIN er ævigur klettur!
Esaias 26:5 Esaias
Tí Hann hevur eyðmýkt tey, sum búðu á hæddini, ja, hin høga stað; Hann stoytti honum til jarðar, sló hann niður í dustið.
Esaias 26:6 Esaias
Hann varð traðkaður undir fótum, undir fótum fátækra, undir iljum teirra, sum lítið hava at týða.“
Esaias 26:7 Esaias
Gøta hins rættvísa er sløtt; Tú slættar veg hins rættvísa.
Esaias 26:8 Esaias
Á vegi dóma Tína væntaðu vit Teg eisini, HARRI; eftir navni Tínum og minni Tínum tráaði sál okkara.
Esaias 26:9 Esaias
Sál mín tráaði eftir Tær um náttina, og andi mín innan í mær søkti Teg. Tí við tað sama sum dómar Tínir ráma jørðina, læra tey rættferð, sum á jarðarríki búgva.
Esaias 26:10 Esaias
Verður náði víst hinum gudleysa, lærir hann aldri rættferð; í rættvísilandi ger hann órætt og sær ikki hátign HARRANS.
Esaias 26:11 Esaias
HARRI! Høgt var hond Tín lyft upp, men tey sóu tað ikki; tey fingu at síggja íðinskap Tín fyri fólkinum og vórðu til skammar, ja, eldur oyddi fíggindar Tínar.
Esaias 26:12 Esaias
HARRI! Tú skalt gera, at vit fáa frið; tí alt, ið vit hava gjørt, hevur Tú avrikað fyri okkum.
Esaias 26:13 Esaias
HARRI Gud okkara! Aðrir harrar enn Tú hava rátt yvir okkum, men eina navni Tínum prísa vit.
Esaias 26:14 Esaias
Deyð livna ikki upp aftur, deydningar rísa ikki upp; tí heimsøkir og oyðir Tú tey og gert hvørt minni um tey til einkis.
Esaias 26:15 Esaias
Tú letur fólkið nørast, HARRI, Tú letur fólkið nørast og vísir dýrd Tína, Tú flytur øll mark landsins langt út.
Esaias 26:16 Esaias
HARRI! Í neyðini leitaðu tey til Tín; tey sendu upp stillar bønir, táið tykt Tín kom á tey.
Esaias 26:17 Esaias
Sum hon, ið er við barn og hevur fingið ilt, ringist og gevur seg í verkjunum, so var við okkum fyri ásjón Tíni, HARRI!
Esaias 26:18 Esaias
Vit vóru við barn, vit ringdust; men táið vit áttu, var tað einki uttan vind; onga frelsu fingu vit landinum, og eingin heimsbúgvi varð føddur.
Esaias 26:20 Esaias
Far, fólk Mítt, far inn í kømur tíni og lat aftur dyrnar eftir tær! Fjal teg lítla løtu, inntil vreiðin er yvirstaðin!
Esaias 26:21 Esaias
Tí HARRIN fer út úr bústaði Sínum at straffa tey, sum á jørðini búgva, fyri misbrot teirra; og jørðin skal lata blóðið, ið runnið er á henni, koma fyri ljósið og ikki longur fjala tey, sum dripin eru á henni.